Print Sermon

Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.




TEKST LUTRA

LUTHER’S TEXT
(Polish)

Dr. R. L. Hymers, Jr.

Kazanie głoszone w kościele „Baptist Tabernacle” w Los Angeles,
w niedzielny wieczór 26-go października 2014 roku.
A sermon preached at the Baptist Tabernacle of Los Angeles
Lord’s Day Evening, October 26, 2014

„Albowiem nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka, bo usprawiedliwienie Boże w niej bywa objawione, z wiary w wiarę, jak napisano: A sprawiedliwy z wiary żyć będzie”. (Rzymian 1:16-17).


Apostoł Paweł zwracał się do chrześcijan w Rzymie. Miasto Rzym było wówczas stolicą świata. W tym wielkim mieście znajdowały się marmurowe świątynie oraz wielkie posągi rzymskich bogów. Nie było za to budynków kościelnych. Chrześcijanie w Rzymie byli małą i pogardzaną sektą – nie byli zupełnie rozpoznawaną religią. Jednak Paweł bardzo odważnie pisze: „nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej”.

Jak mógł coś takiego powiedzieć? Skąd miał tyle pewności, by napisać: „nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej”. Ewangelia Chrystusowa mówi o Jego śmierci na krzyżu, poprzez którą zapłacił za nasze grzechy, i o Jego zmartwychwstaniu, poprzez które mamy życie. Paweł powiedział: „Nie wstydzę się tego zupełnie”. Dlaczego? „Jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu”. Greckie słowo tłumaczone jako „moc” brzmi „dunamis”. Z niego pochodzi słowo „dynamit”. W ewangelii jest moc! Dr Marvin R. Vincent nazwał ją „boską energią”. Ewangelia Chrystusowa jest pełna mocy! Ewangelia ożywia martwe dusze. Martwe dusze powracają do życia poprzez ewangelię!

Możesz przychodzić do kościoła i słuchać o Bogu i Chrystusie, jednak nie będzie to nic dla ciebie znaczyło. Jednak ja zwiastuję ci ewangelię. Mówisz: „Dlaczego on ciągle głosi o tym? Nieustanie mówi na temat Chrystusa na krzyżu i Chrystusa powstałego z martwych. Dlaczego nie mówi o czymś innym?”. Cóż, mój przyjacielu, wiem, że nic inne nie może zmienić grzesznika w prawdziwego chrześcijanina! Nie mogę nauczyć cię, jak być chrześcijaninem! Ale mogę zwiastować ci ewangelię. Jeżeli jesteś jednym z wybranych, to Bóg użyje ewangelii Chrystusowej jak dynamitu i skruszy wszystkie twoje fałszywe idee, aby otworzyć twe serce na Chrystusa i wlać życie w twoją duszę! Kiedy znajdziesz się pod działaniem ewangelii, to ożyjesz w Duchu – zaufasz Chrystusowi i narodzisz się na nowo! Nic innego tylko ewangelia Chrystusowa ma moc, by to uczynić! Nikt inny nie wyraził to lepiej od Charlesa Wesley’a:

On łamie wszystkich grzechów moc,
Więźniów wolnymi czyni;
Krew Jego najgorszy może zmyć grzech,
Krew, którą za mnie przelał On.
   („O For a Thousand Tongues”, Charles Wesley, 1707-1788).

Następnie apostoł powiedział: „jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy”. Moc ewangelii Chrystusowej przynosi życie i zbawienie dla każdego, kto uwierzy. Jednak sama ewangelia nie zbawia nikogo. Wielu ludzi wyśmiewa się z niej. Wielu ludzi myśli, że mogą być zbawieni w inny sposób. Jednak Chrystus zbawia jedynie tych, którzy wierzą ewangelii i ufają Mu. Tylko oni doświadczają „mocy Bożej ku zbawieniu”.

Następnie apostoł powiedział: „bo usprawiedliwienie Boże w niej bywa objawione”. „Bo” odnosi się do ewangelii. W ewangelii Chrystusowej objawiona jest sprawiedliwość Boża. Bóg posłał swojego Syna, Jezusa Chrystusa, aby odkupił nas z naszych grzechów na krzyżu. Bóg nie byłby sprawiedliwy, gdyby przymknął oko na nasze grzechy. On posłał Jezusa, aby umarł na krzyżu zamiast nas, płacąc cenę za nasze grzechy. Kiedy zaufasz Jezusowi, zostaniesz odziany w coś, co Luter określi jako „obcą sprawiedliwość”. Nie będziesz odziany w twoją własną sprawiedliwość, zapracowaną poprzez bycie „dobrym”. Kiedy zaufasz Jezusowi, zostaniesz odziany w Jego sprawiedliwość. To jest ta „obca sprawiedliwość”. Nie jest twoja – jest to sprawiedliwość Chrystusowa, która zbawia cię. On musi odziać cię w swoją sprawiedliwość.

Następnie apostoł powiedział: „jak napisano: A sprawiedliwy z wiary żyć będzie” (Rzymian 1:17). „Jak napisano” – jest to cytat ze Starego Testamentu, z księgi Habakuka. Prorok Habakuk powiedział: „sprawiedliwy z wiary żyć będzie” (Habakuk 2:4). Paweł cytuje ten werset z Habakuka trzy razy w Nowym Testamencie – w Rzymian 1:17, Galacjan 3:11 i w Liście do Hebrajczyków 10:38. Za każdym razem napisane jest „sprawiedliwy z wiary żyć będzie”. To tekst, który Bóg użył, aby otworzyć oczy Marcina Lutra. To te słowa zmieniły świat i przyniosły wielkie przebudzenie, które nazywa się „Reformacją”. A oto, co dr McGee powiedział na temat słów „sprawiedliwy z wiary żyć będzie”:

Usprawiedliwienie z wiary oznacza to, że grzesznik, który ufa Chrystusowi, nie tylko dostępuje przebaczenia z powodu śmierci Chrystusa, ale także staje przed Bogiem, jako pełna osoba w Chrystusie. Oznacza to nie tylko pozbycie się grzechów, ale także uzyskanie sprawiedliwości. Chrystus „został wydany za grzechy nasze i wzbudzony z martwych dla usprawiedliwienia naszego” (Rzymian 4:25), abyśmy mogli stanąć przed Bogiem jako pełne osoby w Chrystusie (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, tom IV, str. 651; odnośnie Rzymian 1:17).

Możesz powiedzieć: „To bardzo dużo rzeczy do zapamiętania!” Tak, ale wszystko to stało się jasne w życiu Marcina Lutra, który żył w latach 1483-1546. Luter należy do bardzo niewielkiej kategorii ludzi. Podobnie jak Paweł, Kolumb, Magellan czy Edison lub Einstein – był człowiekiem, który zmienił świat i historię ludzkości. Jednak jego potrzeba zbawienie nie różniła się od waszej.

Współcześni autorzy nazywają Lutra „średniowiecznym” człowiekiem. Są krytyczni względem jego wierzeń w anioły, demony i szatana. Myślą, że pogląd Lutra, iż rasa ludzka jest w walce z Bogiem i diabłem są przesadzone. Szczególnie reagują na strach, jaki odczuwał on przed gniewem Bożym i jego wielkie zatroskanie grzechem. Jednak te rzeczy mówią mi więcej na temat samych współczesnych autorów niż Lutra. Pokazują mi, że „nowo ewangeliczni” autorzy nie wierzą w anioły, demony i szatana! Pokazują, że nie wierzą w to, co Biblia naucza na temat konfliktu miedzy dobrem a złem! A przede wszystkim to pokazuje mi, że ci „nowo ewangeliczni” nie mają bojaźni Bożej i przekonania o grzechu! [Na ich tle] Luter wygląda jak normalny chrześcijanin! Współcześni nowo ewangeliczni, którzy krytykują Lutra, wyglądają jak zsekularyzowani, zgubieni ludzie – zupełnie nie jak chrześcijanie!!! Niech Bóg ma nas w opiece!

Komentarze Lutra dotyczące Listu do Rzymian są dla mnie jasne i poprawne, niemalże w całości. Byłem zadziwiony, gdy odkryłem, że Luter nie mylił się nawet na temat Żydów. Powiedział on: „Z tego fragmentu wyciąga się ogólny wniosek, że pod koniec tego świata Żydzi nawrócą się na wiarę w Chrystusa... Żydzi, którzy teraz są zgubieni, nawrócą się i zostaną zbawieni; po poganach, wejdą wszyscy wybrani. Nie pozostaną na wieki na zewnątrz, ale w swoim własnym czasie nawrócą się” (Luther’s Commentary on Romans, Kregel Publications, wydanie z 1976 roku, str. 161, 162; odnośnie Rzymian 11:25-36).

Jest to bardzo bliskie temu, czego naucza Biblia. Wiem, że gdy Luter był stary i schorowany, powiedział pewne ostre słowa, ale powinniśmy mu je wybaczyć. Wiem, że poglądy Lutra pochodziły z katolickiej „teologii zastąpienia”, w której wierzy się, że Kościół zastąpił Izrael. Jest to fałszywa doktryna, wyznawana nawet dzisiaj przez wielu kalwinistów i innych ludzi. Niech Bóg się nad nami zmiłuje! Bóg ma nadal ziemskie przymierze z Izraelem i narodem żydowskim, co jasno widać z Listu do Rzymian 11:25-27.

Ojciec Lutra był górnikiem, który chciał, aby jego syn został prawnikiem. Luter zaczął nawet studiować na tym kierunku. Jednak pewnego dnia szedł w czasie sztormu. Blisko niego uderzył piorun. Luter upadł na ziemi i wołał: „Święta Anno, pomóż mi, a zostanę zakonnikiem!”. Oznaczało to życie w klasztorze i odcięcie się od świata. Jednak głębokie zaangażowanie się w praktyki religijne nie pomogło mu znaleźć pokoju z Bogiem. Współcześni „nowo ewangeliczni” autorzy twierdzą, że bojaźń Boża Lutra był zła i „średniowieczna”. Jakże się mylą! Jakże bardzo są w błędzie! Bojaźń Boża Lutra była całkowicie poprawna. Biblia mówi na temat niezbawionych ludzi, że „nie ma bojaźni Bożej przed ich oczami” (Rzymian 3:18). Luter powiedział: „Z natury jesteśmy niesprawiedliwi i pozbawieni bojaźni Bożej. Dlatego musimy głęboko uniżyć się i wyznać nasze zepsucie oraz ignorancję przed Bogiem” (Luter, jw., str. 74; odnośnie Rzymian 3:18). To łaska Boża przebudza grzesznika, by zobaczył swój zgubiony stan. Jak wyraził to John Newton (1725-1807) „Ta łaska wlała Boży strach w kamienne serce me” („Cudowna Boża łaska”). Brak bojaźni Bożej jest praktyczną oznaką ateizmu.

Luter był bardzo świadomy swego grzechu. Nazywał go plagą swego serca. Nic nie mogło uwolnić go z poczucia winy. Kiedy studiował Biblię, pomyślał nad słowami swojego nauczyciela – Johanna Staupitza, który powiedział do niego: „Spójrz na rany cudownego Zbawiciela”. W swojej celi zobaczył krzyż Chrystusa. Zobaczył, jak w Chrystusie na krzyżu złączyły się jego gniew i miłość Boża. Luter napisał do matki:

W dzień i w nocy rozmyślałem, aż w końcu zobaczyłem związek miedzy sprawiedliwością Bożą a słowami „sprawiedliwy z wiary żyć będzie”. Wtedy pojąłem, że usprawiedliwienie Boże to sprawiedliwość, która oznacza łaskę i całkowite miłosierdzie, poprzez które Bóg usprawiedliwia nas przez wiarę [w Chrystusa]. Zaraz potem odczułem, że narodziłem się na nowo i wszedłem przez otwarte bramy do raju. Całe Pismo Święte nabrało nowego znaczenia (Roland H. Bainton, Here I Stand, Mentor Books, 1977, str. 49).

Od tego czasu teologia Lutra nazywana jest „teologią krzyża”. Powiedział on: „Sam krzyż jest naszą teologią”. Jeżeli masz zostać zbawiony z twych grzechów, to musi stać się to przez wiarę w ukrzyżowanego Chrystusa! W Chrystusa na krzyżu! Nie ma innego sposobu, aby przyjść przed świętego Boga.

Luter zobaczył to w swojej celi. Zobaczył, że sprawiedliwość Boża w tym tekście nie odnosi się do atrybutu Bożego, ale że jest to sprawiedliwość, którą Bóg daje nam poprzez wiarę w Jezusa. „Sprawiedliwy z wiary żyć będzie” (Rzymian 1:17). Dr Lloyd-Jones powiedział: „To nie nasza wiara, która nas usprawiedliwia. Czyni to sprawiedliwość Jezusa Chrystusa – i nic innego!... Bóg zachowuje nas, abyśmy nie zastępowali wiary uczynkami, ani też nie starali się usprawiedliwiać samych siebie naszą wiarą. Czyni to tylko sprawiedliwość [Chrystusa], a doświadczamy jej przez wiarę. Wiara jest... kanałem, poprzez który otrzymujemy sprawiedliwość Chrystusową...” (Martyn Lloyd-Jones, M.D., Romans – Exposition of Chapter 1, Gospel of God, Banner of Truth, wydanie z 1985 roku, str. 307).

Kiedy Luter przeczytał słowa „sprawiedliwy z wiary żyć będzie”, powiedział: „To wyrażenie Pawła stało się dla mnie… Bramą do Raju”. Dr Lloyd-Jones powiedział: „Cóż za objawienie! Cóż za przemiana! Z nędznego, żałosnego, nieszczęśliwego zakonnika, przesuwającego koraliki różańca, poszczącego i w pocie modlącego się, a mimo tego coraz bardziej świadomego swojej porażki – do zwiastuna Reformacji! Do wspaniałego kaznodziei ewangelii, radującego się ‘chwalebną wolnością dzieci Bożych!’” (Lloyd-Jones, jw., str. 309). W pieśni, którą pan Griffith zaśpiewał niedawno, pobożny hrabia Zinzendorf powiedział:

Jezu, Twoja krew i sprawiedliwość
   Zdobią mnie, są mą cudowną szatą;
Wśród wrogiego świata strzał,
   Z radością ku niebu unoszę mą wzrok.
(„Jesus, Thy Blood and Righteousness”,
   hrabia Nicolaus von Zinzendorf, 1700-1760).

Albo jak powiedział Edward Mote:

Jezus podstawą wiary mej,
   Na Jego krwi i sprawiedliwości opieram się.
W Jego sprawiedliwość odziany
   Przed Jego tronem niewinny staję.
Chrystus jest mocną skałą mą,
   Wszystko wokoło jest niczym ruchomy piasek;
Wszystko wokoło jest niczym ruchomy piasek
   („The Solid Rock”, Edward Mote, 1797-1874).

Proszę cię dziś wieczorem, abyś zaufał Jezusowi, „Barankowi Bożemu, który gładzi grzech świata” (Ew. Jana 1:29). Gdy tylko Mu zaufasz, to od razu zostaniesz zbawiony, usprawiedliwiony i będziesz już na wieki bezpieczny. Mam nadzieję, że zaufasz Jezusowi dziś wieczorem. I tak jak Luter „narodzisz się, by przejść przez bramy raju”. Mówię ci to samo, co Johann Staupitz powiedział Lutrowi: „Spójrz na rany cudownego Zbawiciela”.

„Sprawiedliwy z wiary żyć będzie” (Rzymian 1:17).

Doktorze Chan, proszę pomódl się, aby ktoś zaufał Jezusowi i został zbawiony! Amen.

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com lub www.rlhsermons.com.
Wybierz: „Kazania po Polsku”.

Z doktorem Hymersem można się skontaktować drogą emailową po angielsku:
rlhymersjr@sbcglobal.net – można także napisać do niego: P.O. Box 15308, Los Angeles,
CA 90015 lub zadzwonić (818)352-0452.

Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi. Można je używać bez powolenia doktora Hymersa.
Jednakże wszystkie kazania dr. Hymersa w formie video objęte są prawami autorskimi,
a używanie ich wymaga uzyskania jego zgody.

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez Abla Prudhomme’a: Rzymian 1:15-17.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
„Jesus, Thy Blood and Righteousness” (hrabia Nicolaus von Zinzendorf,
1700-1760; tłumaczenie na angielski John Wesley, 1703-1791).