ជារៀងរាល់ខែ សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដោយដៃទាំងនេះចេញទៅដល់កំព្យូទ័រប្រហែល១១០, ០០០
នៅក្នុបណ្ដាប្រទេសជាង២០០តាមគេហទំព័រwww.sermonsfortheworld.com។
មានមនុស្សរាប់រយនាក់ផ្សេងទៀតបានមើលវីដីអូតាមយូថូប។ សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដោយដៃទាំងនេះត្រូវបានបកប្រែទៅជាភាសាចំនួន៣៤
ហើយរៀងរាល់ខែ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានអានវា។
សូមចុចទីនេះដើម្បីដឹងពីរបៀបដែលអ្នកអាចជួយឧបត្ថមលុយជាប្រចាំខែក្នុងការជួយយើងធ្វើកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យនេះ
ដើម្បីឲ្យដំណឹងល្អរាលដាលទៅពាសពេញពិភពលោក រួមទាំងប្រទេសអ៊ីស្លាម និងប្រទេសដែលកាន់សាសនាឥណ្ឌូ។
នៅពេលណាក៏ដោយដែលអ្នកសរសេរផ្ញើរទៅលោកបណ្ឌិត ហាយមើស៏ សូមប្រាប់គាត់ពីប្រទេសដែលអ្នករស់នៅជានិច្ច។
អ៊ីម៉ែលរបស់លោកបណ្ឌិត ហាយមើស៍rlhymersjr@sbcglobal.net។
សេចក្ដីល្បួងរបស់ព្រះគ្រិស្ដ និង
|
|
ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រិស្ដត្រូវបានប្រឈមមុខដោយសាតាំង។ សូមមើលទៅព្រះគម្ពីរម៉ាថាយ ៤:១ គម្ពីរស្កោហ្វៀលនៅទំព័រ៩៩៧។ «គ្រានោះ ព្រះវិញ្ញាណក៏នាំព្រះយេស៊ូវ ទៅឯទីរហោស្ថាន ដើម្បីឲ្យត្រូវអារក្សល្បួង»(ម៉ាថាយ ៤:១)។ សូមស្រាវជ្រាវមើល នៅកន្លែងនេះឈ្មោះមុនដំបូងរបស់សាតាំងត្រូវបានហៅថា «អារក្ស»។ វាបកប្រែចេញពីពាក្យ «ដាយអេបូឡូស»(diabolos)តាមភាសាក្រេក ដែលមានន័យថា «អ្នកនិយាយបង្ខូច»។ វាបានល្បួងព្រះយេស៊ូវដើម្បីឲ្យវាអាច «និយាយបង្ខូចទ្រង់» បើទ្រង់ចាញ់ល្បួងរបស់វា។ ឥឡូវនេះសូមមើលទៅខ៣ «រួចមេល្បួងក៏មកទូលទ្រង់ថា បើអ្នកជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះមែន ចូរបង្គាប់ឲ្យថ្មទាំងនេះត្រឡប់ជានំបុ័ងទៅ»(ម៉ាថាយ ៤:៣)។ ឈ្មោះទីពីររបស់សាតាំងនៅកន្លែងនេះគឺ «មេល្បួង»។ វាបកប្រែចេញពីពាក្យ «ផេអីរាសូ»( pěirazō)តាមភាសាក្រេក ដែលមានន័យថា «ល្បួង» ឬ «ល្បងល»។ ព្រះយេស៊ូវបានសូត្រព្រះគម្ពីរចោទិយកថា ៨:៣ «មនុស្សមិនមែនរស់ដោយសារនំប៉័ងប៉ុណ្ណោះទេ តែរស់ដោយសារគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលដែលចេញពីព្រះឱស្ឋ ទ្រង់»(ម៉ាថាយ ៤:៤)។ ឥឡូវនេះអារក្សបានសូត្របទគម្ពីរដែរ។ លោកសែនខែសផ្ពៀបានថាត្រឹមត្រូវ នៅពេលគាត់ប្រាប់ ថា «អារក្សចេះសូត្របទគម្ពីរសម្រាប់គោលបំណងរបស់វា»។ អារក្សបានសូត្រទំនុកតម្កើង ៩១:១១-១២ ទោះ បីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វាបានសូត្រខុស។ ពួកឈ្វេងនិយមដូចពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា និងពួកម៉មិន សូត្រខគម្ពីរខ្លះៗ តែគេសូត្រខុស។ ព្រះយេស៊ូវឆ្លើយទៅអារក្សដោយសូត្រខគម្ពីរត្រឹមត្រូវ «ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលទៅវាថា មានសេចក្តីចែងទុកដូច្នេះទៀត «កុំឲ្យឯងល្បួងព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះនៃឯងឡើយ»(ម៉ាថាយ ៤:៧)។ ក្រោយមកអារក្សបានល្បួងព្រះយេស៊ូវជាលើកទី៣ថា បើទ្រង់ព្រមថ្វាយបង្គំវា នោះវានឹងប្រគល់ នគរទាំងអស់ដល់ទ្រង់។ ឥឡូវនេះសូមមើលម៉ាថាយ ៤:១០ «នោះព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលតបថា នែ សាតាំង ចូរឯងថយចេញពីអញទៅ ដ្បិតមានសេចក្តីចែងទុកមកថា «ឯងត្រូវថ្វាយបង្គំដល់ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះនៃឯង ហើយត្រូវគោរពដល់ទ្រង់តែមួយព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ» សូត្រគម្ពីរចោទិយកថា ៦:១៣ និង ១០:២០ (ម៉ាថាយ ៤:១០)។ លោកបណ្ឌិតជេ វើណោនម៉ាកជីបានប្រសាសន៍ថា «ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានឆ្លើយតបទៅសាតាំង ដោយប្រើព្រះបន្ទូលគ្រប់ពេល។ អារក្សហាក់ដូចជាគិតថា {ព្រះគម្ពីរ}ជាចម្លើយដ៏ល្អដោយសារតែនៅខគម្ពីរបន្ទាប់ ដែលយើងអាន “ក្រោយមកអារក្សបានថយចេញពីទ្រង់ទៅ”(ម៉ាថាយ ៤:១១)»(J. Vernon McGee, Thru the Bible, សំគាល់ម៉ាថាយ ៤:១-១១)។ សូមកត់សំគាល់ក្នុងខ១០ដែលថា ព្រះយេស៊ូវបានឈ្មោះអារក្សជាលើកទី៣ «នែ សាតាំង ចូរថយចេញពីអញ...»។ វាបកប្រែចេញពីពាក្យ «សាតាណាស» តាមភាសាក្រេកដែលមានន័យថា «អ្នកចោទប្រកាន់»។ ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានល្បងលដើម្បីបញ្ជាក់ថា ទ្រង់មិនដែលធ្វើបានឡើយ។ ខ្ញុំដឹងថា អ្នកនិងខ្ញុំគ្មានអំណាចដូចព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រិស្ដឡើយ។ តែយើងអាចដើរតាមគំរូរបស់ទ្រង់ ហើយបង្ហាត់បង្រៀនដើម្បីឲ្យធ្វើជាទាហាន និងសិស្សរបស់ទ្រង់។ សូមសំគាល់ថា ព្រះគ្រិស្ដបានឆ្លើយតបគ្រប់សេចក្ដីល្បួងទាំងអស់ ដោយប្រើសូត្រព្រះគម្ពីរ។ ទ្រង់មិនបានមានបន្ទូលថា «បាទ ខ្ញុំគិតដូចនេះ ឬដូចនោះឡើយ» ឬ «បាទ ខ្ញុំជឿថា របៀបនេះល្អជាង»។ ព្រះយេស៊ូវត្រឹមតែសូត្រខគម្ពីរត្រឹមត្រូវដើម្បីឆ្លើយតបនឹងអារក្ស។ ខ្ញុំបានរៀនយកសញ្ញាបត្របណ្ឌិតនៅសាលារបស់ពួកសេរីនិយមដែលបដិសេធព្រះគម្ពីរ។ ខ្ញុំត្រូវទៅរៀននៅទីនោះ ដោយសារខ្ញុំគ្មានលុយល្មមទៅរៀនសាលាល្អៗដូចលោកយ៉ូហានខាហ្គិនកំពុងរៀន។ តែខ្ញុំបានរៀនរឿងមួយនៅសាលាដ៏អាក្រក់នោះ។ ខ្ញុំរៀនដើម្បីឆ្លើយតបនឹងសាស្រ្ដាចារ្យដោយគ្រាន់តែសូត្រខគម្ពីរទៅពួកគេ។ ពួកគេបានហៅខ្ញុំថា អ្នកធ្វើតាមច្បាប់បុរាណដែលមានគំនិតចង្អៀត។ ការនោះមិនរំខានខ្ញុំទាល់តែសោះ! ខ្ញុំបានធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវ។ ខ្ញុំជាសិស្សរបស់ទ្រង់ មិនមែនពួកគេឡើយ! នោះជាមូលហេតុដែលវាសំខាន់ ដើម្បីឲ្យអ្នកត្រលប់មកវិញហើយរៀនព្រះគម្ពីរ។ កុំរត់ទៅរកក្រុមជំនុំផ្សេង ឬការសិក្សាព្រះគម្ពីរនៅកន្លែងផ្សេង។ មនុស្សដែលដឹកនាំក្រុមនោះប្រហែលមិនស្គាល់ព្រះគម្ពីរល្អ ឡើយ ដូច្នេះ គេនឹងមិនអាចបង្ហាត់បង្រៀនអ្នកឲ្យធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រិស្ដបានឡើយ។ បើអ្នកបន្ដមកទី នេះ នោះយើងនឹងបង្រៀនអ្នកពីព្រះបន្ទូលនៃព្រះដ៏បរិសុទ្ធ ហើយឲ្យអ្នកទន្ទេញខគម្ពីរជាច្រើន។ នេះជាខ គម្ពីរដើម្បីឲ្យអ្នកទន្ទេញសម្រាប់ថ្ងៃនេះ។ «ទូលបង្គំកំណត់ចាំព្រះបន្ទូលទ្រង់ក្នុងចិត្ដទូលបង្គំ ដើម្បីកុំឲ្យទូលបង្គំធ្វើបាបនឹងទ្រង់»(ទំនុកតម្កើង ១១៩:១១)។ ឥឡូវនេះខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកមើលព្រះគម្ពីរដើម្បីដឹងថា តើសាតាំងមកពីណា។ អ្នកផ្សាយដំណឹងល្អថ្មីដ៏ ខ្សោយមួយចំនួនទាំងនេះនឹងប្រាប់អ្នកថា វាមិនសំខាន់ឡើយដើម្បីដឹងអំពីសាតាំង។ តែអ្នកត្រូវតែដឹងរឿង ខ្លះអំពីអារក្ស បើអ្នកចង់ធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រិស្ដ! សូមបើកទៅព្រះគម្ពីរអេសាយ ១៤:១២-១៥។ គម្ពីរ ស្កោហ្វៀលនៅទំព័រ ៧២៦។ សូមក្រោកឈរ ហើយអានវាដោយស្ងាត់ខណដែលខ្ញុំអានវាខ្លាំងៗ។ «ឱតារាប្រចាំថ្ងៃ ជាផ្កាយព្រឹកអើយ ន៏ ឯងបានធ្លាក់ចុះមកពីលើមេឃហើយ ឯងដែលបានផ្តេកអស់ទាំងនគរឲ្យរាប ឯងបានត្រូវកាប់រំលំដល់ដីដែរហ្ន៎ ឯងបានគិតក្នុងចិត្តថា អញនឹងឡើងទៅឯស្ថានសួគ៌ អញនឹងដំកើងបល្ល័ង្កអញ ឲ្យខ្ពស់ជាងអស់ទាំងផ្កាយរបស់ព្រះ ហើយអញនឹងអង្គុយលើភ្នំជាទីប្រជុំជំនុំ នៅទីបំផុតនៃទិសខាងជើង អញនឹងឡើងទៅផុតទីខ្ពស់នៃពពក អញនឹងលើកខ្លួនឲ្យបានដូចជាព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត តែឯងបានត្រូវទំលាក់ចុះដល់ស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់វិញ គឺដល់ទីជំរៅនៃជង្ហុកធំ» (អេសាយ ១៤:១២-១៥)។ សូមអង្គុយចុះ ក្នុងខ១២ អារក្សត្រូវបានហៅថា «លូសីហ្វឺរ» លូសីហ្វឺរមានន័យថា «ពន្លឺដ៏ភ្លឺ»តាមភាសាហេព្រើរ។ ការស្គាល់ឈ្មោះរបស់អារក្ស «ពន្លឺដ៏ភ្លឺ»អាចជួយអ្នកខ្លះច្រើននៅពេលក្រោយ។ នៅក្នុងពួកឈ្វេងនិយម និងពួកផែនទីខោសខ្លះ មនុស្សមើលឃើញជា «ពន្លឺដ៏ភ្លឺ» ហើយគេគិតថា វាគឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ អត់ទេ វាគឺជាសាតាំង! វាគឺជាលូសីហ្វឺរ! ក្នុង២កូរិនថូស ១១:១៤ ព្រះគម្ពីរប្រាប់ថា «សាតាំងបានប្រែខ្លួនជាទេវតានៃពន្លឺ»។ នៅពេលអ្នកឃើញពន្លឺលើក្បាលនរណាម្នាក់ វាគឺជាសាតាំង! វាមិនមែនជាព្រះឡើយ! វាមិនមែនជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឡើយ។ វាគឺជាសាតាំង «ដែលបានប្រែខ្លួនជាទេវតានៃពន្លឺ»។ សព្វថ្ងៃនេះមានសៀវភៅដ៏ពេញនិយមជាច្រើនដែលនិយាយអំពីមនុស្សស្លាប់ មនុស្សទៅស្ថានសួគ៌ ហើយក្រោយមកគេមកផែនដីវិញ។ ពួកគេស្ទើរតែនិយាយអំពីការឃើញ «ពន្លឺ»នៅស្ថានសួគ៌។ ជាក់ស្ដែងណាស់គ្រប់រឿងទាំងអស់សុទ្ធតែ ត្រូវបានបញ្ជោតដោយសាតាំង គេបានឃើញសាតាំង ហើយបានគិតថា វាជាព្រះ! តែការនោះមិនអាចទៅរួចឡើយ។ ព្រះគ្រិស្ដមានបន្ទូលប្រាប់យើងថា «គ្មានអ្នកណាបានឃើញព្រះឡើយ»(យ៉ូហាន ១:១៨)។ បើសិនជាគេបានឃើញ «ពន្លឺ»ពិតមែន វាមិនមែនជាព្រះឡើយ។ វាជាលូសីហ្វឺរ(សាតាំង) ឬបរិវាររបស់វា! មិនមែនជាព្រះឡើយ! សូមត្រលប់ទៅមើលអេសាយ ១៤:១២វិញ លូសីហ្វឺរដែលបានផ្ដេកអស់ទាំងនគរឲ្យរាបត្រូវបានបណ្ដេញចេញពីស្ថានសួគ៌មកផែនដី។ តាំងពីដើមមកលូសីហ្វឺរជាទេវតាដ៏ខ្លាំងនៅស្ថានសួគ៌។ តែលូសីហ្វឺរ ត្រូវបានបណ្ដេញចេញពីស្ថានសួគ៌ ដោយបានព្យាយាមដណ្ដើមយកកន្លែងរបស់ព្រះដ៏ពេញដោយអំណាចព្រះចេស្ដា។ សូមមើលអេសាយ ១៤:១៣-១៥ កាលខ្ញុំអានវាម្ដងទៀត។ សូមក្រោកឈរឡើង។ «ឯងបានគិតក្នុងចិត្តថា អញនឹងឡើងទៅឯស្ថានសួគ៌ អញនឹងដំកើងបល្ល័ង្កអញ ឲ្យខ្ពស់ជាងអស់ទាំងផ្កាយរបស់ព្រះ ហើយអញនឹងអង្គុយលើភ្នំជាទីប្រជុំជំនុំ នៅទីបំផុតនៃទិសខាងជើង អញនឹងឡើងទៅផុតទីខ្ពស់នៃពពក អញនឹងលើកខ្លួនឲ្យបានដូចជាព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត តែឯងបានត្រូវទំលាក់ចុះដល់ស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់វិញ គឺដល់ទីជំរៅនៃជង្ហុកធំ» (អេសាយ ១៤:១៣-១៥)។ សូមមើលទៅការកត់សំគាល់ពីគម្ពីរស្កោហ្វៀលនៅខាងក្រោមទំព័រ៧២៦។ វាប្រាប់ថា «ខ១២-១៤និយាយ សំដៅពីសាតាំងច្បាស់ណាស់។ អត្ថបទដ៏អស្ចារ្យនេះប្រាប់ពីអំពើបាបដើមដំបូងបង្អស់ក្នុងលោកនេះ។ នៅ ពេលលូសីហ្វឺរនិយាយថា “អញនឹង” នោះអំពើបាបបានចាប់ផ្ដើម»។ ឥឡូវសូមមើលវិវរណៈ ១២:៩។ គម្ពីរ ស្កោហ្វៀលនៅទំព័រ១៣៤១ វានៅក្រោយគេបង្អស់! សូមតាមខ្ញុំកាលខ្ញុំអានវា។ «នោះនាគធំ ត្រូវបោះទំលាក់ទៅ គឺជាពស់ពីបុរាណ ដែលឈ្មោះហៅថា អារក្ស ហើយសាតាំងផង ដែលបាននាំលោកីយ៍ទាំងមូលឲ្យវង្វេងចេញ វាត្រូវបោះទំលាក់ទៅផែនដីវិញ ព្រមទាំងពួកទេវតារបស់វាផង» (វិវរណៈ ១២:៩)។ នៅត្រង់នេះ នាគដ៏ធំគឺជាលូសីហ្វឺរ «ពស់ពីបុរាណដែលឈ្មោះថា អារក្ស និងសាតាំង»។ អ្នកប្រាជ្ញសម័យ នេះភាគច្រើនថា នេះគឺជាការបោះសាតាំង១ទៀតនៅចុងបញ្ចប់នៃផែនដី។ ខនេះជួយពន្យល់ពីការបោះទំ លាក់ដដែលដែលយើងបានអានក្នុងអេសាយជំពូក១៤។ ពាក្យ១ទៀត វាប្រាប់ពីកន្លែងដែលសាតាំងចេញ មក។ ខ៩ប្រាប់ថា «ទេវតារបស់វាត្រូវបានបោះទំលាក់មកជាមួយវា»។ ពួកទេវតាដែលបះបោរទាំងនេះ បានក្លាយជាអារក្សដែលបានជួបព្រះយេស៊ូវក្នុងព្រះគម្ពីរ។ មានឃ្លា១ទៀតដើម្បីសំគាល់ក្នុងវិវរណៈ ១២:៩ «សាតាំងដែលបានបញ្ជោតលោកីយទាំងមូល»។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយលោកវីនស្ដូន ឆើចឆីលមិនមែនជាគ្រីស្ទានដែលមានចំណែកក្នុងក្រុម ជំនុំឡើយ គាត់មិនយល់ថា មានអារក្ស។ គាត់ដឹងថា អារក្សនៅក្រោមហ៊ីក្លែ និងកងទ័ពអាក្រក់របស់ប្រទេ សអាឡឺម៉ងក្នុងសង្រ្គាមលោកលើកទី២។ នោះគឺជាមូលហេតុដែលគាត់ដឹងថា គាត់មិនអាចរាប់អានជា មួយលោកហ៊ីក្លែ។ អ្នកផ្សេងទៀតគឺដូចលោកឆាមប៊ឺឡែន ឡោត ហាលីហ្វែស និង «អ្នកទទួច» ដ្បិតគេ អាចរាប់អានជាមួយហ៊ីក្លែ។ តែលោកឆើចឆីលបានដឹងថា អំណាចអារក្សនៅលោកីយនេះត្រូវតែបញ្ឃប់ ឬ វានឹងជាចុងក្រោយបំផុតនៃអ្វីដែលគាត់បានហៅថា «អរិយធម៌របស់គ្រីស្ទាន»។ នោះគឺជាអ្វីដែលយើងត្រូវតែច្បាំងក្នុងនាមជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រិស្ដ។ គ្រូជំនួយរបស់ខ្ញុំឈ្មោះ រេវ យ៉ូហាន ខាហ្គិននឹងអធិប្បាយពីសត្រូវរបស់យើង ដែលជាអារក្សនៅយប់នេះម៉ោង ៦:១៥។ យើងនឹងញាំ អាហារឆ្ងាញ់ៗជាមួយគ្នា ហើយអ្នកនឹងស្ដាប់លោកគ្រូគង្វាលយ៉ូហានអធិប្បាយ។ សូមច្បាស់ថា អ្នកត្រលប់ មកវិញនៅយប់នេះ! សូមក្រោកឡើង ហើយច្រៀងបទរបស់លោកលូសើរ «ព្រះនៃខ្ញុំជាបន្ទាយយ៉ាងមាំ»។ វាជាលេខ១ លើក្រដាសចំរៀងរបស់អ្នក។ សូមក្រោកឈរ ហើយច្រៀងវា! ព្រះនៃខ្ញុំជាបន្ទាយយ៉ាងមាំ ជាទីបាំងការពាររក្សាខ្លួន
(ចប់សេចក្ដីអធិប្បាយ) សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដៃទាំងនេះមិនហាមឲ្យថតចំលងទេ។ អ្នកប្រើវាដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីលោក ច្រៀងចំរៀងម្នាក់ឯងដោយលោក បែនយ៉ាមីន ខីនខេង ហ្គ្រីហ្វីត៖ |