ទាហានរបស់គេឌាន! | Gideon's Army!

វាជាសាមញ្ញ តែវាជារឿងសំខាន់ណាស់។ គេឌានជាបុរសវ័យក្មេងនៅសម័យដែលមនុស្សបោះបង់ ចោលព្រះ។ រឿងនោះគួរនាំឲ្យយើងចាប់អារម្មណ៍ដោយសារតែយើងកំពុងរស់នៅក្នុងគ្រានោះដែរ។

រាស្រ្ដអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើការអាក្រក់នៅចំពោះព្រះភ័ក្រ្ដរបស់ព្រះ។ ហើយព្រះបានដាក់ទណ្ឌកម្មគេ ដោយអនុញ្ញាត្ដឲ្យគេធ្វើជាទាសករដល់សាសន៍មាឌាន។ ពួកគេជាសត្រូវរបស់រាស្រ្ដអ៊ីស្រាអែល។ រាស្រ្ដអ៊ី ស្រាអែលបានចេញពីភាពជាទាសករពីសាសន៍មេឌីស។ គេបានពួនខ្លួននៅក្នុងរូងថ្មដើម្បីលាក់ខ្លួនពីសាសនួ៍ មេឌីស។ សាសន៍មាឌានមានភាពខ្លាំងណាស់ដូច្នេះហើយពួកគេបានបំផ្លាញកងទ័ពអ៊ីសាស្រាអែល។ គេ បានលួចចៀម គោ លា។ អ៊ីស្រាអែលត្រូវបានខ្ចេចខ្ទីនិងគ្មានសង្ឃឹមសោះ។ បន្ទាប់មកគេបានស្រែករកព្រះ។

បន្ទប់មកព្រះបានមកឯគេឌាន ព្រះបានមកឯគាត់ខណះដែលគាត់កំពុងលាក់ខ្លួនពីសាសន៍មា ឌាន។ រួចទ្រង់មានបន្ទូលទៅគេឌានថា «នែ អ្នកពូកែក្លាហានអើយ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់ជាមួយនឹងឯង» (ពួកចៅហ្វាយ ៦:១២)។

ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកពូកែក្លាហាននោះទេនៅពេលខ្ញុំទៅរៀនសាលាគម្ពីររបស់ពួកសេរីនិយមដែលបដិសេធព្រះគម្ពីរនៅទីក្រុងសានហ្រានសីស្កូនៅប៉ែកខាងជើង។ ខ្ញុំជាក្មេងប្រុសបាទីស្ទដែលទន់ខ្សោយ និងស្លូត តែអ្វីដែលខ្ញុំឃើញក្នុងសាលាគម្ពីរនោះនាំឲ្យខ្ញុំខឹងសំបើមណាស់ពីការផ្សាយដំណឹងល្អសម័យទំនើប។ គេ មិនជឿលើព្រះដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរឡើយ។ គេត្រូវគ្រប់គ្រងដោយសាសន៍មាឌាន ដែលចង់ដាក់ព្រះនៅ ក្នុងអាវដៃវែងតូចមួយ គេមិនចង់ឲ្យព្រះគ្រប់គ្រងលើគំនិត និងជីវិតរបស់គេឡើយ។

លោកបណ្ឌិត ដាវីឌ អែហ្វ វែលស៍បាននិពន្ធសៀវភៅដ៏សំខាន់មួយពីការពុករលួយនៃការផ្សាយ ដំណឹងល្អនៅសម័យនេះ។ វាមានចំណងជើងថា គ្មានកន្លែងសម្រាប់សេចក្ដីពិត ឬអ្វីក៏ដោយបានកើតឡើង ចំពោះការសិក្សាព្រះគម្ពីរខាងការផ្សាយដំណឹងល្អ? (Eerdmans, 1993)។ គាត់ជាមនុស្សដែលមាន កំហឹង គាត់ប្រាប់ «ពួកផ្សាយដំណឹងល្អបានបាត់បង់លទ្ធិជឿស៊ប់របស់គេ»(ទំព័រ២៩៥)។ ក្រុមជំនុំដែល ផ្សាយដំណឹងល្អមិនជំរុញមនុស្សវ័យក្មេងឲ្យជឿស៊ប់។ គេអធិប្បាយដោយស្រទន់ ខ្សោយ និងអាត្មានិយម ដោយខ្លាចមនុស្សគិតអំពីពួកគេ។ ការបង្កើតការផ្សាយដំណឹងល្អនឹងទាស់អ្នកណាដែលចង់ឃើញក្រុមជំនុំ ត្រូវបានកែប្រែ និងរស់នៅសព្វថ្ងៃនេះ។ លោកវែលស៍ប្រាប់ «ការត្រាប់តាមជាកម្លាំងដ៏ខ្លាំងក្នុងការផ្សាយ ដំណឹងល្អ ហើយវាទាស់នឹងអ្នកដែលប្រឆាំង»(ទំព័រ២៩៥)។

គេព្យាយាមឲ្យខ្ញុំត្រាប់តាមភាពគ្មានជំនឿរបស់គេនៅសាលាគម្ពីរដែលខ្ញុំរៀន។ គេប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំនឹង មិនដែលបានក្រុមជំនុំសៅថើនបាទីស្ទមួយឡើយបើខ្ញុំបន្ដការពារព្រះគម្ពីរ។ ខ្ញុំប្រាប់គេថា «បើនោះជាអ្វី ដែលបាត់បង់ ខ្ញុំមិនចង់បានឡើយ»។

ខ្ញុំបានបាត់បង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដោយសារតែការឈរបែបនេះ។ តើខ្ញុំត្រូវចាញ់អ្វីខ្លះ? ខ្ញុំបានបាត់បង់អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលសំខាន់ចំពោះខ្ញុំ។ ពួកសៅថើនបាទីស្ទលែងមានអ្វីដែលខ្ញុំចង់បានទៀតហើយ។ ខ្ញុំស្អប់និកាយ។ ខ្ញុំស្អប់សាលាគម្ពីរ ខ្ញុំស្អប់ក្រុមជំនុំរបស់ខ្ញុំព្រោះមិនគាំទ្រខ្ញុំ។ ខ្ញុំស្អប់ជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំស្អប់អ្វីៗទាំងអស់ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវនិងព្រះគម្ពីរ។ ខ្ញុំដើរតែម្នាក់ឯងនៅពេលយប់។ ខ្ញុំត្រូវបន្តដើរឬមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំនឹងបាត់បង់ចិត្ត។

នៅយប់មួយខ្ញុំបានរសាត់ចេញពីបន្ទប់ដេករបស់ខ្ញុំ។ ព្រះទ្រង់បានដាស់ខ្ញុំឱ្យជា។ កន្លែងស្នាក់នៅនេះបានស្ងាត់។ មិនមែនជាសំលេងទេ។ ខ្ញុំបានដើរចេញទៅក្នុងរាត្រី។ នៅពេលខ្ញុំឈរនៅលើភ្នំក្បែរសាលាគម្ពីរ ខ្ញុំអាចឃើញពន្លឺភ្លើងនៅសាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូនៅលើទឹកសមុទ្រ។ ខ្យល់បក់កាត់សក់ខ្ញុំហើយកាត់សំលៀកបំពាក់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ត្រជាក់ដល់ឆ្អឹង។ ហើយនៅក្នុងខ្យល់ព្រះបាននិយាយមកកាន់ខ្ញុំថា «អ្នកនឹងមិនដែលភ្លេចនៅយប់នេះឡើយ»។ ឥឡូវនេះអ្នកនឹងអធិប្បាយតែប៉ុណ្ណោះដើម្បីផ្គាប់ចិត្តខ្ញុំ។ ឥឡូវនេះអ្នកនឹងរៀនកុំភ័យខ្លាច។ ឥឡូវនេះអ្នកនិយាយតែម្នាក់ឯង។ ខ្ញុំនឹងនៅជាមួយអ្នក។»

ឥឡូវនេះខ្ញុំដឹងថាគឺជាការត្រាស់ហៅរបស់ខ្ញុំឱ្យអធិប្បាយ។ ពីមុនខ្ញុំជាអ្នកស្ម័គ្រចិត្តម្នាក់។ ឥឡូវនេះខ្ញុំគឺជាគ្រូអធិប្បាយតាមព្រះត្រាស់ហៅ។ អ្នកអធិប្បាយដែលមិនភ័យខ្លាចទាំងអស់ត្រូវតែឆ្លងកាត់វិបត្តិស្រដៀងគ្នាមួយមុនពេលព្រះអាចទុកចិត្តគាត់ឱ្យនិយាយការពិត។ គ្មានអារម្មណ៍ទេ។ មានតែរឿងនេះទេ «ប្រសិនបើអ្នកមិននិយាយទេ គ្មាននរណាម្នាក់នឹងត្រូវការវាទេ ហើយអ្នកផ្សេងទៀតមិនហ៊ាននិយាយទេដូច្នេះបើអ្នកមិននិយាយទេគ្មាននរណាម្នាក់ឬយ៉ាងហោចណាស់ពួកគេនឹងមិននិយាយទេ។ និយាយថាវាល្អណាស់»។ វាបាននៅជាប់នៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំជារៀងរហូត។ លោកអេ ថូសើរ ក្នុងអត្ថបទមួយដែលមានឈ្មោះថា«អំណោយទាននៃការយល់ដឹងពីទំនាយ» បាននិយាយថា: «គាត់នឹងប្រាប់ផ្ទុយគ្នានឹងការបដិសេធនិងប្រឆាំងក្នុងព្រះនាមនៃព្រះ ហើយនឹងរកបាននូវការស្អប់និងការប្រឆាំងនៃផ្នែកធំខាងគ្រិស្ដសាសនាលើពិភពលោក... ប៉ុន្តែ គាត់នឹងមិនខ្លាចអ្វីសោះបើតាមដង្ហើមរបស់មនុស្សលោក»។ ប្រហែលនោះជាមូលហេតុ ដែលលោកបណ្ឌិត បោប ជោនស៍បានប្រាប់ថា ខ្ញុំ «មានកិរិយាប្រព្រឹត្ដ និងវិញ្ញាណដូចជាហោរានៅសញ្ញាចាស់»។ ចំពោះការពន្យល់បន្ថែមទៀត សូមអានសៀវភៅជីវប្រវត្តិរបស់ខ្ញុំ «ប្រឆាំងនឹងការខ្លាចទាំងអស់ »។

នៅពាក់កណ្ដាលអាធ្រាត្រនោះ ខ្ញុំមានបទពិសោធន៍ជាមួយព្រះដូចលោកគេឌាន។ ព្រះបានប្រាប់ គាត់ថា «នែ អ្នកពូកែក្លាហានអើយ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់ជាមួយនឹងឯង»។ ទោះបីជាខ្ញុំមិនមែនជាគេឌាន ក៏ដោយ យ៉ាងហោចណាស់ខ្ញុំយល់ពីគាត់។ គេឌានបាននិយាយថា « ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានបោះបង់ចោលពួកទូលបង្គំ ព្រមទាំងប្រគល់ទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃនៃពួកម៉ាឌានហើយ»(ពួកចៅហ្វាយ ៦:១៣)។

គេឌានមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនមិនសម ហើយមិនអាចធ្វើការនេះបាន។ គេឌានបានដោះសារដូច ម៉ូសេដែរ។ មិត្ដសំឡាញ់អើយ យើងកំពុងរស់នៅក្នុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ដែលមានការបោះបង់ចោលព្រះ ដ៏ធំ។ យើងមានអារម្មណ៍ថាមិនសម ហើយមិនអាចច្បាំងនឹងសាសនាក្លែងក្លាយនៃការផ្សាយដំណឹងល្អថ្មី ដែលជាសាសន៍ម៉ាឌានបានឡើយ។ ការបោះបង់ចោលព្រះគឺច្រើនពេក។ អំណាចនៃសាសន៍ម៉ាឌានខាង ការផ្សាយដំណឹងល្អគឺធំពេក។ យើងមិនអាចធ្វើអ្វីសោះដើម្បីសង្រ្គោះព្រះគម្ពីរ និងព្រះដែលនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ចេញពីការបោះបង់ចោលព្រះទាំងអស់នេះ។

២. ទីពីរ ព្រះដែលនៅក្នុងព្រះគម្ពីរនៅតែព្រះជន្មរស់នៅ!

ព្រះមានបន្ទូលថា «អញជាព្រះយេហូវ៉ា អញមិនប្រែប្រួលឡើយ»(ម៉ាឡាគី ៣:៦)។ បន្ទាប់មក ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះបានមកដល់គេឌាន។ ទ្រង់បានចាត់អ្នកនាំសារដែលប្រមូលផ្ដំពួកអ៊ីស្រាអែលដើម្បីច្បាំង នឹងពួកម៉ាឌាន។

«ដូច្នេះ យេរូ-បាល គឺជាគេឌាន និងពួកមនុស្សទាំងប៉ុន្មាន ដែលនៅជាមួយនឹងលោក ក៏ក្រោកឡើងពីព្រលឹម ទៅបោះទ័ពនៅជិតក្បាលទឹកហារ៉ុឌ ឯពួកម៉ាឌានបានបោះទ័ពនៅពីខាងជើងគេ ជិតភ្នំម៉ូរេត្រង់វាលច្រកភ្នំនោះ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅគេឌានថា ចំនួនមនុស្សដែលនៅជាមួយនឹងឯង មានគ្នាច្រើនពេកណាស់ នឹងឲ្យអញប្រគល់ពួកម៉ាឌានមក ក្នុងកណ្តាប់ដៃគេ មិនបានឡើយ ក្រែងពួកអ៊ីស្រាអែលអួតខ្លួន ទាស់នឹងអញវិញ ដោយថា អញបានជួយសង្គ្រោះខ្លួនអញទេ ដូច្នេះ ចូរប្រកាសប្រាប់ដល់ត្រចៀកបណ្តាជនថា អ្នកណាដែលមានសេចក្តីភ័យញ័រ ចូរឲ្យអ្នកនោះវិលពីភ្នំកាឡាតត្រឡប់ទៅវិញចុះ នោះមានមនុស្សចំនួន២ម៉ឺន២ពាន់នាក់បានត្រឡប់វិលទៅវិញ នៅសល់តែ១ម៉ឺននាក់ប៉ុណ្ណោះ»(ពួកចៅហ្វាយ ៧:១-៣)។

ព្រះបានប្រាប់គេឌានថា «មនុស្សដែលនៅជាមួយឯងមានគ្នាច្រើនពេក»។ សូមទៅប្រាប់គេថា «អ្នកណាដែលភ័យខ្លាច សូមឲ្យគេទៅវិញចុះ»(ពួកចៅហ្វាយ ៧:៣)។

គេបានត្រលប់ទៅវិញចំនួន២ម៉ឺន២ពាន់នាក់។ មាន១ម៉ឺននាក់នៅជាមួយគេឌាន។ នោះជាអ្វីដែល កើតឡើងចំពោះយើង។ ក្រុមជំនុំយើងមានមនុស្ស១១០០នាក់នៅពេលយើងជួបនៅវិទ្យាល័យឡេ ខោថេ។ តែភាគច្រើនពួកគេខ្លាចដើម្បីប្រថុយជីវិតសម្រាប់ព្រះយេស៊ូវ។ អ្នកផ្សេងទៀតចេញពីក្រុមជំនុំដោយដេញ តាម «ការសប្បាយ» ការរួមភេទ ឬថ្នាំញៀន។ ក្នុងរឿងប្រៀបធៀបនៃអ្នកព្រោះគ្រាប់ពូជ ព្រះយេស៊ូវបាន ប្រាប់ពីអ្នកទាំងនោះ។ ក្នុងលូកា ៨:១០-១៥ រឿងនោះត្រូវបានពន្យល់ប្រាប់។ ប្រភេទមនុស្សទី១ជាអ្នក ដែលលឺព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ហើយអារក្សមកឆក់យកចេញពីចិត្ដរបស់គេ «ក្រែងលោកគេជឿ ហើយបាន សង្រ្គោះ»(លូកា ៨:១២)។ យើងឃើញស្ទើរតែរាល់អាទិត្យ។ គេចូលមក ហើយមើលអាយផែនរបស់គេ ជំនួសឲ្យការស្ដាប់សេចក្ដីអធិប្បាយ។ ឬក៏គេបិទភ្នែក ហើយគិតពីរឿងផ្សេងទៀត។ ព្រះបន្ទូលនៃព្រះមិន បានផលអ្វីសោះចំពោះពួកគេ ដោយសារគេអនុញ្ញាត្ដឲ្យអារក្សឆក់ព្រះបន្ទូលចេញពីចិត្ដរបស់គេ។

ប្រភេទមនុស្សទី២គឺជាអ្នកដែលទទួលព្រះបន្ទូលដោយអំណរ។ តែគេមិនចាក់ឬសក្នុងព្រះគ្រិស្ដ ឡើយ។ ដូច្នេះគេជឿ១ស្របក់ តែពេលគេជួបសេចក្ដីល្បួង នោះគេរសាយចេញភ្លាម។

មនុស្សទីបីគឺជាអ្នកដែលឮពាក្យហើយទៅតាមផ្លូវខ្លួន។ បន្ទាប់មកពួកគេត្រូវបានជក់ចិត្តនឹងការខ្វល់ខ្វាយនិងទ្រព្យសម្បត្តិនិងការសប្បាយនៃជីវិត «ហើយមិនបង្កើតបានល្អឡើយ»។ «លោកជេវើរនម៉ាកជីបាននិយាយត្រឹមត្រូវនៅពេលគាត់និយាយថា មនុស្សបីប្រភេទនេះមិនបានប្រែចិត្ដឡើយ។ ពួកគេតំណាងពីមនុស្សទាំងអស់ដែលបានចាកចេញពីក្រុមជំនុំរបស់យើងកាលពីអតីតកាល។ ជីវិតរបស់ពួកគេបង្ហាញថា គ្មាននរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេត្រូវបានប្រែចិត្ដពិតប្រាកដនោះទេ។ ពួកគេទើបតែមកសម្រាប់ការប្រកបគ្នានិងការសប្បាយរីករាយដែលយើងមាននៅក្នុងព្រះវិហារ។ ប៉ុន្តែនៅពេលពួកគេត្រូវបានគេជួបការល្បួងពួកគេបានចាកចេញដោយសារតែពួកគេមិនដែលប្រែចិត្ត ហើយពួកគេមិនដែលកើតជាថ្មីឡើយ។ ពួកគេតំណាងពីមនុស្ស២ម៉ឺន២ពាន់នាក់ដែលបានមកជួយលោកគេឌាន ប៉ុន្ដែពួកគេភ័យខ្លាចមិនហ៊ានធ្វើជាទាហានរបស់ព្រះដ៏រឹងមាំ! ទាហាននៃឈើឆ្កាង!

«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅគេឌានថា ចំនួនមនុស្សដែលនៅជាមួយនឹងឯង មានគ្នាច្រើនពេកណាស់ នឹងឲ្យអញប្រគល់ពួកម៉ាឌានមក ក្នុងកណ្តាប់ដៃគេ មិនបានឡើយ ក្រែងពួកអ៊ីស្រាអែលអួតខ្លួន ទាស់នឹងអញវិញ ដោយថា អញបានជួយសង្គ្រោះខ្លួនអញទេ»(ពួកចៅហ្វាយ ៧:២)។

ប៉ុន្ដែនៅតែមានមនុស្សច្រើនណាស់។ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់លោកគេឌានថា៖ «ប្រជាជននេះមានចំនួនច្រើនឥតគណនា។ ចូរនាំពួកវាចុះទៅឯទឹកហើយអញនឹងល្បងពួកវាថ្វាយទ្រង់នៅទីនោះ»(ពួកចៅហ្វាយ ៧:៤) ។ វាក្តៅខ្លាំងណាស់នៅ«ភ្នំម៉ូរេនៅជ្រលងភ្នំ» (ពួកចៅហ្វាយ ៧:១) ។ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលស្រេកទឹកណាស់។ ទាហានរបស់គេឌានភាគច្រើនអោនចុះ ហើយលុតជង្គង់ផឹកទឹក។ «មនុស្ស៣០០នាក់ ដែលក្បង់ទឹកផឹកនេះ ឯមនុស្សឯទៀត នោះត្រូវឲ្យគេត្រឡប់ទៅឯទីកន្លែងរបស់គេវិញទៅ» (ពួកចៅហ្វាយ ៧: ៦)។ ភាគច្រើននៃពួកគេបានលុតជង្គង់ទឹកដោយសារតែពួកគេត្រូវបានដូច្នេះស្រេកទឹក។ ប៉ុន្តែមានតែបីរយនាក់ដែលបានក្បត់ដៃផឹកទឹក។ ពួកគេដឹងថាពួកគេត្រូវតែងើបក្បាលរបស់ពួកគេឡើងដើម្បីមើលទៅសាសន៍ម៉ាឌាន។

«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលប្រាប់គេឌានថា អញនឹងជួយសង្គ្រោះឯងរាល់គ្នា ហើយប្រគល់ពួកម៉ាឌានមកក្នុងកណ្តាប់ដៃឯង ដោយសារមនុស្ស៣០០នាក់ ដែលក្បង់ទឹកផឹកនេះ ឯមនុស្សឯទៀត នោះត្រូវឲ្យគេត្រឡប់ទៅឯទីកន្លែងរបស់គេវិញទៅ»(ចៅហ្វាយ ៧:៧)។

វាកាន់តែឆ្ងាយទៅទៀតបើយើងបន្ដប្រាប់ពីមនុស្ស៣រយនាក់នោះនៅយប់នេះ។ ពួកម៉ាឌានបាន នៅច្រកភ្នំ « ច្រើនណាស់ដូចជាកណ្តូប សត្វអូដ្ឋរបស់គេក៏មានច្រើនជាពន្លឹកឥតគណនា ដូចជាខ្សាច់ដែលនៅមាត់សមុទ្រ»(ចៅហ្វាយ ៧:៧)។ យប់នោះព្រះបានបញ្ជូនកងទ័ពដ៏ខ្លាំងរបស់ពួកម៉ាឌានទៅដល់កង ទ័ពទាំង៣រយនាក់របស់គេឌាន។ ពួកម៉ាឌានបានរត់ឲ្យរួចជីវិត ហើយចាប់បានមេទាំង២របស់សាសន៍ម៉ាឌាន គឺអូរិប១ សៀប១ គេបានសំឡាប់អូរិប នៅត្រង់ថ្មរបស់អូរិប ហើយសៀប រួចនាំយកក្បាលរបស់អូរិប និងសៀបនោះមកជូនដល់គេឌាន(សូមមើលចៅហ្វាយ ៧:២៥)។ ជ័យជំនះបានឈ្នះដោយសារព្រះ ដោយទ្រង់ប្រើមនុស្ស៣រយនាក់ប៉ុណ្ណោះ។

នេះគឺជាមេរៀនសម្រាប់យើងនៅយប់នេះ។ ក្រុមជំនុំភាគច្រើនសព្វថ្ងៃនេះត្រូវបានដឹកនាំដោយបុរសដែលចាប់អារម្មណ៍តែតួលេខប៉ុណ្ណោះ។ ទាំងនេះគឺជាពួកម៉ាឌានដូចអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អដែរ។ ពួកគេគិតថាវាចាំបាច់ដើម្បីឱ្យមានមនុស្សរាប់រយនាក់ចូលរួម។ ហើយនៅឡើយទេពួកគេគ្មានអំណាច។ វានឹងធ្វើបានល្អជាច្រើនសម្រាប់គ្រូអធិប្បាយដែលគិតអំពីគេឌាន និងពួកទាហានតិចដ៏ស្មោះត្រង់របស់គាត់។

យ៉ូណាថានអេស ឌិកសាន់បានសរសេរសៀវភៅដ៏អស្ចារ្យមួយដែលមានចំណងជើងថា ការប្រគល់មកវិញនៃការផ្សាយដំណឹងល្អដ៏អស្ចារ្យ (Baker Books) ។ គាត់បានផ្ដល់ពីស្ថិតិ។ សព្វថ្ងៃនេះមានតែ ៧% ប៉ុណ្ណោះនៃយុវវ័យរបស់យើងដែលអះអាងថាជាគ្រីស្ទានដែលផ្សាយដំណឹងល្អ។ ៤៥%នៃពួកគ្រីស្ទានផ្សាយដែលដំណឹងល្អនឹងត្រូវស្លាប់ក្នុងរយះពេល២០ឆ្នាំខាងមុខ។ នោះមានន័យថាចំនួននៃពួកគ្រីស្ទានផ្សាយដំណឹងល្អវ័យក្មេងនឹងធ្លាក់ចុះពី៧% មកត្រឹមតែប្រហែល៤% ឬតិចជាងនេះលើកលែងតែពួកសិស្សថ្មីត្រូវបានសំអាតជាថ្មី (ibid , ទំព័រ 144)។

ហេតុអ្វីបានជាមានការធ្លាក់ចុះចំនួនយុវវ័យនៅក្នុងក្រុមជំនុំដូចនោះ? ខ្ញុំជឿជាក់ថាវាគឺដោយសារ តែពួកគេមិន ខំប្រឹងក្នុងការរស់នៅជាគ្រីស្ទាន។ តើអ្វីជាគោលដៅរបស់យើង? គោលដៅរបស់យើងនៅក្នុងក្រុមជំនុំនេះគឺដើម្បីជួយយុវវ័យឱ្យមានសក្ដានុពលខ្ពស់បំផុតក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ យើងនៅទីនេះដើម្បីបង្កើតក្រុមក្មេងៗដូចជាកងទ័ពរបស់លោកគេឌាន។ យើងត្រូវជួយមនុស្សវ័យក្មេងចូលមកក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើងហើយក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ មនុស្សដែលយើងចង់ចូលរួមក្នុងកងទ័ពរបស់ព្រះគ្រីស្ទគឺជាមនុស្សវ័យក្មេង។ ពួកគេជាមនុស្សវ័យក្មេងដែលត្រៀមខ្លួនដើម្បីធ្វើអ្វីៗដែលថ្មី និងលំបាក។ ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖

«កាលទ្រង់បានហៅហ្វូងមនុស្ស និងពួកសិស្សមក នោះក៏មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា អ្នកណាដែលចង់មកតាមខ្ញុំ ត្រូវឲ្យអ្នកនោះលះកាត់ចិត្តខ្លួនឯងចោល ទាំងផ្ទុកឈើឆ្កាងខ្លួនមកតាមខ្ញុំចុះ»(ម៉ាកុស ៨:៣៤)។

អ្នកណាដែលមិនចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការដើរតាមព្រះយេស៊ូវ មិនថាតើត្រូវលះបង់អ្វីក៏ដោយ គេគួរតែត្រូវបំបាត់ ចេញ។ អ្នកណាដែលចង់ឲ្យគេមើលថែរដូចកូនងារត្រូវបានខ្ញុំហៅថា «អ្នកគិតពីខ្លួនឯង»។ អ្នកណាដែល «គិតពីខ្លួនឯង»មិនចង់លះកាត់ចិត្ដខ្លួនឯងនោះទេ។ គេមិនចង់ថ្វាយអ្វីសោះដល់ព្រះយេស៊ូវ។ បើអ្នកចង់ ឲ្យគេមើលថែររហូត នោះក្រុមជំនុំនេះមិនមែនសម្រាប់អ្នកឡើយ។

ប្រពន្ធខ្ញុំអីលីណាបានមកក្រុមជំនុំរបស់យើងនៅពេលគាត់មានអាយុតែ១៦ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងរយៈពេលបីសប្តាហ៍នាងបានមកក្រុមជំនុំដោយខ្លួនឯង។ នាងមិនចាំបាច់ឲ្យគេទៅយកនាងឡើយ បន្ទាប់ពីបីសប្តាហ៍ប៉ុណ្ណោះ។ ភ្លាមនោះនាងបានក្លាយជាអ្នកបំរើព្រះនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង។ នៅពេលនាងមានអាយុត្រឹមតែ១៧ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ នាងជាអ្នកទូរស័ព្ទទៅគេ។ នាងបានរៀបការជាមួយខ្ញុំនៅពេលដែលនាងមានអាយុត្រឹមតែ១៩ឆ្នាំ។ នៅពេលកូនប្រុសភ្លោះរបស់យើងបានកើតមក នាងបាននាំពួកគេទៅព្រះវិហារនៅថ្ងៃអាទិត្យដំបូង។ កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំឡែស្លី មិនដែលខានក្រុមជំនុំនៅថ្ងៃអាទិត្យតាំងពីថ្ងៃដែលគាត់ត្រូវបានគេកើតមក។ កូនវែស្លេទើបតែខកខានមួយថ្ងៃអាទិត្យដោយសារគាត់មានជំងឺ។ ស្ត្រីជាច្រើនទៀតបាននិយាយថា វាច្រើនពេក។ ពួកគេបានរក្សាទុកកូនៗរបស់ពួកគេនៅផ្ទះនៅពេលដែលពួកគេមានស្នាមជាំតូច។ ប៉ុន្តែភរិយារបស់ខ្ញុំធ្វើត្រឹមត្រូវ ហើយអ្នកផ្សេងទៀតធ្វើខុស។ កូនៗស្ទើរតែទាំងអស់របស់ពួកគេបានចាកចេញពីក្រុមជំនុំដើម្បីរស់នៅក្នុងជីវិតអត្មានិយម។ ក្មេងប្រុសពីរនាក់របស់ខ្ញុំនៅទីនេះក្នុងគ្រប់ការបម្រើរហូតដល់ថ្ងៃនេះ។ ពួកគេនៅទីនេះដោយសារប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំគឺជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ លោកគ្រិះស្ដូន អិលចាន់ដែលយើងនឹងធ្វើខួបកំណើតអាយុ៦០ឆ្នាំរបស់គាត់ក្នុងប៉ុន្មាននាទីទៀតបាននិយាយអំពីអ្នកស្រីហាយមើរថា «ខ្ញុំស្គាល់នាងនៅពេលនាងចូលមកក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើងជាលើកដំបូង។ តាំងពីពេលនោះមក នាងបន្ដមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេងចំពោះព្រះគ្រីស្ទ និងបំណងចិត្ដចំពោះព្រលឹងដែលបាត់បង់។ ក្នុងនាមជា [ក្មេងជំទង់ម្នាក់] នាងបានថ្វាយរបស់នាងដើម្បីបំរើព្រះក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង ហើយមិនសំចៃអ្វីសោះ ... ក្មេងៗអើយ សូមអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកស្រីហាយមើរធ្វើជាគំរូដល់អ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកធ្វើតាមគំរូរបស់គាត់ ក្រុមជំនុំរបស់យើងនឹងមានអនាគតភ្លឺស្វាងនិងរុងរឿង។ "

ចាប់តាំងពីយើងប្រារព្ធពិធីខួបកំណើតទី៦០ឆ្នាំរបស់លោកចាន់ ខ្ញុំគួរតែនិយាយថា គាត់ក៏ជាគំរូដ៏ភ្លឺចាំងរបស់សិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទដែរ។ គាត់គឺជាគ្រូគង្វាលដែលបានតែងតាំងនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង។ គាត់មានជំងឺយ៉ាងខ្លាំងពេលនៅក្មេង។ គាត់មានជំងឺយ៉ាងខ្លាំងដែលពួកគេបានរក្សាទុកគាត់នៅក្នុងកែវកញ្ចក់នៅមន្ទីរពេទ្យពេញមួយជីវិតកុមារភាពរបស់គាត់។ គាត់បានមកក្រុមជំនុំរបស់យើងនៅពេលដែលក្មេងជំទង់កំពុងសិក្សាជាវេជ្ជបណ្ឌិត។ គ្រូពេទ្យផ្សេងទៀតបានប្រាប់គាត់ថា គាត់នឹងមិនរស់ដល់អាយុសាមសិបឆ្នាំ។ គាត់អាចក្លាយទៅជាមនុស្សទន់ខ្សោយដែលចង់ឱ្យក្រុមជំនុំថែរក្សាគាត់។ ប៉ុន្តែអត់ទេ! គាត់បានថ្វាយជីវិតបំរើព្រះក្នុងក្រុមជំនុំ ហើយបានក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ពួកគេបានប្រាប់គាត់ថាកុំអោយគាត់ប្រឹងប្រែងឬគាត់នឹងស្លាប់មុនអាយុសាមសិបឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែការងាររបស់ព្រះគ្រីស្ទពិតជាបានពង្រឹងដល់លោកចាន់។ គាត់បានរស់រានមានជីវិតដ៏រឹងមាំអស់រយៈពេល៣០ឆ្នាំច្រើនជាងការរំពឹងទុក។ គាត់បានលីឈើឆ្កាងហើយដើរតាមព្រះយេស៊ូវ។ ហើយឥឡូវនេះគាត់អង្គុយនៅលើវេទិកានេះជាបុរសម្នាក់ដ៏អស្ចារ្យនៃព្រះនៅអាយុហុកសិប!

ខ្ញុំអាចបន្តបានហើយប្រាប់អ្នកអំពីលោកមែនីសៀ និងអ្នកស្រីសាឡាសារ និងលោកប៉ែន ហ្រ្គីហ្វីត ដែលកំពុងសម្រាកវិស្សមកាលជាមួយប្រពន្ធរបស់គាត់នៅយប់នេះ។ ខ្ញុំអាចប្រាប់អ្នកអំពីលោកនិងអ្នកស្រី វើហ្គែល និកខែល ដែលបានផ្តល់ប្រាក់កម្ចីឱ្យយើងភាគច្រើនដើម្បីទិញអាគារនេះ។ លោកនិកខែលមានអាយុ៧៥ឆ្នាំ គាត់មានជំងឺទឹកនោមផ្អែម - ប៉ុន្តែគាត់បានបើកឡានជាងមួយម៉ោងដើម្បីមក ក្រុមជំនុំរបស់យើងរៀងរាល់យប់ថ្ងៃពុធ ជារៀងរាល់ព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យ និងរៀងរាល់យប់ថ្ងៃអាទិត្យ។ ឬខ្ញុំអាចប្រាប់អ្នកអំពីបុរសវ័យក្មេងម្នាក់ដ៏អស្ចារ្យនេះគឺលោកយ៉ូហាន សាំយ៉ូអែល ខាហ្គិន ដែលនៅឆាប់ៗ គាត់នឹងធ្វើជាគ្រូគង្វាលជំនួសខ្ញុំ។ មនុស្សទាំងអស់នេះបានក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវនិងពួកទាហាននៃឈើឆ្កាង។

គ្រូគង្វាលរបស់ខ្ញុំលោកបណ្ឌិត ធីម៉ូថេ លីនបានប្រាប់ថា «តិចគឺល្អប្រសើរជាង ... កន្លែងអង្គុយនៅរៀងរាល់ថ្ងៃអាចត្រូវបានបំពេញនៅថ្ងៃអាទិត្យប៉ុន្តែការពិតនៅតែមានថាមានមនុស្សតិចតួចប៉ុណ្ណោះនៅក្នុងការប្រជុំគ្នាអធិស្ឋាន ... យើងមិនអាចនិយាយបានថាវាមានសុខភាពល្អ»(ការសំងាត់នៃក្រុមជំនុំដែលរីក ចំរើន ទំព័រ៣៩)។

សូមមើលក្នុងព្រះគម្ពីរ។ អ្នកនឹងឃើញម្ដងហើយម្ដងទៀតថា«តិចល្អជាងច្រើន»។ ព្រះយេស៊ូវបានយកមនុស្ស១១នាក់ហើយបានផ្លាស់ប្តូរលោកីយដោយសារបុរសទាំងនោះសុខចិត្តស្លាប់សំរាប់ទ្រង់ និងសម្រាប់បុព្វហេតុរបស់ទ្រង់។ នៅក្នុងប្រវត្ដិសាស្ដ្រនៃក្រុមជំនុំ យើងឃើញមេរៀនដូចគ្នា។ មានតែមនុស្ស ១២០នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលមានវត្តមាននៅថ្ងៃបុណ្យទី៥០។ មានតែពួកគ្រីស្ទានជនម៉ូរែលមួយចំនួនបានបញ្ឆេះចលនាបេសកកម្មសម័យទំនើប។ មានតែពួកមេតូឌីសមួយចំនួនតូចប៉ុណ្ណោះដែលបានបញ្ឆេះការភ្ញាក់ដឹងខ្លួនដ៏អស្ចារ្យ។ មានតែមនុស្សតិចតួចប៉ុណ្ណោះដែលបានធ្វើតាមលោកជេមស៍ ហាត់សិន ថេឡឺ ដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អនៅផ្ទៃក្នុងប្រទេសចិន។

អស់អ្នកដែលមិនស្ម័គ្រចិត្ដលះបង់អ្វីដែលល្អបំផុតសំរាប់ព្រះគ្រីស្ទគួរតែត្រូវបានគេបំបាត់ចេញ។ អ្នកដែលចង់ឲ្យគេធ្វើដាក់ដូចជាទារករហូតគួរតែត្រូវបានគេបំបាត់ចេញ។ អ្នកទាំងឡាយណាដែលមិនចង់ចេញពីកន្លែងសុខស្រួលរបស់ពួកគេគួរតែត្រូវបានបំបាត់ចេញ។ ពួកគេជា «គិតពីខ្លួនឯង» ជានិច្ចដែលមិនដែលថ្វាយអ្វីសំរាប់ព្រះគ្រីស្ទទេ។ ប្រសិនបើយើងចង់មានពួកជំនុំដែលមានសិស្ស យើងត្រូវតែអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកគិតពីខ្លួនចេញ ដើម្បីឲ្យយើងអាចមានមនុស្សវ័យក្មេងដែលចង់ច្បាំងនឹងពួកម៉ាឌាននៃការផ្សាយដំណឹងល្អថ្មីដ៏ទន់ ហើយផ្លាស់ប្តូរវា។ យើងត្រូវលើកទឹកចិត្តដល់អស់អ្នកដែលចង់ថ្វាយជីវិតរបស់គេសំរាប់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ហើយយើងមិនត្រូវលើកទឹកចិត្តដល់អ្នកដែលចង់ឱ្យយើងធ្វើដាក់គេដូចជាទារកដែលមិនធំឡើងនោះទេ! យើងត្រូវលើកទឹកចិត្តអស់អ្នកដែលចង់ក្លាយទៅជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ ហើយយើងត្រូវឱ្យអ្នកដទៃត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញដូចជាគេឌានបានធ្វើ!

សូមក្រោកឡើង ហើយច្រៀងបទលេខ១លើក្រដាសចម្រៀនអ្នក «ចូរទៅមុខ ពួកគ្រីស្ទាន»។ សូមច្រៀងវា!

ចូរទៅមុខពួកគ្រីស្ទាន ដូចទាហានចូលច្បាំង
   មានឈើឆ្កាងជាទង់ជ័យនាំមុខទាស់នឹងខ្មាំង
យើងមិនបាក់បែកគ្នាព្រោះជាតួតែមួយ
   ដែលឈ្នះអស់ទាំងសត្រូវដោយឥទ្ធិឬទ្ធិឧត្ដម
ចូរទៅមុខពួកគ្រីស្ទាន ដូចទាហានចូលច្បាំង
   មានឈើឆ្កាងជាទង់ជ័យនាំមុខទាស់នឹងខ្មាំង

រាជ្យនានានឹងសាបសូន នគរត្រូវបាត់ទៅ
   ពួកជំនុំព្រះយេស៊ូវនឹងស្ថិតស្ថេរជាប់នៅ
ឋាននរកមិនដែលឈ្នះពួកជំនុំនៃព្រះ
   មានអស់ពាក្យសន្យាពិតជួយឲ្យមានតេជះ
ចូរទៅមុខពួកគ្រីស្ទាន ដូចទាហានចូលច្បាំង
   មានឈើឆ្កាងជាទង់ជ័យនាំមុខទាស់នឹងខ្មាំង

ដូច្នេះចូរលឿនទៅមុខ ដោយរូបរួមចិត្ដឡើង
   បន្លឺសំឡេងគ្រប់គ្នា ច្រៀងបទជ៏យថ្កំថ្កើន
ចូរសរសេរដំកើងទ្រង់ ជាក្សត្រនៃមនុស្សផង
   ជាដរាបដល់អស់កល្ប ចូរសរសើរព្រះអង្គ
ចូរទៅមុខពួកគ្រីស្ទាន ដូចទាហានចូលច្បាំង
   មានឈើឆ្កាងជាទង់ជ័យនាំមុខទាស់នឹងខ្មាំង
(«ចូរទៅមុខពួកគ្រីស្ទាន»ដោយលោក Sabine Baring-Gould, 1834-1924)។

បើសិនជាសេចក្ដីអធិប្បាយនេះជាព្រះពរសំរាប់បងប្អូន នោះសូមផ្ញើរអ៊ីម៉ែលទៅកាន់លោកបណ្ឌិត ហាយមើស៏ ហើយសូមប្រាប់គាត់ផង។ នៅពេលអ្នកសរសេរផ្ញើរទៅកាន់លោក ហាយមើស៍ សូមប្រាប់ពីប្រទេសរបស់អ្នក ឬក៏គាត់មិនអាចឆ្លើយតបទៅវិញ។ សូមចុចទីនេះ rlhymersjr@sbcglobal.net(សូមចុចទីនេះ) ។ បើសេចក្ដីអធិប្បាយទាំងនេះជាព្រះពរចំពោះអ្នក នោះសូមប្រាប់គាត់ ថែមទាំងប្រាប់ពីប្រទេសរបស់អ្នកផង។ អ្នកអាចសរសេរទៅកាន់លោក ហាយមើស៏ក្នុងភាសាណា ក៏បាន ប៉ុន្ដែ សូមសរសេរជាភាសាអង់គ្លេស បើសិនជាបងប្អូនអាចធ្វើបាន។ បើអ្នកចង់សរសេរទៅ គាត់តាមប្រៃណីយ៍ សូមសរសេរទៅកាន់អាស័យដ្ឋាន P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015។ អ្នកអាចទូរស័ព្ទទៅគាត់តាមលេខ(៨១៨)៣៥២-០៤៥២។

(ចប់សេចក្ដីអធិប្បាយ)
អ្នកអាចអានសេចក្ដីអធិប្បាយរបស់ លោក ហាយមើស៏ (Dr. Hymers) តាម
សប្ដាហ៏នីមួយៗនៅលើអ៊ីធើណេត តាមគេហទំព័រ
www.sermonsfortheworld.com. ចុចលើ ”
សេចក្ដីអធិប្បាយក្នុងភាសាខ្មែរ”

សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដៃទាំងនេះមិនហាមឲ្យថតចំលងទេ។ អ្នកប្រើវាដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីលោក
Dr. Hymers។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គ្រប់សេចក្ដីអធិប្បាយជាវីដីអូទាំងអស់របស់លោក
Dr. Hymers ហាមថតចំលង ហើយអាចត្រឹមតែប្រើវាបានដោយមានការអនុញ្ញាត។

ច្រៀងចំរៀងម្នាក់ឯងដោយលោក ណូអេ សោង៖
(«ចូរទៅមុខពួកគ្រីស្ទាន»ដោយលោក Sabine Baring-Gould, 1834-1924)។