ជារៀងរាល់ខែ សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដោយដៃទាំងនេះចេញទៅដល់កំព្យូទ័រប្រហែល១១០, ០០០
នៅក្នុបណ្ដាប្រទេសជាង២០០តាមគេហទំព័រwww.sermonsfortheworld.com។
មានមនុស្សរាប់រយនាក់ផ្សេងទៀតបានមើលវីដីអូតាមយូថូប។ សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដោយដៃទាំងនេះត្រូវបានបកប្រែទៅជាភាសាចំនួន៣៤
ហើយរៀងរាល់ខែ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានអានវា។
សូមចុចទីនេះដើម្បីដឹងពីរបៀបដែលអ្នកអាចជួយឧបត្ថមលុយជាប្រចាំខែក្នុងការជួយយើងធ្វើកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យនេះ
ដើម្បីឲ្យដំណឹងល្អរាលដាលទៅពាសពេញពិភពលោក រួមទាំងប្រទេសអ៊ីស្លាម និងប្រទេសដែលកាន់សាសនាឥណ្ឌូ។
នៅពេលណាក៏ដោយដែលអ្នកសរសេរផ្ញើរទៅលោកបណ្ឌិត ហាយមើស៏ សូមប្រាប់គាត់ពីប្រទេសដែលអ្នករស់នៅជានិច្ច។
អ៊ីម៉ែលរបស់លោកបណ្ឌិត ហាយមើស៍rlhymersjr@sbcglobal.net។
សេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានីCHRIST’S PRAYER IN GETHSEMANE ដោយលោក បណ្ឌិត សេចក្ដីអធិប្បាយមួយបានអធិប្បាយនៅក្រុមជំនុំថាបាណាខល ក្នុងរដ្ឋឡូសអង់ចាឡែស |
|
ព្រះយេស៊ូវបានពិសារអារហារពេលយប់ចុងក្រោយជាមួយសិស្សរបស់ទ្រង់។ បន្ទាប់មក ទ្រង់បាន នាំពួកគេទៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ាណី។ ព្រះយេស៊ូវបានទុកពួកគេនៅក្នុងសួនច្បារ ហើយទ្រង់បាន អធិស្ឋានទៅព្រះវរបិតានៅក្នុងទីងងឹត។ ទ្រង់បានតប់ប្រមល់ជាខ្លាំង ទ្រង់បានស្រែកហៅព្រះវរបិតាឲ្យជួយ សង្រ្គោះទ្រង់។ នៅពេលនោះទ្រង់បានអធិស្ឋានដោយថ្ងូរ ទ្រង់បានចេញញើស «ដូចជាដំណក់ឈាមដ៏ធំៗ ស្រក់ទៅដី»(លូកា ២២:៤៤)។ ហើយកន្លែងនោះនាំយើងឲ្យទៅមើលអត្ថបទគម្ពីររបស់យើង។ អត្ថបទ គម្ពីរប្រាប់យើងថែមទៀតអំពីសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ព្រះគ្រីស្ទ នៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានី។ «ហើយកាលទ្រង់គង់នៅក្នុងសាច់ឈាមនៅឡើយ នោះទ្រង់បានពោលពាក្យអធិស្ឋាន និងពាក្យទូលអង្វរ ដោយសំឡេងជាខ្លាំង ទាំងទឹកភ្នែក ដល់ព្រះដែលអាចនឹងប្រោសឲ្យទ្រង់រួចពីស្លាប់ ហើយដោយព្រោះទ្រង់កោតខ្លាច បានជាព្រះព្រមទទួលទ្រង់»(ហេព្រើរ ៥:៧)។ វាគួរភ្ញាក់ផ្អើលនូវអ្វីដែលអ្នកអត្ថាធិប្បាយពន្យល់ជាច្រើននាក់បានពន្យល់ពីខគម្ពីរនេះ។ ភាគច្រើន ពួកគេពន្យល់ថា វាសំដៅលើសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ាណី។ តែពួកគេផ្សេង ទៀតគិតថា ទ្រង់កំពុងតែអធិស្ឋានសុំឲ្យព្រះវរបិតាជួយសង្រ្គោះទ្រង់ពីការសុគតលើឈើឆ្កាងនៅថ្ងៃបន្ទាប់។ លោក Lenski ឆ្លើយនូវការយល់ច្រលំ និងទំនាស់ទ្រឹស្ដីទាំងនេះ ដោយទាញយកគម្ពីរហេព្រើរ ៥:៧ មក ពន្យល់(R. C. H. Lenski, Ph.D., The Interpretation of the Epistle to the Hebrews and the Epistle of James, Augsburg Publishing House, 1966 edition, p. 162-165; កត់សំគាល់ហេព្រើរ ៥:៧)។ ចូរយើងពិនិត្យមើលអត្ថបទគម្ពីរដោយឃ្លានីមួយៗ ដោយសារតែវាបើកសំដែងពីសេចក្ដីអធិស្ឋាន របស់ព្រះគ្រីស្ទតែមួយគត់នៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ាណី វាជាយប់ពេលទ្រង់ត្រូវគេឆ្កាង។ «ហើយកាលទ្រង់គង់ក្នុងសាច់ឈាមនៅឡើយ នោះទ្រង់បានពោលពាក្យ អធិស្ឋាន នឹងពាក្យទូលអង្វរដោយសំឡេងខ្លាំង ទាំងទឹកភ្នែក ដល់ព្រះដែលអាចនឹងប្រោសឲ្យទ្រង់រួចពីស្លាប់ ហើយដោយព្រោះទ្រង់កោតខ្លាចបានជាព្រះព្រមទទួលទ្រង់»(ហេព្រើរ ៥:៧)។ ១. ទីមួយ អត្ថបទគម្ពីរនិយាយពីព្រះគ្រីស្ទ «កាលទ្រង់គង់ក្នុងសាច់ឈាមនៅឡើយ»។ ឃ្លានេះបង្ហាញយើងថា អត្ថបទគម្ពីរមិនមែនសំដៅទៅលើរឿងខ្លះដែលបានកើតឡើងចំពោះព្រះ យេស៊ូវនៅក្នុងការចាប់កំណើតជាមនុស្សរបស់ទ្រង់ មុនពេលទ្រង់យាងចុះពីស្ថានសួគ៌មក។ វាក៏បង្ហាញផង ដែរថា អត្ថបទគម្ពីរនេះមិនសំដៅទៅលើរឿងខ្លះដែលព្រះគ្រីស្ទបានជួបប្រះ បន្ទាប់ព្រះវរបិតាបានទទួល ទ្រង់ទៅស្ថានសួគ៌វិញ។ អត្ថបទគម្ពីរនេះផ្ដោតសំខាន់លើគ្រាដែលព្រះយេស៊ូវបានអធិស្ឋាន «ដោយសំឡេង ខ្លាំងៗ» កាលទ្រង់ «គង់ក្នុងសាច់ឈាម» នៅលើផែនដីនេះ។ គម្ពីរសញ្ញាថ្មីប្រាប់យើងពីឱកាស៣ដង កាលព្រះយេស៊ូវបានព្រះកន្សែង។ លើកទីមួយនៅផ្នូររបស់ឡាសារ។ ព្រះគម្ពីរប្រាប់ថា «ព្រះយេស៊ូវបានព្រះកន្សែង»(យ៉ូហាន ១១:៣៥)។ លើកទី២ ទ្រង់បាន ព្រះកន្សែងចំពោះទីក្រុងយេរ៉ូសាឡិម «កាលទ្រង់យាងទៅបង្កើយ នឹងឃើញទីក្រុងហើយ នោះក៏ទ្រង់ព្រះកន្សែងនឹងក្រុងនោះថា»(លូកា ១៩:៤១)។ លោក J. Vernon McGee បានបង្រៀនថា «លើកទី៣ទ្រង់ព្រះកន្សែងនៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ាណី»(J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, Thomas Nelson Publishers, 1983, volume V, p. 540; កត់សំគាល់ពីហេព្រើរ ៥:៧)។ វាច្បាស់ណាស់ថា អត្ថបទគម្ពីររបស់យើងមិនមែនសំដៅទៅលើការ ព្រះកន្សែងរបស់ទ្រង់នៅផ្នូររបស់ឡាសារនោះទេ។ ហើយវាក៏មិនមែនសំដៅលើទឹកភ្នែក ដែលទ្រង់បាន បង្ហូរ កាលទ្រង់ទតមើលទីក្រងយេរ៉សាឡិមផងដែរ។ វាសំដៅទៅលើគ្រាដែលទ្រង់ព្រួយព្រះហឬទ័យនៅ ក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ាណី នៅយប់មុនពេលទ្រង់ត្រូវគេឆ្កាង។ រហូតដល់ពាក់កណ្ដាលយប់ នៅលើដើមអូលីវ «ហើយកាលទ្រង់គង់ក្នុងសាច់ឈាមនៅឡើយ នោះទ្រង់បានពោលពាក្យ អធិស្ឋាន នឹងពាក្យទូលអង្វរដោយសំឡេងខ្លាំង ទាំងទឹកភ្នែក ដល់ព្រះដែលអាចនឹងប្រោសឲ្យទ្រង់រួចពីស្លាប់ ហើយដោយព្រោះទ្រង់កោតខ្លាចបានជាព្រះព្រមទទួលទ្រង់»(ហេព្រើរ ៥:៧)។ ២. ទីពីរ អត្ថបទគម្ពីរប្រាប់យើងថា ព្រះគ្រីស្ទបានអធិស្ឋានសុំឲ្យព្រះវរបិតាប្រោសឲ្យទ្រង់ រួចពីសេចក្ដីស្លាប់នៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានី។ ចូរស្ដាប់គម្ពីរម៉ាថាយ ២៦:៣៦-៣៨ ដោយប្រុងប្រយ័ត្ន។ « នោះព្រះយេស៊ូវ ព្រមទាំងពួកសិស្ស ក៏ទៅដល់កន្លែងហៅថា ច្បារគែត សេម៉ានី ហើយទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា ចូរអង្គុយនៅទីនេះសិន ចាំខ្ញុំនឹងទៅអធិស្ឋាននៅឯណោះ រួចទ្រង់យកពេត្រុស និងកូនសេបេដេទាំង២នាក់ទៅជាមួយផង ទ្រង់ចាប់តាំងមានព្រះហឫទ័យព្រួយ ហើយតប់ប្រមល់ជាខ្លាំង ក៏មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា ចិត្តខ្ញុំព្រួយពន់ពេក ស្ទើរតែនឹងស្លាប់... {ជិត ស្លាប់} (ម៉ាថាយ ២៦:៣៦-៣៨)។ លោកយ៉ូហាន MacArthur បានមានរឿងល្អខ្លះដើម្បីបង្រៀនអំពីហេព្រើរ ៥:៧ តែគាត់បង្រៀន ខុសនៅក្នុងប្រយោគចុងក្រោយរបស់គាត់ពីខគម្ពីរនោះ។ គាត់បង្រៀនថា «ព្រះយេស៊ូវទ្រង់សុំព្រះវរបិតាឲ្យ ប្រោសទ្រង់ឲ្យរួចពីស្លាប់ {ដែលត្រូវតែ} រស់ពីសុគតឡើងវិញ»(John MacArthur, D.D., The MacArthur Study Bible, Word Bibles, 1997, p. 1904; note on Hebrews 5:7)។ ព្រះយេស៊ូវមិនមែនអធិស្ឋានសុំឲ្យព្រះវរបិតា «ប្រោសទ្រង់ឲ្យរួចពីស្លាប់» ដោយសារការរស់ពី សុគតឡើងវិញនោះទេ! ទេ ម៉ាថាយ ២៦:៣៨ ប្រាប់យ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះយេស៊ូវ «បានព្រួយពន់ពេកស្ទើរតែ នឹងស្លាប់ » ព្រះយេស៊ូវត្រូវស្លាប់ ក្នុងក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ាណីនោះ! ទ្រង់បានអធិស្ឋានសុំឲ្យព្រះវរបិតា ប្រោសទ្រង់ឲ្យរួចពីស្លាប់នៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ាណី! គម្ពីរលូកាប្រាប់យើងថា «ញើសទ្រង់ក៏ត្រលប់ដូច ជាដំណក់ឈាមធំៗស្រក់ដល់ដី»(លូកា ២២:៤៤)។ ព្រះយេស៊ូវស្ថិតនៅក្នុងការរងទុក្ខដ៏អាក្រក់ ដ្បិតទ្រង់ បានចេញញើសដូចជាដំណក់ឈាម ស្ទើរតែនឹងស្លាប់នៅយប់នោះ វាជាយប់មុនពេលទ្រង់ត្រូវគេឆ្កាង។ លោកយ៉ូសែប Hart បានប្រាប់ថា ខ្ញុំឃើញព្រះរាជបុត្រានៃព្រះទ្រង់រងទុក្ខ ចូរស្ដាប់ម៉ាថាយ ២៦:៣៨-៣៩។ «ក៏មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា ចិត្តខ្ញុំព្រួយពន់ពេក ស្ទើរតែនឹងស្លាប់ ចូរនៅទីនេះ ចាំយាមជាមួយនឹងខ្ញុំសិន កាលទ្រង់បានយាងទៅ មុខបន្តិចទៀត នោះទ្រង់ទំលាក់អង្គ ផ្កាប់ព្រះភក្ត្រចុះអធិស្ឋានថា ឱព្រះវរបិតានៃទូលបង្គំអើយ បើសិនជាបាន នោះសូមឲ្យពែងនេះកន្លងហួសពីទូលបង្គំទៅ ប៉ុន្តែ កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឫទ័យទ្រង់វិញ» (ម៉ាថាយ ២៦:៣៨-៣៩)។ យើងកាត់ស្រាយអត្ថបទគម្ពីរនេះដោយសាមញ្ញថា ព្រះគ្រីស្ទបានអធិស្ឋានសុំឲ្យព្រះវរបិតាប្រោស ទ្រង់ឲ្យរួចពីការជាប់ឆ្កាង។ តែខ្ញុំដឹងច្បាស់ថា នោះមិនមែនជាអ្វីដែលព្រះគម្ពីរបង្រៀននោះទេ។ លោក J. Vernon McGee ដែលជាគ្រូបង្រៀនព្រះគម្ពីរដ៏ល្បីល្បាញបំផុតនៅក្នុងប្រទេសអាមេរិក បានបង្រៀនថា បើយើងបង្រៀនថា ព្រះអម្ចាស់របស់យើងបានព្យាយាមចៀសវាងពីឈើឆ្កាង នោះគឺមិនមែនពិតនោះទេ។ នៅក្នុងភាពជាមនុស្សរបស់ទ្រង់ ទ្រង់បានខ្ពើម ហើយភ័យខ្លាចពីអំពើបាបរបស់លោកីយ៍ ដែលត្រូវទំលាក់លើទ្រង់ផ្ទាល់ ... (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, 1983, Thomas Nelson Publishers, volume IV, p. 141; note on Matthew 26:36-39)។ លោក J. Oliver Buswell ដែលជាអ្នកសិក្សាព្រះគម្ពីរដ៏ល្បីល្បាញម្នាក់បានប្រសាសន៍ថា ដំណើរដែលទ្រង់បានចេញញើសជាច្រើន ដូចដែលគម្ពីរលូកាបានប្រាប់គឺ ជាចរិកលក្ខណៈនៃការភ្ញាក់ផ្អើលរបស់អ្នករងទុក្ខ កាលណាគ្រោះថ្នាក់ សូម្បី តែសេចក្ដីស្លាប់ជិតមកដល់...ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់យើងបានដឹងខ្លួន ថា ព្រះកាយរបស់ទ្រង់បានភ័យជាខ្លាំង ដោយហេតុនោះហើយ ទ្រង់បាន អធិស្ឋានសុំព្រះវរបិតាឲ្យដកសេចក្ដីស្លាប់ចេញពីទ្រង់នៅក្នុងសួនច្បារ ដែល ទ្រង់អាចសម្រេចគោលបំណងរបស់ទ្រង់នៅលើឈើឆ្កាង {នៅថ្ងៃខាងមុខ នោះ} (J. Oliver Buswell, Ph.D., A Systematic Theology of the Christian Religion, Zondervan Publishing House, 1962, part III, p. 62)។ «រួចទ្រង់យកពេត្រុស និងកូនសេបេដេទាំង២នាក់ទៅជាមួយផង ទ្រង់ចាប់តាំងមានព្រះហឫទ័យព្រួយ ហើយតប់ប្រមល់ជាខ្លាំង ក៏មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា ចិត្តខ្ញុំព្រួយពន់ពេក ស្ទើរតែនឹងស្លាប់... {ជិតនឹងស្លាប់} (ម៉ាថាយ ២៦:៣៦-៣៨)។ ចូរសិក្សាពីខគម្ពីរ២នោះដោយប្រុងប្រយ័ត្ន លោកបាន John R. Rice បំផ្លើសនូវអ្វីដែលលោក J. Vernon McGee និងលោក J. Oliver Buswell បានបង្រៀនយើង។ គាត់បានបង្រៀនថា បើអ្នកមិនកត់សំគាល់ពីខ៣៧ និង៣៨{នៃម៉ាថាយជំពូក២៦}នោះទេ នោះអត្ថន័យនៃសេចក្ដីអធិស្ឋាននៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ាណីនឹងត្រូវបាត់ ទៅ។ ព្រះយេស៊ូវបានព្រួយជាខ្លាំង ដ្បិតព្រលឹងទ្រង់ «ព្រួយស្ទើរតែនឹង ស្លាប់» {ទ្រង់}បានព្រួយព្រះទ័យពីការសុគត ដ្បិតទ្រង់ត្រូវជិតសុគតនៅក្នុង សួនច្បារនោះ។ ពែងបានបង្ហាញ ក្នុងខ៣៩ និង៤២ ហើយវាជាសេចក្ដីស្លាប់ នៅយប់ក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ាណី។ ជាពិសេសវាប្រាប់យ៉ាងច្បាស់នៅក្នុង ហេព្រើរ ៥:៧ ដែលព្រះគម្ពីរប្រាប់យើងថា ព្រះយេស៊ូវ «បានពោលពាក្យ អធិស្ឋាន នឹងពាក្យទូលអង្វរដោយសំឡេងខ្លាំង ទាំងទឹកភ្នែក ដល់ព្រះដែលអាចនឹងប្រោសឲ្យទ្រង់រួចពីស្លាប់ ហើយដោយព្រោះទ្រង់កោតខ្លាចបានជាព្រះព្រមទទួលទ្រង់»។ ទ្រង់ជិតត្រូវសុគតនៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ាណី ដូច្នោះហើយទ្រង់អធិស្ឋានសុំឲ្យពែងនៃសេចក្ដីឆ្លងផុតពីទ្រង់នៅយប់ នោះ ដើម្បីឲ្យទ្រង់អាចសុគតនៅលើឈើឆ្កាងនៅថ្ងៃខាងមុខនោះ។ ព្រះគម្ពីរ ប្រាប់ថា «ព្រះវរបិតាបានស្ដាប់លឺ» ហើយព្រះវរបិតាបានឆ្លើយតបសេចក្ដី អធិស្ឋានរបស់ទ្រង់...បើព្រះយេស៊ូវបានសុគតនៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ាណី នោះយើងគ្មានដំណឹងល្អទេ ដ្បិតដំណឹងល្អគឺថា «ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសំរាប់ អំពើបាបរបស់យើងតាមបទគម្ពីរ» { kata tas graphas }១កូរិនថូស ១៥:៣។ គ្មានការស្លាប់តាមធម្មតានោះទេ ការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទត្រូវតែ តាមបទគម្ពីរ...ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានគេបោចពុកចង្ការ(អេសាយ ៥០:៦)។ ទ្រង់ត្រូវគេវាយឲ្យមានស្នាមជាច្រើន(អេសាយ ៥៣:៥)...ទ្រង់ត្រូវតែសុគត នៅរវាងចោរដែលជាប់លើឈើឆ្កាង{អេសាយ ៥៣:១២, សាការី ១២:១០, សាការី ១៣:៦}។ ពួកគេត្រូវតែដុំដែកគោលជាប់ដៃ និងជើងរបស់ទ្រង់ (ទំនុកដំកើង ២២:១៦)...សូម្បីតែការស្រែក{របស់ទ្រង់} {ពីឈើឆ្កាង} «ឱ ព្រះនៃទូលបង្គំ ព្រះនៃទូលបង្គំអើយ ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់លះចោលទូលបង្គំ» គម្ពីរទំនុកដំកើង ២២:១ បានទាយពីរឿងនោះ។ ការចំអករបស់ចោរ និង ពួកអាចារ្យ ថែមទាំងមនុស្ស {ពេលទ្រង់ជាប់លើឈើឆ្កាង} ត្រូវតែសំរេចតាម អ្វីដែលគម្ពីរទំនុកដំកើង ២២:៧-៨ បានទាយ។ {ពួកទាហាន}ត្រូវតែចាប់ ឆ្នោតអាវរបស់ទ្រង់(ទំនុកដំកើង ២២:១៨)។ បើព្រះយេស៊ូវមិនសុគត «តាមបទគម្ពីរទេ» នោះទ្រង់មិនអាចធ្វើជា ព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់យើងបានឡើយ។ អរគុណព្រះវរបិតា ដែលបានឆ្លើយ តបសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ទ្រង់នៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ាណី! ពែងនៃសេច ក្ដីស្លាប់នៅយប់នោះបានកន្លងផុតពីទ្រង់ {ដូច្នេះ ទ្រង់អាចទៅឯឈើឆ្កាង ដូចនេះយើងអាចបានសង្រ្គោះ...លូកា ២២:៤៣ ប្រាប់យើងថា «នោះទេវតា លេចមកឯទ្រង់អំពីស្ថានសួគ៌ មកចំរើនកំឡាំងថ្វាយ»។ បើគ្មានការចំរើន កំឡាំងព្រះកាយរបស់ទ្រង់ដ៏ប្លែកពីធម្មតា នោះព្រះគ្រីស្ទបានសុគតនៅក្នុង សួនច្បារនៅយប់នោះបាត់ហើយ(John R. Rice, D.D., The Gospel According to Matthew, Sword of the Lord Publishers, 1980 edition, pp. 441-442; notes on Matthew 26:36-46)។ យើងមិនអាចបានសង្រ្គោះពីអំពើបាបរបស់យើងឡើយ បើសិនជាព្រះយេស៊ូវបានសុគតនៅក្នុង សួនច្បារគេតសេម៉ានី មុនពេលទ្រង់ទៅឯឈើឆ្កាង។ ហេតុអ្វី? ដោយសារតែព្រះគ្រីស្ទមិនបានសុគតតាម បទគម្ពីរ « kata tas graphas »។ ទ្រង់មិនអាចសង្រ្គោះយើងបានទេ ដោយសារតែទ្រង់មិនបានសុគត «តាមបទគម្ពីរ»។ « ហើយកាលទ្រង់គង់ក្នុងសាច់ឈាមនៅឡើយ នោះទ្រង់បានពោលពាក្យ អធិស្ឋាន នឹងពាក្យទូលអង្វរដោយសំឡេងខ្លាំង ទាំងទឹកភ្នែក ដល់ព្រះដែលអាចនឹងប្រោសឲ្យទ្រង់រួចពីស្លាប់ ហើយដោយព្រោះទ្រង់កោតខ្លាចបានជាព្រះព្រមទទួលទ្រង់»(ហេព្រើរ ៥:៧)។ ៣. ទីបី អត្ថបទគម្ពីរប្រាប់យើងថា ព្រះវរបិតាបានឆ្លើយតបនឹងព្រះគ្រីស្ទ។ បើទ្រង់បានអធិស្ឋានឲ្យរួចពីឈើឆ្កាង នោះព្រះវរបិតាមិនស្ដាប់ទ្រង់ ឬក៏មិនសង្រ្គោះទ្រង់ឡើយ! ទេ ព្រះវរបិតាបានស្ដាប់លឺទ្រង់ ហើយឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់មិនបានសុគតនៅក្នុង សួនច្បារគេតសេម៉ានីឡើ! ព្រះវរបិតាបានសង្រ្គោះទ្រង់ ដូច្នេះទ្រង់អាចសុគតលើឈើឆ្កាងសំរាប់អំពើបាប របស់យើង «តាមបទគម្ពីរ»! ដោយព្រោះ «ទ្រង់កោតខ្លាច បានជាព្រះព្រមទទួលទ្រង់»(ហេព្រើរ ៥:៧)។ ខ្ញុំគិតថា នេះមានន័យថា ទ្រង់កោតខ្លាចព្រះវរបិតា ទ្រង់បានខ្លាចសុគត មុនពេលទ្រង់អាចទៅឯឈើឆ្កាង។ ព្រះគម្ពីរប្រាប់ថា ព្រះយេស៊ូវ «បានរងទ្រាំនៅឈើឆ្កាង ឲ្យតែបានសេចក្តីអំណរដែលនៅចំពោះទ្រង់» (ហេព្រើរ ១២:២)។ ព្រះយេស៊ូវមិនសុគតដោយចៃដន្យនោះទេ។ ទ្រង់បានស្ម័គ្រចិត្ដទៅឯឈើឆ្កាង ដើម្បី សងទោសអំពើបាបរបស់យើងរាល់គ្នា។ តើអ្វីជាមូលហេតុដែលទ្រង់បានស្រែកថ្ងូរ ទាំងរងទុក្ខវេទនា «ជិតនឹងស្លាប់» នៅក្នុងសួនច្បារ គេតសេម៉ានី(ម៉ាថាយ ២៦:៣៨)? ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់ «តប់ប្រមល់ជាខ្លាំង»នៅទីនោះ? ហេតុអ្វីបានជា ទ្រង់មាន «ព្រះហឫទ័យភាំងជាខ្លាំង»(ម៉ាកុស ១៤:៣៣)? ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់ «ស្រែកថ្ងូរ»(លូកា ២២: ៤៤)? ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់ចេញើស «ដូចជាដំណក់ឈាម»ក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានី(លូកា ២២:៤៤)? ខ្ញុំជឿថា នៅយប់ក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានីនោះ ព្រះវរបិតាបានដាក់អំពើបាបរបស់រាស្ត្រទ្រង់នៅ លើព្រះយេស៊ូវ ដ៏ជាកូនចៀមនៃព្រះ។ ព្រះគម្ពីរប្រាប់ថា «ព្រះយេហូវ៉ាបានទំលាក់អំពើទុច្ចរិតរបស់យើងទាំងអស់គ្នាទៅលើទ្រង់»(អេសាយ ៥៣:៦)។ ខ្ញុំជឿថា រឿងនោះកើតឡើងក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានី។ ព្រះបានដាក់អំពើបាបរបស់អ្នក «នៅលើព្រះកាយទ្រង់» នៅយប់នោះ ហើយទ្រង់បានផ្ទុកវានៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីសងអំពើបាបរបស់អ្នកនៅព្រឹកខាងមុខនោះ។ ព្រះយេស៊ូវ «ទ្រង់បានផ្ទុកអំពើបាបរបស់យើងរាល់គ្នា នៅលើរូបអង្គទ្រង់ ជាប់លើឈើឆ្កាង»(១ពេត្រុស ២:២៤)។ បងប្អូនឃើញទេ ទ្រង់បានស្រែកថ្ងូរ ហើយចេញញើសដូចជាឈាមនៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានីនោះ កាលព្រះវរបិតា «ទំលាក់អំពើទុច្ចរិតរបស់យើងទាំងអស់គ្នាទៅលើទ្រង់»។ បងប្អូនឃើញទេ ទ្រង់បានចេញពីសួនច្បារគេតសេម៉ានីទៅឯឈើឆ្កាង ដើម្បីផ្ទុក អំពើបាបរបស់អ្នក «នៅលើរូបអង្គទ្រង់លើឈើឆ្កាង»។ តើអ្នកនឹងបដិសេធព្រះអង្គសង្រ្គោះដ៏អស្ចារ្យដូចនេះ ដែរទេ? ឬក៏តើអ្នកនឹងមករកទ្រង់ ដែលបានរងទុក្ខ ហើយសុគតនៅកន្លែងរបស់អ្នក ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចត្រូវ លើកលែងទោស ហើយបានសង្រ្គោះពីទោសនៃអំពើបាបរបស់អ្នក? អ្នកនិពន្ធបទចំរៀងដ៏ល្បីឈ្មោះលោកយ៉ូសែប Hart (១៧១២-១៧៦៨) បានដឹងច្បាស់ណាស់ពីអ្វី ដែលបានកើតឡើងចំពោះព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានី។ ខ្ញុំឃើញព្រះរាជបុត្រានៃព្រះទ្រង់រងទុក្ខ សូមក្រោកឡើង ហើយច្រៀងបទផ្សេងទៀតពីលោកយ៉ូសែប Hart ។ វានៅលេខ៥លើក្រដាសចំរៀងអ្នក។ ទ្រង់ទ្រាំទ្រនឹងសត្រូវជាច្រើន ទ្រង់ជួបការល្បួងជាច្រើន ព្រះយេស៊ូវបានផ្ទុកអំពើបាបរបស់អ្នកនៅលើឈើឆ្កាង ដោយសារទ្រង់ស្រឡាញ់អ្នក។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហូរ ព្រះលោហិតទ្រង់ ដើម្បីលាងសំអាតអំពើបាបរបស់អ្នកទាំងអស់ ដោយសារទ្រង់ស្រឡាញ់អ្នក។ ខ្ញុំអធិស្ឋាន ឲ្យអ្នកជឿជាក់លើព្រះអង្គសង្រ្គោះ ដែលស្រឡាញ់អ្នកដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច! គ្មានអ្នកណាស្រឡាញ់អ្នកដូចព្រះយេស៊ូវទេ លោក ចាន់ សូមដឹកនាំយើងអធិស្ឋាន។ អាម៉ែន។ (ចប់សេចក្ដីអធិប្បាយ) You may email Dr. Hymers at rlhymersjr@sbcglobal.net, (Click Here) – or you may អានព្រះគម្ពីរមុនពេលអធិប្បាយដោយលោក Mr. Abel Prudhomme៖ ម៉ាថាយ ២៦:៣៦-៣៩។ |
|
ចំណងជើងនៃសេចក្ដីអធិប្បាយ សេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានី CHRIST’S PRAYER IN GETHSEMANE ដោយលោក បណ្ឌិត «ហើយកាលទ្រង់គង់នៅក្នុងសាច់ឈាមនៅឡើយ នោះទ្រង់បានពោលពាក្យអធិស្ឋាន និងពាក្យទូលអង្វរ ដោយសំឡេងជាខ្លាំង ទាំងទឹកភ្នែក ដល់ព្រះដែលអាចនឹងប្រោសឲ្យទ្រង់រួចពីស្លាប់ ហើយដោយព្រោះទ្រង់កោតខ្លាច បានជាព្រះព្រមទទួលទ្រង់»(ហេព្រើរ ៥:៧)។ (លូកា ២២:៤៤) ១. ទីមួយ អត្ថបទគម្ពីរនិយាយពីព្រះគ្រីស្ទ «កាលទ្រង់គង់ក្នុងសាច់ឈាមនៅឡើយ»។ យ៉ូហាន ១១:៣៥, លូកា ១៩:៤១។ ២. ទីពីរ អត្ថបទគម្ពីរប្រាប់យើងថា ព្រះគ្រីស្ទបានអធិស្ឋានសុំឲ្យព្រះវរបិតាប្រោសឲ្យទ្រង់រួចពីសេចក្ដីស្លាប់នៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានី។ ម៉ាថាយ ២៦:៣៦-៣៩; លូកា ២២:៤៤;១កូរិនថូស ១៥:៣; អេសាយ ៥០:៦; ៥៣:៥, ១២; សាការី ១២:១០; ១៣:៦; ទំនុកដំកើង ២២:១៦, ១, ៧-៨, ១៨; លូកា ២២:៤៣។ ៣. ទីបី អត្ថបទគម្ពីរប្រាប់យើងថា ព្រះវរបិតាបានឆ្លើយតបនឹងព្រះគ្រីស្ទ។ ហេព្រើរ ១២:២; ម៉ាថាយ ២៦:៣៨; ម៉ាកុស ១៤:៣៣; លូកា ២២:៤៤; អេសាយ ៥៣:៦; ១ពេត្រុស ២:២៤។ |