نوح التفات یافت!

نوح نجات پیدا نکرد چون آدم خوبی بود. او نجات پیدا کرد چون خدا گفت، "زیرا تو را... عادل دیدم" (پیدایش ۷:۱). خدا او را یک شخص عادل دید. چرا؟ جواب آن ساده است و در پیدایش، فصل شش، آیه هشت داده شده. لطفاً این قسمت از کتاب مقدستان را باز کنید.

"اما نـوح در نظـر خداوند التفـات یافـت" (پیدایش ۶:۸).

نوح در نظر خدا التفات پیدا کرد. و خدا گفت، "تو را در این عصر به حضور خود عادل دیدم" (پیدایش ۷:۱).

این آیه درباره عادل شمرده شدن انتسابی صحبت می‌کند. عبرانیان ۱۱:۷ خیلی روشن به ما می‌گوید که نوح بواسطه ایمان نجات پیدا کرد:

"نوح... از روی ایمان... و برای نجات خانوادهً خویش کشتی‌ای ساخت‌" (عبرانیان ۱۱:۷).

باید دوباره تکرار کنم که نوح نجات پیدا نکرد چون آدم خوبی بود، اگرچه از خیلی جهات خوب بود. ولی آدم بی‌عیبی نبود، همانطور که کتاب مقدس به صراحت می‌گوید که بعد از توفان بزرگ چطور شراب می‌خورد (رجوع به پیدایش ۲۱-۹:۲۰). ما می‌توانیم نوح را ببخشیم. می‌دانیم که از امتحان سختی گذشته بود و لابد سعی می‌کرد که ترس و اضطراب و کابوس‌های ناشی از توفان را با یک پیاله شراب تسکین بدهد. یا شاید فقط یک اشتباه بود و نمی‌دانست که شراب چه تاثیری روی او می‌گذارد چون تا قبل از توفان، چیز تخمیر شده‌ای وجود نداشت.

در هر صورت، کتاب مقدس نوح را بعنوان یک نفر بی‌عیب به تصویر نمی‌کشاند. ولی به گفته پیوریتن‌ها، "گرچه گناه کرد ولی عادل شمرده شد." او بی‌عیب نبود، ولی در نظر خدا از طریق ایمان به مسیح پیش از جسم گرفتنش عادل شمرده شد. نوح بواسطه ایمانی که با فیض خدا به او داده شد به مسیح ایمان داشت (رجوع به پیدایش ۶:۸). وقتی نوح ایمانش به مسیح را بکار گرفت، خدا عادل شمرده شدن مسیح را به حساب او گذاشت و برای او منظور کرد. کلام خدا در عهد جدید مطلب عجیبی در این رابطه اظهار می‌کند. به رومیان فصل چهار، آیات پنج و شش گوش کنید.

"و اما مردی که کار نمی‌کند بلکه به خدایی که حتّی شخص خدانشناس را کاملا نیک می‌گرداند ایمان می‌آورد، ایمان او نیکی مطلق به حساب می‌آید‌. حضرت داود دربارۀ شادی شخصی که خدا بدون در نظر گرفتن اعمالش او را کاملا نیک می‌سازد چنین می‌فرماید" (رومیان ۶-۴:۵).

وقتی خدا به نوح گفت، "تو را در این عصر به حضور خود عادل دیدم" (پیدایش ۷:۱)، منظور او این بود که گناه نوح را در نظر نگرفت، زیرا عادل بودن مسیح بواسطه ایمان به حساب او گذاشته شده بود. این همان چیزی است که ورد زبان دوران اصلاحات بود _ "Sola Fide" – یعنی نجات فقط با ایمان به مسیح! نوح نجات پیدا نکرد چون خوب بود. او با ایمان به مسیح پیش از تجسم یافتنش، نجات پیدا کرد!

حالا خود کشتی نوح را در نظر بگیرید. آن کشتی یک قایق نبود. آن را برای کشتیرانی درست نکرده بودند. فقط یک جعبه بزرگ سیاهرنگی بود که سر و ته آن را هم تغییراتی داده بودند. با یک قیر سیاهی هم پوشانده بودند. دکتر مک گی این تفسیر را درباره آن کشتی ارائه داده:

     برداشتی که بیشتر مردم از کشتی نوح دارند همان برداشتی است که عکسهای رنگی مدارس یکشنبه ارائه می‌دهند، یعنی یک قایق پهن چند اتاقه. به نظر من این یک شوخی خیلی مسخره است. در واقع یک کاریکاتور از کشتی نوح است تا یک تصویر درست از خود کشتی.
     اول اینکه دستور ساخت کشتی نشان می‌دهد که اندازه‌ی قابل ملاحظه‌ای داشته. "طول کشتی سیصد ذراع باشد." اگر هر ذراع معادل هیجده اینچ باشد، می‌توانید حدس بزنید که مفهوم طول کشتی چقدر بوده.
     سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که چطور در آن زمان می‌توانستند این کار را عملی کنند. دوستان عزیز من، ما با آدمهای غارنشین در اینجا طرف نیستیم. ما با یک آدم خیلی عاقل سروکار داریم. ببینید، هوش و ذکاوتی که نسل بشر امروز دارد از نوح شروع می‌شود و دقیقاً او آدم خیلی باهوش و عاقلی بوده.
     نوح یک کشتی درست نمی‌کند که در برابر موجهای پنجاه پایی استقامت کند. چیزی که او درست می‌کند یک جا برای زندگی چندین حیوان و چند نفر است که تا مدتی در آن زنده بمانند – یعنی برای این نبود که در آن توفان کشتیرانی کنند، بلکه تا آن توفان را تحمل کنند. به آن دلیل، کشتی نوح فاقد خیلی از چیزهایی است که یک کشتی اقیانوس نورد می‌تواند داشته باشد و به همین خاطر فضای زیادی برای کارهای دیگر در اختیار داشت (J. Vernon McGee, Thru the Bible, Thomas Nelson, 1983, volume I, p. 39).

ویتکامب و موریس اشاره می‌کنند که یک ذراع (واحد طول م.) بابلی‌ها به اندازه ۱۹.۸ اینچ و یک ذراع مصری‌ها به اندازه ۲۰.۶۵ اینچ بوده است. ویتکامب و موریس به ما می‌گویند که یک ذراع عبرانی‌ها معادل ۲۰.۴ اینچ بوده (John C. Whitcomb and Henry M. Morris, The Genesis Flood, Presbyterian and Reformed Publishing Company, 1993, p. 10). در نتیجه طول کشتی حدود پانصد و یک پا باید بوده باشد. کشتی کوین مری که نزدیک لس آنجلس در لانگ بیچ لنگر انداخته حدود ۱۰۱۸ پا طول دارد، یعنی تقریباً دو برابر طول کشتی نوح است. ولی بیشتر فضای کوین مری با موتور کشتی و دستگاههای دیگر اشغال شده. در کشتی نوح وسایل مکانیکی وجود نداشت. تمام داخل آن خالی بود، یعنی فضای اصلی برای آدمها و حیوانات در کشتی نوح تقریباً قابل مقایسه یا شاید حتی بیشتر از فضای داخلی کوین مری بوده – که یک کشتی خیلی بزرگی است.

دکتر ویتکامب و دکتر موریس حق داشتند که بگویند اندازه عظیم کشتی نوح اشاره به ابعاد عظیم توفان بزرگ می‌کند:

نه تنها یک کشتی با چنین ابعاد غول‌آسایی برای یک توفان معمولی لازم نبود، بلکه اصلاً نیازی به یک کشتی وجود نمی‌داشت! کل جریان ساخت چنین شناوری، با یک قرن برنامه ریزی و رنج و مشقت، اگر فقط برای فرار از یک توفان منطقه‌ای بوده باشد، آن را بجز یک کار بیهوده و عبث، نمی‌شود چیز دیگری توصیف کرد. در چنین حالتی، چقدر بیشتر عقل حکم می‌کرد که خدا درباره وقوع یک توفان معمولی به نوح هشدار می‌داد تا او بتواند به منطقه‌ای نقل مکان کند که تحت تاثیر توفان قرار نگیرد، درست مثل لوط که قبل از بارش آتش از آسمان از سدوم بیرون آورده شد. نه تنها این بلکه تعداد زیادی از همه حیوانات و بخصوص پرنده‌ها به راحتی می‌توانستند آنجا را ترک کنند، بدون آنکه مجبور باشند برای یکسال در یک کشتی انبار بشوند و از آنها مراقبت بعمل بیاید! اگر این توفان فقط بخشی از خاور‌میانه را تحت شعاع قرار می‌داد، کل این داستان مسخره جلوه می‌کرد (John C. Whitcomb and Henry M. Morris, The Genesis Flood, Presbyterian and Reformed, 1993, p. 11).

چند مورد درباره کشتی نوح وجود دارد که امروز می‌تواند برای ما خیلی جالب باشد. امشب می‌خواهم که به سه مورد آنها توجه کنیم.

I. اول، کشتی نوح به ما می‌گوید که شما باید در مسیح باشید تا نجات پیدا کنید.

متن مورد نظرمان به ما می‌گوید که

"و خداوند به نوح گفت: تو و تمامی اهل خانه‌ات به کشتی درآیید" (پیدایش ۷:۱).

حالا به پیدایش هفت، آیه شانزدهم نگاه کنید:

"و آنهایی که آمدند نر و ماده از هر ذی جسد آمدند، چنانکه خدا وی را امر فرموده بود. و خداوند در را از عقب او بست" (پیدایش ۷:۱۶).

و آیه هفت می‌گوید:

"و نوح و پسرانش و زنش و زنان پسرانش با وی از آب طوفان به کشتی در آمدند" (پیدایش ۷:۷).

نوح و خانواده‌اش کاری را که خدا از آنها خواسته بود انجام دادند (پیدایش ۷:۱). آنها به کشتی داخل شدند یا آمدند. و شما هم باید پیش مسیح بیایید. کتاب مقدس می‌گوید،

"هر کس به او [عیسی] ایمان بیاورد محکوم نمی‌شود..." (یوحنا ۳:۱۸).

واژه ای که "به" ترجمه شده، "eis" است. به گفته دکتر زودهیاتس، این به معنای "ایده حرکت به سمت جایی یا چیزی" است. شما باید با ایمان به طرف عیسی بیایید – یعنی به آسمان، در دست راست خدا. درست همانطور که نوح به داخل کشتی آمد، شما هم باید به طرف مسیح بیایید. "هر کس [به] او ایمان بیاورد محکوم نمی‌شود..." (یوحنا ۳:۱۸). کتاب مقدس به دفعات درباره آنها که "در مسیح" هستند صحبت می‌کند. اینها دو آیه خیلی معروف هستند:

"پس هیـچ قصـاص نیست بر آنانی که در مسیح عیسی هستند..." (رومیان ۸:۱).

"پس اگر کسی در مسیح باشد، خلقت تازه‌ای است..." (دوم قرنتیان ۵:۱۷).

پولس درباره کسانی حرف می‌زند که "در مسیح شدند" (رومیان ۱۶:۷).

آیا شما در مسیح هستید؟ باید با ایمان به نزد او داخل شوید، درست مثل نوح که به کشتی داخل شد. عیسی گفت،

"من در هستم! هر که از من داخل گردد، نجات یابد" (یوحنا ۱۰:۹).

نمی‌دانم دقیقاً این را چطور توضیح بدهم، ولی یکی از مشکلترین کارها در رسالت کهانت این است که به مردم این مفهوم ساده را بفهمانید: یعنی آمدن به نزد مسیح. پیش مسیح بیایید!

اجازه بدهید این مطلب را به نوع دیگری بیان کنم. بر فرض که شما در زمان نوح زندگی می‌کردید و می‌شنیدید که او اعلام می‌کرد یک توفان بزرگ در راه است. و می‌شنیدید که می‌گوید باید به کشتی داخل بشوید تا نجات پیدا کنید. شما می‌گویید، "بله، درست است. داوری نزدیک است. بله این درست است، فقط کشتی می‌تواند شما را نجات بدهد. من به این عقیده دارم." آیا از آن توفان نجات پیدا می‌کردید؟ البته که نه! می‌بایست بلند می‌شدید و به کشتی داخل می‌شدید تا نجات پیدا می‌کردید – نه اینکه فقط باور می‌کردید که آن می‌تواند شما را نجات بدهد – بلکه باید به کشتی داخل می‌شدید! و این کاری است که من از شما می‌خواهم انجام بدهید! آنجا ننشینید و باور کنید که مسیح می‌تواند شما را نجات بدهد! با ایمان پیش مسیح بیایید! عیسی گفت:

"هر که به جانب من آید، او را بیرون نخواهم نمود" (یوحنا ۶:۳۷).

بله، کشتی نوح می‌گوید که شما باید به جانب مسیح بیایید.

II. دوم، کشتی نوح می‌گوید که شما باید به کلیسا بیایید،که بدن مسیح است.

می‌دانم که خیلی‌ها با من موافق نیستند. خیلی‌ها امروز کلیسای محلی را خوار و کم اهمیت جلوه می‌دهند. ولی اشتباه می‌کنند. کشتی نوح فقط نمونه‌ای از مسیح نیست. آن کشتی یک نمونه و تصویری از کلیسای عهد جدید هم هست.

حالا، چطور به کلیسا می‌آیید؟ در اول قرنتیان، فصل دوازده، آیه بیست و هفت می‌گوید،

"اما شما بدن مسیح هستید و فرداً اعضای آن می‌باشید. و خدا بعضی را در کلیسا قرار داد..." (اول قرنتیان ۲۸-۱۲:۲۷).

اینجا قدری تأمل می‌کنم. می‌خواهم به این حقیقت اشاره کنم که اصطلاح "بدن مسیح" به کلیسا اشاره می‌کند، یعنی همان هیأت محلی ایمانداران به عیسی. حالا به آیه سیزدهم گوش کنید:

"زیرا که جمیع ما به یک روح در یک بدن تعمید یافتیم..." (اول قرنتیان ۱۲:۱۳).

شما بواسطه روح القدس در کلیسای محلی تعمید داده می‌شوید. به این ترتیب به یک عضو حقیقی و زنده‌ی کلیسا بدل می‌شوید!

لازم نیست نگران این باشید که این اتفاق چطور می‌افتد. کار شما این است که به سوی عیسی بیایید. وقتی پیش عیسی می‌آیید، روح القدس بطور خودکار شما را در کلیسا تعمید می‌دهد!

لطفاً پیدایش، فصل هفت، آیه شانزده را باز کنید. وقتی نوح به کشتی وارد شد، کتاب مقدس می‌گوید، "و خداوند در را از عقب او بست" (پیدایش ۷:۱۶). این آیه درباره روح القدس خدا که بوسیله تعمید دادن روحانی شما در این بدن، در را از عقب شما در کلیسا می‌بندد حرف می‌زند! بله، کشتی نوح درباره اتحاد با مسیح و اتحاد با کلیسای محلی صحبت می‌کند. اگر خداوند شما را با مسیح و با کلیسای محلی "نبندد،" در روز داوری هلاک خواهید شد. اگر "داخل بسته" بشوید، نجات پیدا می‌کنید. اینجا درباره امنیت ابدی کسانی که بازگشت کرده‌اند حرف می‌زند. کسانی که به مسیح گوش می‌کنند، هیچوقت هلاک نخواهند شد!

III. سوم، کشتی نوح می‌گوید که شما باید از در تنگ وارد بشوید.

نوح چطور وارد کشتی شد؟ پیدایش، فصل شش، آیه شانزده را باز کنید:

"... و درِ کشتی را در جنب آن بگذار..." (پیدایش ۶:۱۶).

عیسی گفت، "من در هستم، هر که به وسیلۀ من وارد شود نجات می‌یابد..." (یوحنا ۱۰:۹). نوح از در داخل کشتی شد. شما باید از طریق مسیح داخل نجات بشوید. عیسی گفت، "از در تنگ [باریک] داخل شوید" (متی ۷:۱۳).

دوباره، مسیح گفت،

"جد و جهد کنید تا از در تنگ داخل شوید. زیرا که به شما می‌گویم بسیاری طلب دخول خواهند کرد و نخواهند توانست" (لوقا ۱۳:۲۴).

این دقیقاً چیزی است که در زمان نوح اتفاق افتاد. به پیدایش، فصل هفت، آیه چهار گوش کنید. خدا گفت:

"زیرا که من بعد از هفت روز دیگر... باران می‌بارانم" (پیدایش ۷:۴).

به آیه‌ی ده هم توجه کنید:

"و واقع شد بعد از هفت روز که آب طوفان بر زمین آمد" (پیدایش ۷:۱۰).

نوح به کشتی داخل شد. خدا در را از عقب او بست. در بسته شد. هفت روز گذشت و اتفاقی پیش نیامد. ولی بعد داوری شروع شد. هیچکس دیگر به کشتی داخل نشد! دیگر خیلی دیر شده بود!

می‌توانید حدس بزنید که مردم فریاد می‌زدند، "بگذارید داخل بشویم! بگذارید داخل بشویم!" ولی دیگر دیر شده بود!

"جد و جهد کنید تا از در تنگ داخل شوید. زیرا که به شما می‌گویم بسیاری طلب دخول خواهند کرد و نخواهند توانست" (لوقا ۱۳:۲۴).

حالا به سوی عیسی مسیح بیایید – قبل از اینکه دیگر تا ابد دیر بشود!

( پایان موعظه)
شما می توانید موعظه های دکتر هایمرز را هر هفته در اینترنت به این آدرس بخوانید
www.sermonsfortheworld.com
روی "موعظه ها بفارسی" کلیک کنید.

متن دستنویس این خطابه ها از حق چاپ برخوردار نیست. شما می توانید بدون اجازه دکتر هایمرز از آنها استفاده
کنید. اما تمام پیامهای ویدیویی دکتر هایمرز و تمام ویدیوهای دیگر کلیسای ما، از حق چاپ برخوردارند و فقط با
گرفتن اجازه قابل استفاده هستند.

آیات خوانده شده قبل از خطابه توسط آقای نواح سانگ: پیدایش ۸-۶:۵.
سرود تک نفره پیش از خطابه توسط آقای نواح سانگ:
“If You Linger Too Long” (by Dr. John R. Rice, 1895-1980).