اثبات فرزندی مسیح!

من برای دکتر ویلبر م. اسمیت بخاطر دانش بسیارشان در زمینه ادبیات مسیحی و بخاطر صداقتش در ترک کردن مدرسه الهیات فولر در سال ۱۹۶۳، وقتی که این مدرسه از ایده لغزش ناپذیری کتاب مقدس فاصله گرفت و شروع به قبول لیبرالیسم کرد، احترام زیادی قائل هستم (see Harold Lindsell, Ph.D., The Battle for the Bible, 1978 edition, pp. 110-112). دکتر اسمیت سوال هوشمندانه‌ای درباره رومیان ۱:۴ مطرح می‌کند و می‌گوید، "در تعجبم که چرا بزرگترین واعظین هم هیچوقت موعظه‌ای یا حداقل کتابی در رابطه با این متن تحکیم کننده‌ ایمان بیرون نداده‌اند؟" (Wilbur M. Smith, D.D., Therefore, Stand, Keats Publishing, 1981 edition, p. 583). فکر می‌کنم که دلیل آن این حقیقت باشد که کلاً در ۱۲۵ سال اخیر درباره رستاخیز مسیح موعظه خیلی کم بوده، بخصوص از زمان ظهور "تصمیم‌گرایی." از زمان س. ج. فینی، خطابه‌ها عمدتاً به انسان و کارهای مربوط به او اختصاص پیدا کرده‌اند. در این روزگار، واعظین تمایل دارند که موضوعات مربوط به خدا را در پس زمینه قرار بدهند. در عوض، به کارهای مربوط به انسان تمرکز می‌کنند. بنابراین مسیحیت بشارتی امروز عمدتاً مربوط به انسان‌شناسی است تا الهیاتی، روانشناسی است تا مسیحی‌شناسی، انسان محور است تا مسیح محور.

در همه خطابه‌های کتاب اعمال رسولان بجز یکی از آنها، رستاخیز مرکز توجه قرار می‌گیرد. رسولان نمی‌توانستند بدون صحبت درباره قیام مسیح چیز دیگری موعظه کنند! این موضوع در واقع محور اصلی مژده‌ای است که آنها موعظه کردند. اما امروزه اگر اشاره‌ای به قیام مسیح می‌شود، معمولاً به صبح روز یکشنبه‌ی عید پاک محدود می‌گردد. حتی آنموقع هم خادمین به ندرت درباره جنبه‌های آموزه‌ای آن موعظه می‌کنند.

دکتر مایکل هورتن در کتابش با عنوان مسیحیت بدون مسیح اشاره می‌کند که خطابه‌های عید قیام در بسیاری از کلیساهای سنتی اغلب از این می‌گویند "که چطور عیسی بر شکست هایش فائق آمد تا بلکه ما بتوانیم [نشان بدهیم که] کلیساهای بشارتی هم مثل [لیبرالها] امروزه می‌توانند از روانشناسی عوام پسند، سیاست و یا اخلاقیات بجای خود انجیل حرف بزنند" (Michael Horton, Ph.D., Christless Christianity: The Alternative Gospel of the American Church, Baker Books, 2008, p. 30). عجیب است که دکتر ر. آ. توری، که مورد احترام من است، حتی یک خطابه در کتاب معروفش، چطور برای مسیح کار کنیم، درباره قیام مسیح ندارد (Fleming H. Revell, n.d.). دکتر توری ۱۵۶ صفحه از رئوس مطالب خطابه‌های مختلف برای واعظین را ارائه می‌دهد، ولی حتی یکی از آن عناوین بطور کامل به موضوع رستاخیز و قیام عیسی اختصاص پیدا نمی‌کند! یقیناً این وضعیت در زمان حاضر وخیم‌تر هم هست!

با بررسی سرودنامه‌های معاصر متوجه شدم که فقط حدود ده سرود در خصوص رستاخیز مسیح هستند. همه بجز یکی از آنها قبل از قرن بیستم نوشته شده اند. دو تا از آنها در قرن ۱۸، سه تا در قرن ۱۹، یکی در قرن ۱۶، دیگری در قرن ۱۷، یکی در قرن ۱۵ و بالاخره دو تا هم در قرن ۸ نوشته شده اند! تنها سرود خوب نوشته شده در سده بیستم، سرود "دوباره زنده" از پل رادر است، ولی تا آنجا که من می‌دانم در هیچ سرودنامه‌ای موجود نیست. بایستید و بخش اصلی سرود را با من بخوانید!

او که مرده بود دوباره زنده است،
   او که مرده بود دوباره زنده است؛
چنگال یخ زده و قوی مرگ را شکسته،
   او که مرده بود دوباره زنده است!
(“Alive Again” by Paul Rader, 1878-1938).

بفرمایید بنشینید. شما می‌توانید به آدرس P.O. Box 15308, Los Angeles CA 90015 به من نامه بنویسید و متن و موسیقی سرود پل رادر را تقاضا کنید. باز هم می‌گویم، به نظر من کمبود سرودهای معاصر در رابطه با قیام و رستاخیز نشان می‌دهد که این موضوع پراهمیت مدت زیادی نادیده گرفته شده، یعنی از زمان فینی. مسیح،

"با زنده شدنش پس از مرگ با قدرتی عظیم ثابت نمود که... پسر خداست" (رومیان ۱:۴).

ولی ندرتاً کسی درباره آن موعظه می‌کند و تقریباً برای آن سرودی نمی‌خوانیم! عجیب نیست که کلیساها در دنیای غرب در حال پژمردن و محو شدن هستند! بدون ایمان به مسیح قیام کرده، امیدی به احیا و پیامی زنده وجود ندارد – یعنی نیمی از انجیل فراموش شده – و عمدتاً از موعظه‌های ما حذف شده! خدا به دادمان برسد!

متوجه شدم آنها که در جهان سوم زندگی می‌کنند تاکید بیشتری روی مسیح قیام کرده می‌گذارند تا ما که در اروپا و آمریکا هستیم. عجیب نیست که مسیحیت در آنجا رشد می‌کند، ولی در اینجا راکد مانده!

من با ایمیل با یک جوان بیست و چند ساله از یک کشور جهان سوم در مکاتبه هستم. او نوشته که متحمل "شکنجه‌های جدی در زمان بچگی شده ام [که سعی کرده اند] وادارم کنند از ایمان مسیحیتم دست بکشم. فریاد می‌زدم و کمک می‌طلبیدم ولی کسی به کمکم نمی‌آمد، و دیدم خیلی‌ها [از مسیحیان] جان خود را از دست دادند... بچه‌ها [دارند] مورد جفا قرار می‌گیرند و در هند و میانمار بطور مرتب با شوکهای برقی شکنجه می‌شوند تا عیسی را انکار کنند... من یکی از بازماندگان هستم." وقتی آن را می‌خواندم گریه کردم. کجا می‌توانیم بچه‌ها و یا جوانهایی مثل این را اینجا در آمریکا یا کلاً در غرب پیدا کنیم؟ این مرد جوان گفت که او و بچه‌های دیگر با مسیح قیام کرده روبرو شدند. وقتی مسیح رستاخیز کرده را تجربه کردند، فهمیدند که او پسر خدا بود. بعد از آن هر مقدار شکنجه با شوک برقی یا ضرب و شتم برای انکار عیسی کافی نبود. آنها فهمیدند که عیسی زنده بود – او از مردگان برخاسته بود! آن تجربه آنها را به مسیحیانی واقعی بدل کرد! و این چیزی است که پولس رسول در متن مورد نظر ما می‌گوید. مسیح،

"با زنده شدنش پس از مرگ با قدرتی عظیم ثابت نمود که... پسر خداست" (رومیان ۱:۴).

دوباره این سرود را بخوانیم!

او که مرده بود دوباره زنده است،
   او که مرده بود دوباره زنده است؛
چنگال یخ زده و قوی مرگ را شکسته،
   او که مرده بود دوباره زنده است!

واژه یونانی ترجمه شده "ثابت نمود" به معنای "نشان دادن،" "آیتی آوردن" است (Strong #3724). عیسی با رستاخیزش از مردگان، بعنوان پسر خدا نشان داده شد و به آیتی تبدیل شد. کتاب مقدس ژنو مربوط به سال ۱۵۹۹ می‌گوید "نشان داده شد و ظاهر شد" (یادداشت #۱ در باب رومیان ۱:۴). مسیح با رستاخیزش از مردگان بعنوان پسر خدا "نشان داده و ظاهر شد،"

"با زنده شدنش پس از مرگ با قدرتی عظیم ثابت نمود که... پسر خداست" (رومیان ۱:۴).

I. اول، چطور عیسی ثابت نمود که پسر خداست.

اساساً با تعالیمش اینکار را نکرد. او چیزهای بسیار خارق العاده‌ای تعلیم داد، از جمله خطابه روی کوه. ولی تعالیمش به تنهایی گویای این نبود که او پسر خداست. حتی معجزه‌هایش این را ثابت نکرد، حتی زنده کردن سه نفر از مرگ باعث نشد که او را پسر خدا بدانند. ایلیای نبی هم پسری را در عهد عتیق از مرگ زنده کرد و پسر خدا هم نبود (اول پادشاهان ۲۴-۱۷:۱۷). الیشع هم طفلی را زنده کرد (دوم پادشاهان ۳۷-۴:۳۲) ولی الیشع پسر خدا نبود. موسی هم معجزات زیادی به عمل آورد، از جمله باز کردن دریای سرخ، ولی پسر خدا نبود. تنها نشانه‌ای که ثابت نمود عیسی پسر خدا بود همانا رستاخیز جسمانی‌اش بود. عیسی خودش گفت که رستاخیزش را بعنوان نشانه‌ای برای نسل شریر ارائه می‌دهد،

"او جواب داد: فرقه شریر و بی وفا آیتی می‌خواهند و تنها آیتی که به آنها داده خواهد شد آیت یونس نبی است‌. همان طور که یونس سه روز و سه شب در شکم یک ماهی بزرگ ماند، پسر انسان نیز سه شبانه روز در دل زمین خواهد ماند‌" (متی ۴۰-۱۲:۳۹).

عیسی را به مرگ سپردند چون در برابر کاهن اعظم تایید کرد که پسر خدا بود (متی ۶۶-۲۶:۶۳). در حالیکه بر صلیب آویخته شده بود، کاهن اعظم با تمسخر به او گفت،

"او به خدا توکل داشت و می‌گفت که فرزند خداست، پس اگر خدا او را دوست داشته باشد او را آزاد می‌سازد‌‌" (متی ۲۷:۴۳).

ولی خدا تایید شدن عیسی بعنوان پسرش را با زنده کردن او از مردگان نشان داد. عیسی،

"با زنده شدنش پس از مرگ با قدرتی عظیم ثابت نمود که... پسر خداست" (رومیان ۱:۴).

خدا با زنده کردن بدن مرده او در روز سوم، او را بعنوان فرزندش ثابت نمود! سرود بخوانیم!

او که مرده بود دوباره زنده است،
   او که مرده بود دوباره زنده است؛
چنگال یخ زده و قوی مرگ را شکسته،
   او که مرده بود دوباره زنده است!

II. دوم، چرا عیسی ثابت نمود که پسر خداست.

دکتر چارلز هاج (۱۸۷۸-۱۷۹۷)، استاد قدیمی عهد جدید از مدرسه الهیات پرینستون گفته،

تا مسیح از مردگان قیام نکرد، اثبات فرزندی او به کمال نرسید و اهمیت کامل آن بر رسولان برملا نشد... بواسطه رستاخیز بود که او بعنوان پسر خدا ثابت شد... در [بسیاری از] متون [مقدس] رستاخیز مسیح بعنوان مدرک قاطع و بی چون و چرای درستی و صحت همه آنچه مسیح تعلیم داد معرفی می‌شود، و اعتبار و صحت همه آنچه ادعا کرد... همانطور که مسیح آشکارا خودش اعلام کرد که پسر خداست، زنده شدنش از مردگان مهری بود از طرف خدا بر حقانیت چیزی که اعلام کرد. اگر تحت قوت مرگ باقی می‌ماند، خدا به آن وسیله ادعای فرزندی او را مردود می‌دانست [رد می‌کرد]؛ ولی خدا او را زنده کرد و در ملاء عام او را تایید نمود و گفت، تو پسر من هستی، امروز تو را چنین اعلام نمودم (Charles Hodge, Ph.D., A Commentary on Romans, The Banner of Truth Trust, 1997 edition, pp. 20-21; notes on Romans 1:4).

بنابراین، علامت و نشانه‌ای که مسیح پسر خدا بود با رستاخیز او داده شد و همه آنچه را که تعلیم داده بود معتبر ساخت.

دکتر ویلبر م. اسمیت گفته که رستاخیز مسیح تضمینی است بر

... صحت و درستی و قابل اطمینان بودن تمام گفته‌های مسیح. [چون او برخاست] از گور [همانطور که پیشگویی کرده بود] و این پیشگویی تحقق یافت، پس بر من محقق شده که هر چیز دیگری هم که خداوندمان گفته هم باید درست باشد... وقتی خداوندمان گفت هر که به او ایمان بیاورد حیات جاودان خواهد داشت، و هر که از ایمان آوردن به او سر باز بزند تا به ابد محکوم خواهد شد، او حقیقت را گفت... نمی‌توانیم رستاخیز مسیح را بپذیریم و درباره درستی و صحت گفته‌های دیگری که از دهان او خارج شد شک داشته باشیم (Smith, Therefore Stand, ibid., pp. 418-419).

عیسی به شاگردانش گفت،

"ما اکنون به اورشلیم می‌رویم و آنچه انبیا درباره پسر انسان نوشته‌اند به حقیقت خواهد پیوست‌. او به دست بیگانگان تسلیم خواهد شد، او را مسخره خواهند کرد و با او بد‌رفتاری نموده به رویش آب دهان خواهند انداخت‌. او را تازیانه زده و خواهند کشت‌. اما در روز سوم باز زنده خواهد شد‌‌" (لوقا ۳۳-۱۸:۳۱).

آنچه عیسی در لوقا ۳۳-۱۸:۳۱ پیشگویی کرد دقیقاً اتفاق افتاد. او را مسخره کردند، کتک زدند، آب دهان به رویش انداختند، شلاق زدند و او را بر روی صلیب کشتند. ولی در روز سوم بعد از مصلوب شدندش از مردگان برخاست. به کمال رسیدن دقیق پیشگویی عیسی درباره خودش ضمانتی است از صحت و درستی تمام چیزهای دیگری که گفت، چون او

"با زنده شدنش پس از مرگ با قدرتی عظیم ثابت نمود که... پسر خداست" (رومیان ۱:۴).

"او که مرده بود دوباره زنده است." سرود بخوانیم!

او که مرده بود دوباره زنده است،
   او که مرده بود دوباره زنده است؛
چنگال یخ زده و قوی مرگ را شکسته،
   او که مرده بود دوباره زنده است!

چون از مردگان قیام کرد، درست همانطور که گفته بود، می‌توانیم خاطر جمع باشیم که در آیه زیر هم حقیقت را می‌گفت،

"اگر شما عوض نشوید... هرگز به پادشاهی آسمانی وارد نخواهید شد‌" (متی ۱۸:۳).

باید این گفته‌ها را خیلی جدی بگیریم چون از دهان پسر زنده شده خدا خارج شدند. آیا بازگشت کرده‌اید؟ مطمئن هستید که بازگشت کرده‌اید؟ پسر خدا گفت که نمی‌توانید "به پادشاهی آسمانی وارد" بشوید اگر بازگشت نکرده باشید. آه، که چقدر باید درباره بازگشت خودتان جدی فکر کنید! باید مواظب باشید و یقین حاصل کنید که بازگشت کرده‌اید!

پسر زنده شده خدا همچنین گفت،

"من راه و راستی و حیات هستم، هیچ کس جز به وسیلۀ من نزد پدر نمی‌آید‌" (یوحنا ۱۴:۶).

چقدر باید جدی به این گفته‌های مسیح گوش کنید! چقدر باید در این فکر باشید که پیش او بیایید و نجات پیدا کنید! چقدر باید مواظب باشید که تمام خرافات و ایده‌های مذهبی غلط را از ذهنتان کنار بگذارید و فقط به عیسی اعتماد کنید – چون او گفت، "هیچ کس جز به وسیله من نزد پدر نمی‌آید."

بار دیگر پسر زنده شده خدا گفت،

"کسی را که پیش من می‌آید بیرون نخواهم کرد‌" (یوحنا ۶:۳۷).

آه، چقدر باید "سخت بکوشید تا خود را به" او [که راه است] داخل کنید! (لوقا ۱۳:۲۴). چقدر باید مواظب و متفکر درباره آمدن نزد عیسی باشید. فراموش نکنید که گفت،

ما دعا می‌کنیم که به پسر زنده شده خدا گوش بدهید. دعا می‌کنیم که مستقیماً پیش او بیایید، که با خون ریخته شده‌ی او بر روی صلیب از گناهتان پاک و شسته شوید – و بوسیله حیات رستاخیز یافته او نجات پیدا کنید. به او گوش بدهید! به آنچه گفته ایمان داشته باشید! مستقیم پیش او بیایید و نجات پیدا کنید، همانطور که خود او گفت عمل کنید – زیرا که او

"با زنده شدنش پس از مرگ با قدرتی عظیم ثابت نمود که... پسر خداست" (رومیان ۱:۴).

او که مرده بود دوباره زنده است،
   او که مرده بود دوباره زنده است؛
چنگال یخ زده و قوی مرگ را شکسته،
   او که مرده بود دوباره زنده است!
(“Alive Again” by Paul Rader, 1878-1938).

( پایان موعظه)
شما می توانید موعظه های دکتر هایمرز را هر هفته در اینترنت به این آدرس بخوانید
www.sermonsfortheworld.com
روی "موعظه ها بفارسی" کلیک کنید.

متن دستنویس این خطابه ها از حق چاپ برخوردار نیست. شما می توانید بدون اجازه دکتر هایمرز از آنها استفاده
کنید. اما تمام پیامهای ویدیویی دکتر هایمرز و تمام ویدیوهای دیگر کلیسای ما، از حق چاپ برخوردارند و فقط با
گرفتن اجازه قابل استفاده هستند.

آیات خوانده شده قبل از خطابه توسط آقای نواح سانگ: لوقا ۳۴-۱۸:۳۱.
سرود تک نفره پیش از خطابه توسط آقای بنجامین کین کید گریفیت:
“Hail, Thou Once-Despised Jesus!” (by John Bakewell, 1721-1819).