Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Jest to kluczowy werset w Nowym Testamencie, potrzebny, aby zrozumieć, co złego dzieje się w naszych kościołach. Jeżeli nie zrozumiemy tego wersetu, to nie pojmiemy problemu w naszych kościołach i sposobu, w jaki sposób go rozwiązać. Jest to werset tak ważny, że wracam do niego rok po roku, dziesięciolecie po dziesięcioleciu. Po raz pierwszy usłyszałem o tym wersecie od Billy Grahama. Jako nastolatek niemalże w każde niedzielne popołudnie słuchałem, jak zwiastował w radio. Pan Graham często cytował ten werset, gdy mówił o znakach końca świata. Jego ostatnią, naprawdę dobrą książką było World Aflame (Doubleday, 1965). Billy Graham powiedział:

     Jezus powiedział: „A ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie” (Ew. Mateusza 24:12). „A to wiedz, że w dniach ostatecznych nastaną trudne czasy: Ludzie, bowiem będą samolubni… miłujący więcej rozkosze niż Boga, którzy przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy; również tych się wystrzegaj” (2 Tymoteusza 3:1-5)... Wszystko to wskazywało na czas, gdy rozpowszechni się hipokryzja, a tłumy ludzi przychodzić będą do kościoła, nie mając osobistego doświadczenia spotkania się z Jezusem Chrystusem... Fałszywi nauczyciele przenikną do kościoła... To przywódcy „zbaczania”, którzy cechować będą kościół pod koniec czasów (Billy Graham, D.D., World Aflame, Doubleday and Company, 1965, str. 220, 221, 219).

Później przeczytałem notatkę, którą pan Graham wysłał do syna doktora M. R. DeHaana. Kiedy dr DeHaan zginął w wypadku samochodowym w 1965 roku, pan Graham powiedział, że wiele swoich idei znajdował słuchając programu radiowego doktora DeHaana. W swojej książce Signs of the Times, dr DeHaan powiedział:

Odstępstwo i obojętność są kolejnymi wspomnianymi znakami. „A ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie” (Ew. Mateusza 24:12). Nigdy w wcześniej w historii ludzkości nie było to tak prawdziwe jak dzisiaj. W ciągu kilku dekad odeszliśmy od prostej wiary naszych purytańskich ojców... tragicznie prawdziwe wśród chrześcijan jest to, że „miłość wielu oziębła”. Miłość wielu stała się zimna (M. R. DeHaan, M.D., Signs of the Times, Zondervan Publishing House, 1951, str. 58).

Od czasu, gdy słuchałem Billy Grahama i dr DeHaana, rozmyślałem nad Ewangelię Mateusza 24:12. To słowa Jezusa Chrystusa, wypowiedziane w odpowiedzi na pytanie uczniów „jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata?”. Część odpowiedzi Chrystusa na to pytanie znajdujemy w naszym tekście.

„A ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie” (Ew. Mateusza 24:12).

I. Po pierwsze, kiedy Chrystus powiedział, że tak się stanie?

Powiedział, że stanie się to na „znak [Jego] przyjścia i końca świata” (Ew. Mateusza 24:3). Wiele fragmentów Pisma Świętego mówi na temat tego znaku końca czasów. W Biblii Scofielda, na dole strony 1033, znajdujemy poprawny komentarz, iż werset ten „odnosi się w konkretny sposób do końca wieków… wszystko, co charakteryzowało wieki, pod koniec czasu ukazane jest w bardzo intensywny sposób” (Scofield Study Bible, 1917, str. 1033; odnośnie Ew. Mateusza 24:3). Mogę wymienić wiele podobnych wersetów, chociażby 2 Tymoteusza 3:1-13; List Judy 4, 19; Objawienie 3: 14-22 itd.

Młodzi ludzie, nie macie pojęcia, jak bardzo kościoły upały. W ciągu mojego życia widziałem to wyraźnie. Byłem świadkiem przebudzenia w lokalnym kościele w 1969 roku. Widziałem przebudzenie na szeroką skalę w 1971 roku. Widziałem przebudzenie w innym lokalnym kościele w 1992 roku. Ale od tamtej pory nie słyszałem o żadnym przebudzeniu w Ameryce lub świecie zachodnim! Chociażby o jednym! A obecnie coraz wyraźniej widzimy w naszych kościołach smutny obraz przedstawiony w Ew. Mateusza 24:12:

„A ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie” (Ew. Mateusza 24:12).

Taki jest stan baptystycznych i innych ewangelicznych kościołów w naszych czasach. Jest to jedyny rodzaj kościoła, jaki kiedykolwiek odwiedzili w swoim życiu lub o którym słyszeli młodzi ludzie. Dopiero czytając o przebudzeniach w przeszłości możemy zobaczyć, jak straszne i pełne odstępstwa są nasze dzisiejsze kościoły! Może myślicie, że jestem dziwny, mówiąc o lepszym rodzaju kościoła, gdyż nigdy nie słyszeliście o takim, ani nigdy też nie widzieliście go w ciągu waszego krótkiego życia. Dr Kenneth Connolly, który zwiastował w naszym kościele, powiedział, że jesteście pokoleniem, które nigdy nie widziało przebudzenia, a przynajmniej przebudzenia w świecie zachodnim!

„A ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie” (Ew. Mateusza 24:12).

II. Po drugie, dlaczego Chrystus powiedział, że tak się stanie?

Zwróćcie uwagę na pierwsze słowo w naszym tekście – „A”. „A ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie”. Zwróćcie uwagę na powtarzające się słowa „i” lub „a” w wersetach 10 do 12. „I wielu się zgorszy” (werset 10); „i nawzajem wydawać się będą” (werset 10); „i nawzajem nienawidzić” (werset 10). „I powstanie wielu fałszywych proroków” (werset 11); „i zwiodą wielu” (werset 11). „A ponieważ bezprawie się rozmnoży” (werset 12). Ten ciąg powtarzających się słów „i” kończy się, gdy opisany jest rezultat tego wszystkiego – „miłość wielu oziębnie”. Skutkiem tych wszystkich wydarzeń, poprzedzonych literą „i” jest to, iż w kościołach „miłość wielu [większości – według NIV] oziębnie”. W kościołach dojdzie do podziałów, nienawiści (werset 10), następnie fałszywi kaznodzieje zwiodą ludzi. Potem następni bezprawie, w wyniku którego kościoły pełne będą oziębłych ludzi, w których nie będzie „agapeo” – miłości chrześcijańskiej, miłości dla Chrystusa, miłości dla Boga ani miłości do innych w kościele! Oto, co stanie się. Seria spójników „i” pokazuje, dlaczego nastąpiła „wielka ewangeliczna katastrofa” (używając tytułu książki doktora Francisa Schaeffera!). Baptyści i kościoły ewangeliczne stoją w obliczu katastrofy, gdyż kościoły walczą ze sobą (werset 10), również kaznodzieje wykorzystują tą sytuację (werset 11), rozprzestrzeniając bezprawie wśród większości nienawróconych i tych, którzy odeszli od Boga, sprawiając, iż kościoły stają się zimne, bez miłości do Chrystusa i bez miłości jedni do drugich!

„A ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie” (Ew. Mateusza 24:12).

III. Po trzecie, do kogo odnoszą się słowa „wielu oziębnie”?

„Wielu” odnosi się do ludzi, którzy nie są nawróceni lub do tych, którzy odeszli daleko od Boga, udowadniając, iż duch bezbożności naszych czasów zagłusza ich zapał i miłość. Stają się „oziębli”, gdyż duch tego świata pokonał w nich wszelką miłość, którą mogliby okazywać.

Podobieństwo o siewcy wyraźnie pokazuje, dlaczego „wielu oziębnie”. Podobieństwo o siewcy przedstawia cztery kategorie ludzi oraz w jaki sposób każda z nich odpowiada na zwiastowanie ewangelii. W przypowieści widzimy cztery rodzaje ludzi. W pierwszych trzech kategoriach nie ma prawdziwych chrześcijan. Dr J. Vernon McGee powiedział: „Te [pierwsze] trzy rodzaje gleby nie reprezentują wierzących – nie są oni wcale wierzącymi! Usłyszeli Słowo i jedynie twierdzą, że je przyjęli” (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, tom IV; odnośnie Ew. Mateusza 13:22). A zatem jedynie czwarty rodzaj to ludzie prawdziwie zbawieni. Pozostali są zgubieni.

W przypowieści „ziarno” to Słowo Boże. Dr McGee powiedział: „Zwróćcie uwagę, gdzie pada ziarno. Pada na cztery rodzaje gleby; trzy czwarte z niego nie urośnie – zginie. Z ziarnem wszystko było w porządku, lecz problem dotyczył gleby. Ziarno padające obok drogi to ci, którzy słyszą Słowo, lecz diabeł wybiera je natychmiast. Reprezentują oni tych, którzy kilka razy przyszli do kościoła, lecz nic ich to nie poruszyło. Drugi rodzaj to ludzie, u których Słowo padło wśród kamieni. Zdaje się, że przyjmują je, lecz gdy tylko doświadczają problemów i prześladowań – odpadają. Trzeci rodzaj to ci, u których ziarno spadło między ciernie. Słuchają Słowa i wydają się być nawróceni. Posłuchajcie Ew. Łukasza 8:14:

„A to, które padło między ciernie, oznacza tych, którzy usłyszeli, ale idąc drogą wśród trosk, bogactw i rozkoszy życia, ulegają przyduszeniu i nie dochodzą do dojrzałości” (Ew. Łukasza 8:14).

Słowo Boże zagłuszane jest przez „troski, bogactwa i rozkosze życia, ulegając przyduszeniu i nie dochodząc do dojrzałości” – Ew. Łukasza 8:14. Chociaż dr MacArthur myśli się odnośnie krwi Chrystusa, to jednak ma rację, jeśli chodzi o Ew. Łukasza 8:14. Powiedział on: „człowiek o rozdwojonej duszy (List Jakuba 1:8) pochłonięty jest rzeczami tego świata – grzesznymi przyjemnościami, pragnieniami i pożądaniami, ambicjami, karierą, domem, samochodami, prestiżem, relacjami, sławą – wszystko to zagłusza ziarno ewangelii i brak jest owoców, które dojrzałyby... Zajęte sprawami tego świata serce przyduszone jest przez „troski, bogactwa i rozkosze życia” (The MacArthur New Testament Commentary; odnośnie Ew. Łukasza 8:14).

Łatwo dostrzec, kim są ludzie należący do pierwszej kategorii. „Zaraz przychodzi szatan i wybiera słowo, zasiane w nich” (Ew. Marka 4:15). Słuchają kilku kazań i nigdy więcej ich nie widzimy. Łatwo dostrzec, kim są ludzie należący do drugiej kategorii. Zdają się być zbawieni, ale „są niestali i gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie… wnet się gorszą”, Ew. Marka 4:17.

Jednak znacznie dłużej zajmuje stwierdzenie, do jakich ludzi odnosi się „ciernisty grunt”. We współczesnych kościołach baptystycznych (nawet naszym) widzimy ich wyznających swoją wiarę. Wielokrotnie połączone jest to ze zmaganiem i łzami. Jako dzieci lub nastolatkowie nauczyli się, że przyjście do Chrystusa wiąże się ze zmaganiem. Mówią, że mają nowe serce i nowe pragnienie służenia Chrystusowi. Udało się im oszukać nawet mnie wiele razy. Zdają się być szczerzy. Wyglądają na wspaniałych chrześcijan. Dzieje się tak, aż nie dorosną. Dopiero wtedy pojawiają się pęknięcia w ich świadectwie. Dostają pieniądze od rodziców. Mają pokój w domu rodziców, za który nie płacą. Dostają kieszonkowe. Później kończą naukę. Znajdują pracę, a jeśli idą na uniwersytet, otrzymują kredyt studencki. Dostrzegają prospekt stania się „wolnymi”, jak to nazywają. Pojawiają się pęknięcia w ich świadectwie. Wcześniej nigdy nie myśleli ani nie robili niczego, co nie podobałoby się ich rodzicom czy pastorom. Przywódcy kościoła zbyt późno zdają sobie sprawę z tego, że coś dzieje się niewłaściwego. Nic nie powstrzyma ich teraz, gdyż nie chcą naszej pomocy. Stopniowo tracą zapał i miłość do Chrystus i „wplątują [się] w sprawy doczesnego życia” (2 Tymoteusza 2:4). Gdy przywódcy kościoła próbują przyprowadzić ich z powrotem, są zagniewani i rozgoryczeni. A potem przychodzi szatan i zaczyna im szeptać: „Nie słuchajcie ich! Co oni wiedzą?”. I w końcu wpadają w ramiona diabła i świata. „Nie odszedłem z kościoła”, mówią. Jakby odejście z kościoła było jedynym grzechem! Lecz ich serca są już daleko od Chrystusa!

Gdy spotykamy Uzzjasza w Biblii, ma on zaledwie szesnaście lat. Jako młody człowiek „czynił to, co prawe w oczach Pana” (2 Kronik 26:4). Prorok Zachariasz był jego pastorem. „A dopóki szukał Pana, Bóg darzył go powodzeniem” (2 Kronik 26:5). Czytamy, że „cudownej doznawał pomocy, aż doszedł do takiej potęgi”. Lecz później, „gdy doszedł do potęgi, wzbiło się w pychę jego serce ku własnej jego zgubie i sprzeniewierzył się Panu, Bogu swemu” (2 Kronik 26:16). Gdy doszedł do potęgi, jego serce stało się tak dumne, że zboczył z drogi! Pan ukarał Uzzjasza i był „trędowaty aż do swojej śmierci” (2 Kronik 26:21).

Życie Uzzjasza podane jest dla nas za przykład. To obraz młodego mężczyzny lub kobiety, w sercach których ciernie zadusiły Słowo Boże. Przytłaczają ich zmartwienia i pragnienia posiadania więcej pieniędzy niż to potrzebne. Wyniszczające duszę związania, niczym rak stopniowo niszczą ich ciało. Te ciernie powoli, lecz skutecznie zaduszają dusze tych, którzy pozwalają im na to. Czy twoja miłość oziębła? Czy kochasz rzeczy tego świata? Czy zacząłeś buntować się? Czy znalazłeś się w gorszej sytuacji niż kiedyś? Ach, odwróć się od tego świata. Odwróć się od buntu. Odwróć się. Pokutuj. Dlaczego masz być dalej takim, jeśli możesz znaleźć pokój w Chrystusie? Wystarczy, że odwrócisz się od swojego buntu, pychy i upadniesz u stóp Tego, który umarł, by cię zbawić.

„A ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie” (Ew. Mateusza 24:12).

Podobieństwo o siewcy dane jest, abyś „badał siebie i zobaczył, do której grupy należysz. Pamiętaj, że jeżeli należysz do jednej z pierwszych trzech grup, to potrzebujesz nawrócić się. „Pamiętaj więc, czego się nauczyłeś i co usłyszałeś, i strzeż tego, i upamiętaj się” (Objawienie 3:3). Powierz ponownie swoje życie Chrystusowi i pokutuj, zanim staniesz się prawdziwie „ciernistym gruntem”! (William Hendriksen, Th.D., The Gospel of Luke, Baker Book House, 1978, str. 429; odnośnie Ew. Łukasza 8:14).

Powinieneś powiedzieć: „Ach Boże, odwracam się od mojej pychy i buntu! O Boże, oczyść mnie krwią Chrystusa!” „Serce czyste stwórz we mnie, o Boże” (Psalm 51:12).

Proszę powstańcie i zaśpiewamy hymn nr 4.

„Oddaj mi swe serce”, mówi Ojciec z nieba,
   Żaden dar nie jest dla Niego cenniejszy od miłości;
Łagodnie szepcze, byś gdziekolwiek jesteś,
    „Z wdzięcznością Mu zaufał i oddał Mu serce.
„Oddaj mi swe serce. Oddaj mi swe serce”,
   Usłysz ten cichy szept, gdziekolwiek jesteś:
Z tego świata ciemności On chce cię wyciągnąć,
   Mówiąc z łagodnością: „Oddaj mi swe serce”.

„Oddaj mi swe serce”, mówi Zbawiciel ludzi,
   Wzywając ponownie w swej łasce;
„Odwróć się od grzechów, ucieknij od złego,
   Czyż nie umarłem za ciebie? „Oddaj mi swe serce”.
„Oddaj mi swe serce. Oddaj mi swe serce”,
   Usłysz ten cichy szept, gdziekolwiek jesteś:
Z tego świata ciemności On chce cię wyciągnąć,
   Mówiąc z łagodnością: „Oddaj mi swe serce”.

„Oddaj mi swe serce”, mówi Duch Boży;
    „Wszystko, co masz, powierz Mi;
Łaską obfitą obdzielę cię,
   Powierz mi się w pełni i oddaj mi swe serce”.
„Oddaj mi swe serce. Oddaj mi swe serce”,
   Usłysz ten cichy szept, gdziekolwiek jesteś:
Z tego świata ciemności On chce cię wyciągnąć,
   Mówiąc z łagodnością: „Oddaj mi swe serce”.
(„Give Me Thy Heart”, Eliza E. Hewitt, 1851-1920).

Jeżeli nie jesteś jeszcze zbawiony, to proszę cię, abyś odwrócił się od grzechów i zaufał Jezusowi. On umarł na krzyżu, płacąc za twe grzechy. Powstał z martwych, aby dać ci życie wieczne. Modlę się, abyś zaufał Mu i żył dla Niego. Amen.

(KONIEC KAZANIA)
Kazania doktora Hymersa dostępne są co tydzień w Internecie pod adresem:
www.sermonsfortheworld.com
Wybierz: „Kazania po polsku”.

Z doktorem Hymersem można się skontaktować drogą emailową po angielsku:
rlhymersjr@sbcglobal.net – można także napisać do niego: P.O. Box 15308, Los Angeles,
CA 90015 lub zadzwonić (818)352-0452.

Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi. Można je używać bez powolenia doktora Hymersa.
Jednakże wszystkie kazania dr. Hymersa w formie video objęte są prawami autorskimi,
a używanie ich wymaga uzyskania jego zgody.

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez pana Abla Prudhomme’a: Ew. Marka 4:13-20.
Pieśń śpiewana przed kazaniem przez pana Benjamina Kincaida Griffitha:
„Take My Life and Let It Be” (Frances R. Havergal, 1836-1879).