Print Sermon

ជារៀងរាល់ខែ សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដោយដៃទាំងនេះចេញទៅដល់កំព្យូទ័រប្រហែល១១០, ០០០ នៅក្នុបណ្ដាប្រទេសជាង២០០តាមគេហទំព័រwww.sermonsfortheworld.com។ មានមនុស្សរាប់រយនាក់ផ្សេងទៀតបានមើលវីដីអូតាមយូថូប។ សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដោយដៃទាំងនេះត្រូវបានបកប្រែទៅជាភាសាចំនួន៣៤ ហើយរៀងរាល់ខែ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានអានវា។ សូមចុចទីនេះដើម្បីដឹងពីរបៀបដែលអ្នកអាចជួយឧបត្ថមលុយជាប្រចាំខែក្នុងការជួយយើងធ្វើកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យនេះ ដើម្បីឲ្យដំណឹងល្អរាលដាលទៅពាសពេញពិភពលោក រួមទាំងប្រទេសអ៊ីស្លាម និងប្រទេសដែលកាន់សាសនាឥណ្ឌូ។

នៅពេលណាក៏ដោយដែលអ្នកសរសេរផ្ញើរទៅលោកបណ្ឌិត ហាយមើស៏ សូមប្រាប់គាត់ពីប្រទេសដែលអ្នករស់នៅជានិច្ច។ អ៊ីម៉ែលរបស់លោកបណ្ឌិត ហាយមើស៍rlhymersjr@sbcglobal.net


លោកបណ្ឌិត ហាយមើស៍បង្រៀននៅថ្ងៃខួបទី៦០ឆ្នាំក្នុង ព័ន្ធកិច្ចរបស់គាត់ «ព្រះពរនៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ»

DR. HYMERS SPEAKS ON HIS 60TH ANNIVERSARY IN MINISTRY
"THE BLESSINGS OF MY LIFE"
(Cambodian)

ដោយលោកបណ្ឌិត
Dr. R. L. Hymers, Jr.

សេចក្ដីអធិប្បាយមួយបានអធិប្បាយនៅបណ្ណាល័យរិឆាត ណីសោន ផ្រែសីដិនថោល ទីក្រុងយោប៉ា លីនដា រដ្ឋកាលីហ្វក់ញ្ញា
ថ្ងៃរបស់ព្រះអម្ចាស់ពេលល្ងាច មេសា ៨ ២០១៨
A sermon preached at the Richard Nixon Presidential Library,
Yorba Linda, California
Lord’s Day Evening, April 8, 2018


សូមអញ្ជើញក្រោកឈរឡើងកាលខ្ញុំអានខគម្ពីរដែលខ្ញុំចូលចិត្ដបំផុត។

«ខ្ញុំអាចនឹងធ្វើគ្រប់ទាំងអស់បាន ដោយសារព្រះគ្រីស្ទដែលទ្រង់ចំរើនកំឡាំងដល់ខ្ញុំ»(ភីលីព ៤:១៣)។

សូមអង្គុយចុះ

អ្នកប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំជ្រើសរើសបណ្ណាល័យនិច្សុនដើម្បីអបអរគម្រប់ខួបទី៦០ឆ្នាំរបស់ខ្ញុំក្នុងព័ន្ធកិច្ចបម្រើព្រះ។ នៅពេលដែលអ្នកអានជីវប្រវត្តិរបស់ខ្ញុំអ្នកនឹងរកឃើញពីរបៀបដែលខ្ញុំទទួលបានខគម្ពីរជីវិតរបស់ខ្ញុំពីលោកប្រធានាធិបតីនិច្សុន។

«ខ្ញុំអាចនឹងធ្វើគ្រប់ទាំងអស់បាន ដោយសារព្រះគ្រីស្ទដែលទ្រង់ចំរើនកំឡាំងដល់ខ្ញុំ»(ភីលីព ៤:១៣)។

ឪពុករបស់ខ្ញុំបានចាកចេញនៅពេលខ្ញុំមានអាយុ២ឆ្នាំ។ ខ្ញុំមិនដែលនៅជាមួយគាត់ទៀតទេ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែរស់នៅជាមួយម្តាយរបស់ខ្ញុំរហូតដល់អាយុ ១២ឆ្នាំ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀតដោយរស់នៅជាមួយសាច់ញាតិដែលមិនចង់បានខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានចូលរៀននៅសាលាចំនួន២២មុនពេលខ្ញុំបញ្ចប់ការសិក្សានៅវិទ្យាល័យ។ ខ្ញុំតែងតែជា "ក្មេងថ្មី" ។ ខ្ញុំស្ទើរតែជាក្មេងកំព្រា។ ប៉ុន្តែការបាត់បង់ដ៏ធំបំផុតត្រូវបានកើនឡើងដោយគ្មានឪពុក។ ខ្ញុំរស់នៅដោយខ្លួនឯងដោយគ្មានជំនួយឬការគាំទ្រអ្វីឡើយ។ ប៉ុន្តែរឿងដ៏អាក្រក់បំផុតគឺថា ខ្ញុំមិនមានឪពុកជាគំរូទេ។ ដូច្នេះខ្ញុំចាប់ផ្តើមសម្លឹងមើលទៅបុរសក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រហើយចាត់ទុកពួកគេជាគំរូដល់ខ្ញុំ។ បុរសទាំងនេះបានក្លាយជាវីរបុរសរបស់ខ្ញុំ។

ខ្ញុំបានចាត់ថ្នាក់ពួកគេជាគំរូដ៏អក្សរសាស្ត្រនិងគំរូជាគ្រីស្ទាន។ វីរបុរសរបស់ខ្ញុំគឺបុរសទាំងអស់ដែលបានប្រឈមនឹងការសាកល្បងដ៏អស្ចារ្យហើយបានឈ្នះពួកគេ។ វីរបុរសគ្រីស្ទានរបស់ខ្ញុំគឺបុរសដូចជា អ័ប្រាហាំ លីកូន យ៉ូហាន វែស្លេ រិឆាត វើមប្រែដ និងយ៉ូហាន អោ រ៉ាយស៍។ វីរបុរសខាងលោកិយរបស់ខ្ញុំគឺ វីនស្ដោន ឆើតឆីល និងរិឆាត និច្សុន។ អ្នកនិពន្ធជីវប្រវត្តិម្នាក់របស់លោកនិច្សុនបាននិយាយថា "គាត់គឺជាអ្នកអយុត្តិធម៌នៅក្នុងអាជីវកម្មរបស់អ្នកហាត់រៀន។ មិនគួរឱ្យជឿសោះ គាត់បានក្លាយជាអ្នកនយោបាយដែលទទួលបានជោគជ័យ។ គាត់មានអារម្មណ៍ខ្មាស់អៀនហើយគាត់ដឹងថាគាត់អាចត្រូវគេវាយផ្ដួល ហើយ មិនថាមានឧបសគ្គអ្វីនោះទេ - ខ្ញុំនៅតែក្រោកឡើងម្ដងទៀត។ "អត់ទេគាត់មិនមែនជាគ្រីស្ទានទេ។ ប៉ុន្តែមែនហើយគាត់តែងតែត្រលប់មកតស៊ូម្តងទៀត។ ភីលីព ៤:១៣គឺជាខគម្ពីរដែលលោកណាស៊ីនចូលចិត្តជាងគេនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។

បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានរកឃើញពីមូលហេតុដែលលោកប្រធានាធិបតីនិច្សុនចូលចិត្តខគម្ពីរនោះខ្លាំង នោះខ្ញុំមិនអាចមិនចូលចិត្ដគាត់បានឡើយ។ គាត់បានយកឈ្នះឧបសគ្គជាច្រើនដែលខ្ញុំបានឃើញថា គាត់មាន គំនិតដូចខ្ញុំ។ នៅក្នុងគ្រាដ៏ងងឹតបំផុតនៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំតែងតែគិតថា "បើរីឆាតនិច្សុនអាចរស់នៅតាមរយៈ វើថើហ្រ្គេត ខ្ញុំអាចឆ្លងកាត់រឿងនេះបាន" ។ អ្នកកាសែតឈ្មោះ វើថើរ ក្រោនខាតថ៍បាននិយាយថា«បើអ្នកឬខ្ញុំគឺរីឆាតនិចសុន នោះយើងនឹងស្លាប់»។ ចំពោះខ្ញុំ គាត់គឺជាគំរូនៃមនុស្សដែលប្ដេជ្ញាចិត្ដ។ លោកនិច្សុនបាននិយាយថា«បុរសម្នាក់មិនចាញ់ឡើយ នៅពេលគេបរាជ័យ។ គេត្រូវបានចាញ់ នៅពេលគេឈប់។ គ្មានអ្វីដែលអាចបញ្ឈប់គេបាន។ គាត់បានចាញ់ការបោះឆ្នោតប្រធានាធិបតីទៅលោកយ៉ូហាន អែហ្វ ខែណាដី នៅឆ្នាំ១៩៦០។ គាត់បានចាញ់ការប្រណាំងធ្វើជាអភិបាលនៅរដ្ឋកាលីហ្វ័រនីញ៉ានៅឆ្នាំ១៩៦២។ គាត់បានឈ្នះតំណែងប្រធានាធិបតីនៅឆ្នាំ១៩៦៨។ គាត់ត្រូវបានគេបណ្តេញចេញពីតំណែងដោយសារវើថហ្រ្គេត។ ប៉ុន្តែ គាត់តែងតែត្រលប់មកវិញ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលទោះបីជាគាត់មិនមែនជាគ្រីស្ទបរិស័ទក៏ដោយ គាត់គឺជាវីរបុរសម្នាក់ខាងលោកីយ។

សាវកប៉ុលប្រាប់ថា

«ខ្ញុំអាចនឹងធ្វើគ្រប់ទាំងអស់បាន ដោយសារព្រះគ្រីស្ទដែលទ្រង់ចំរើនកំឡាំងដល់ខ្ញុំ»(ភីលីព ៤:១៣)។

នោះមិនមានន័យថាខ្ញុំអាចដុះសក់នៅលើក្បាលរបស់ខ្ញុំទេ! វាមិនមានន័យថាខ្ញុំអាចហោះបានទេ! វាមិនមានន័យថាខ្ញុំអាចធ្វើបានល្អក្នុងគណិតវិទ្យាទេ! សាវកប៉ុលមានន័យថា គាត់អាចស៊ូទ្រាំគ្រប់ការសាកល្បងទាំងអស់ដើម្បីឱ្យគាត់បំពេញភារកិច្ចទាំងអស់ ដូច្នេះគាត់អាចយកឈ្នះឧបសគ្គទាំងអស់តាមរយៈព្រះគ្រីស្ទដែលបានចំរើនកម្លាំងដល់គាត់។ ហើយខ្ញុំបានរកឃើញថានេះគឺជាការពិតនៅក្នុងខ្ញុំផងដែរ។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះសម្រាប់ខគម្ពីរនេះ។ ខ្ញុំសូមអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ព្រះគ្រិស្ដបានចំរើនកម្លាំងដល់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបរាជ័យនៅមហាវិទ្យាល័យប៉ុន្ដែព្រះគ្រីស្ទបានប្រទានកម្លាំងដល់ខ្ញុំ ដើម្បីត្រឡប់ទៅរៀនយកសញ្ញាប័ត្រវេជ្ជបណ្ឌិតចំនួន៣វិញ។ ខ្ញុំបរាជ័យក្នុងការក្លាយជាបេសកជនម្នាក់ ប៉ុន្ដែព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើឱ្យខ្ញុំជាប្រភពនៃកម្លាំងដល់មនុស្សនៅទូទាំងពិភពលោកតាមរយៈគេហទំព័ររបស់យើង។

ហើយកាលអ្នកអានសៀវភៅរបស់ខ្ញុំ នោះអ្នកនឹងឃើញពីមូលហេតុដែលលោក ហ្រ្គីហ្វីតច្រៀងបទ ចម្រៀងដែលខ្ញុំចូលចិត្ដតែម្នាក់ឯង។

ចៅហ្វាយបានត្រាស់ហៅយើងអោយមក ផ្លូវអាចមានភាពរអាក់រអួល
   ទាំងមានគ្រោះថ្នាក់ និងទុក្ខព្រួយត្រូវបានពាសពេញនៅលើផ្លូវ;
តែព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងសំរាលទុក្ខអ្នកទន់ខ្សោយ។
   យើងដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះហើយមិនអាចត្រលប់មកវិញបានទេ។
ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់ហៅយើងទោះជាមានការសង្ស័យនិងការល្បួងក៏ដោយ
អាចធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ការធ្វើដំណើររបស់យើងយើងរីករាយច្រៀង:
“ឈោងទៅមុខ មើលទៅមុខ” តាមរយៈសេចក្ដីវេទនាជាច្រើន។
   កូនចៅស៊ីយ៉ូនត្រូវតែធ្វើតាមស្ដេចរបស់ពួកគេ។
(“ចៅហ្វាយបានមកដល់”ដោយសារ៉ា ដៅដនី ១៨៤១-១៩២៦)។

ខ្ញុំបានសរសេរជីវប្រវត្ដិរបស់ខ្ញុំដោយសារកូនប្រុសខ្ញុំរ៉ោប៊ឺតបានប្រាប់ខ្ញុំឲ្យធ្វើ។ ខ្ញុំមិនចូលចិត្ដសរសេរវាឡើយ ដោយសារតែជីវិតខ្ញុំពេញដោយទុក្ខលំបាក បញ្ហា និងការឈឺចាប់។ មានពេលច្រើនដង ខ្ញុំបាន មានអារម្មណ៍ចង់បោះបង់ចោលការសរសេរដៃដោយសារតែវាអវិជ្ជមានពេក។ តែលោកយ៉ូហាន សាំយ៉ូអែល ខាហ្គិនបាននិយាយថា «កុំបោះបង់ចោល លោកបណ្ឌិត ហាយមើស៍។ យើងត្រូវការតែ១ជំពូកទៀត។ សូម ប្រាប់អំពីពេលដែលម្ដាយរបស់លោកគ្រូបានប្រាប់ថា “ចូររាប់ព្រះពរ”។ ខ្ញុំបានស្ដាប់តាមលោកយ៉ូហាន និង បានសរសេរជំពូកចុងក្រោយ ដែលឥឡូវនេះខ្ញុំនឹងសង្ខេបប្រាប់អ្នក។

ខ្ញុំបានអង្គុយក្បែរគ្រែរបស់ម្ដាយខ្ញុំក្នុងមន្ទីរពេទ្យ។ វាកើតឡើងពីរបីអាទិត្យបន្ទាប់ពីថ្ងៃថ្លែងអំណរ គុណ។ យើងបានននិយាយអំពីមនុស្សដែលយើងចូលចិត្ដបំផុត អ័ប្រាហាំ លីនកូន និងរបៀបដែលលោក ប្រធានាធិបតីបានរៀបចំថ្ងៃថ្លែងអំណរគុណជាថ្ងៃឈប់សម្រាកជាតិ។ យើងបានច្រៀងបទដែលយើងបាន ច្រៀងនៅថ្ងៃថ្លែងអំណរគុណ។

កាលណាទុក្ខលំបាកសង្កត់ជាខ្លាំងពន់ពេក
ហើយមើលទៅទាំងអស់ខូតខាតគួរមានសង្វេគ
ចូររាប់ព្រះពរទ្រង់ផ្ដល់រាប់មួយម្ដងមួយម្ដង
នោះនឹងនឹកអរឡើងដោយឃើញព្រះគុណព្រះអង្គ
ចូររាប់ព្រះពរដោយរ៉ាយរាប់មួយម្ដង
ចូររាប់ព្រះពរនឹកពីគុណព្រះអង្គ
ចូររាប់ព្រះពរ ដោយរ៉ាយរ៉ាប់មួយម្ដង
ចូររាប់ព្រះពរក្រាស់ក្រៃជាគុណនៃព្រះអង្គ។
   («ចូររាប់ព្រះពរទ្រង់ផ្ដល់»ដោយលោកចនសាន់ អោថមែន ជេអោ ១៨៥៦-១៩២២)។

នៅពេលយើងបានបញ្ចប់បទចម្រៀងនោះ ម្តាយបាននិយាយថា«អូ រ៉ូប៊ឺត យើងពិតជាមានការអរគុណខ្លាំងណាស់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង»។ បន្ទាប់មកយើងបានចាប់ផ្តើមរាប់ព្រះពររបស់យើង «ម្នាក់ ម្ដងៗ»។ នាងបានចាប់ផ្តើមអរគុណក្មេងប្រុសយើង រ៉ូបឺតនិងចន។ បន្ទាប់មកនាងបានថ្លែងអំណរគុណដល់ អ៊ីលេណាដែលជាភរិយារបស់ខ្ញុំ។ «នាងល្អណាស់ចំពោះខ្ញុំរ៉ូប៊ើត ហើយនាងជាម្តាយនិងភរិយាល្អ» ។ នាងអរគុណព្រះដែលនាងរស់នៅក្នុងផ្ទះរបស់យើង។ នាងបានអរគុណព្រះសម្រាប់ក្រុមជំនុំរបស់យើង។ នាងបានថ្លែងអំណរគុណដល់សមាជិករបស់យើង «ម្នាក់ម្ដងៗ» ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំបានផ្តល់នូវរឿងជាច្រើនដើម្បីអរគុណ។ ហើយយើងបានច្រៀងកន្លែងបន្ទរម្តងទៀត។

ចូររាប់ព្រះពរដោយរ៉ាយរាប់មួយម្ដង
ចូររាប់ព្រះពរនឹកពីគុណព្រះអង្គ

វាជាយប់ជ្រៅណាស់ហើយ! ខ្ញុំថើបនាងហើយនៅពេលខ្ញុំចាកចេញពីបន្ទប់នាងបាននិយាយអ្វីមួយដែលខ្ញុំនឹងមិនដែលភ្លេចឡើយដរាបណាខ្ញុំរស់នៅ។ នាងនិយាយថា«រ៉ូបឺតអ្នកគឺជារឿងដ៏ល្អបំផុតដែលធ្លាប់ធ្វើដល់ខ្ញុំ»។ ទឹកភ្នែកបានពេញជោកលើភ្នែករបស់ខ្ញុំនៅពេលខ្ញុំចាកចេញពីបន្ទប់ហើយដើរចេញពីមន្ទីរពេទ្យរហូតដល់យប់។ វាជាការសន្ទនាចុងក្រោយដែលខ្ញុំមានជាមួយនាង។ នាងមានជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលយប់ដែលបានយកជីវិតនាង។

«កុំបោះបង់ចោលសៀវភៅរបស់លោកគ្រូ លោកបណ្ឌិត ហាយមើស៍។ លោកគ្រូត្រូវការតែ១ជំពូក ទៀតប៉ុណ្ណោះ។ សូមសរសសេរអំពីពេលដែលអ្នករបស់លោកគ្រូប្រាប់ថា “ចូររាប់ព្រះពរ”»។ ដូច្នេះនេះជាព្រះពរមិនគួរឲ្យជឿខ្លះៗដែលព្រះបានប្រទានឲ្យខ្ញុំក្នុងដំណើរជីវិតរបស់ខ្ញុំ។

ទីមួយខ្ញុំអរគុណព្រះដែលម្ដាយរបស់ខ្ញុំបានសង្រ្គោះចុងក្រោយ។ នាងមានអាយុប៉ែតសិបឆ្នាំហើយខ្ញុំគិតថានាងនឹងមិនដែលត្រូវបានប្រែចិត្ដទេ។ ខ្ញុំនៅជាមួយប្រពន្ធខ្ញុំអីលីណា និងកូនប្រុសនៅញូវយ៉កជាកន្លែងដែលខ្ញុំកំពុងអធិប្បាយនៅក្នុងព្រះវិហារជាច្រើន។ នៅពេលខ្ញុំដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់យើង ខ្ញុំកំពុងអធិស្ឋានសុំការសង្គ្រោះរបស់ម្ដាយខ្ញុំ។ បន្ទាប់មកភ្លាមៗនោះ ខ្ញុំដឹងថានាងនឹងបានសង្រ្គោះ។ ខ្ញុំបាន “អធិស្ឋាន”ដូចដែលអ្នកចាស់ទុំនិយាយ។ ខ្ញុំបានទូរស័ព្ទទៅលោកខាហ្គិនហើយសុំឱ្យគាត់ទៅហើយនាំម្ដាយខ្ញុំឲ្យបានសង្រ្គោះ។ នាងមិនដែលស្តាប់គាត់ពីមុនទេ។ ប៉ុន្ដែនៅពេលនេះនាងបានជឿទុកចិត្ដលើព្រះយេស៊ូវ។ វាជាការអស្ចារ្យមួយនៅពេលដែលការប្រែចិត្ដពិតប្រាកដទាំងអស់គឺ។ ថ្ងៃនោះនាងឈប់ជក់បារីនិងផឹក។ គ្រូពេទ្យប្រាប់ខ្ញុំថាអ្នកផឹកគ្រឿងស្រវឹងដែលឈប់ផឹកភ្លាមៗ ដូចនេះនឹងមានការប្រកាច់លុះត្រាតែពួកគេត្រូវបានគេឱ្យថ្នាំបង្ការទប់ទល់។ ប៉ុន្តែនាងមិនបាន។ វាជាអព្ភូតហេតុមួយ។ នាងមិនដែលជក់បារីផ្សេងទៀតទេហើយនាងមិនដែលផឹកស្រាផ្សេងទៀតឡើយ។ នាងអានព្រះគម្ពីរជាច្រើនដងហើយបានមកក្រុមជំនុំបួនដងក្នុងមួយសប្ដាហ៍ជាមួយខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកគាត់នៅថ្ងៃទី ៤ កក្កដាដែលជាថ្ងៃឈប់សម្រាកដែលខ្ញុំចូលចិត្ត។ ខ្ញុំអរគុណព្រះសម្រាប់ការប្រែចិត្ដរបស់ម្ដាយខ្ញុំ។

ទីពីរខ្ញុំអរគុណព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់អ៊ីលាណាប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំដ៏អស្ចារ្យ។ នាងបានមកចូលរួមពិធីមង្គលការដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើ។ មុនពិធីមង្គលការខ្ញុំបានអធិប្បាយខ្លីមួយនៅយ៉ូហាន ៣:១៦ ។ វាគឺជាសេចក្ដីអធិប្បាយដំបូងដែលនាងបានលឺនៅក្នុងព្រះវិហារប្រូតេស្ដង់។ នាងបានឆ្លើយតបនឹងការអញ្ជើញហើយត្រូវបានសង្រ្គោះភ្លាម! ពេលដំបូងដែលខ្ញុំសុំនាងរៀបការជាមួយខ្ញុំនាងនិយាយថាទេខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្តទេ។ អ័រឡិនដូនិងអ៊ីនណេវ៉កក្ស (ដែលនៅទីនេះយប់នេះ) បានអញ្ជើញខ្ញុំឱ្យទៅជាមួយពួកគេទៅព័រតូរីកូ។ ខ្ញុំបានទៅប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែគិតពីអ៊ីលេសា។ នាងកំពុងគិតអំពីខ្ញុំផងដែរ។ នាងនិយាយថា "ខ្ញុំសង្ឃឹមថាគាត់នឹងសួរខ្ញុំម្តងទៀត" ។ ខ្ញុំបានធ្វើហើយពេលនេះនាងនិយាយថា “បាទ” ។ យើងបានរៀបការអស់រយៈពេល៣០ ឆ្នាំហើយ។ ខ្ញុំអរគុណព្រះសម្រាប់ប្រពន្ធដ៏ស្រស់ល្អរបស់ខ្ញុំជារៀងរាល់ថ្ងៃ! នាងបានសរសេរមកខ្ញុំនូវសំបុត្រមួយដែលនិយាយថា«រ៉ូប៊ើតអូនស្រឡាញ់បងដោយអស់ពីដួងចិត្តនិងព្រលឹងអូន។ ស្រឡាញ់ជានិច្ច អ៊ីលីណា»។ នាងគឺដូចជាស្រ្តីគ្រប់លក្ខណ៍ដូចនៅក្នុងគម្ពីរសុភាសិ៣១ ។ អ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកត្រូវធ្វើគឺសូមអានជំពូកនោះដើម្បីឲ្យដឹងថាវា ពណ៌នាពីស្នេហ៍របស់ខ្ញុំអីលេណា។ ខ្ញុំនឹងស្រឡាញ់នាងនៅក្នុងដួងចិត្តខ្ញុំជារៀងរហូត។ ឪពុករបស់នាងនៅទីនេះយប់នេះ។ គាត់បានធ្វើដំណើរទាំងអស់ពីហ្គាតេម៉ាឡាដើម្បីមកទីនេះ។ សូមអរគុណលោកខូអែឡ៉ា! ហើយបងប្រុសនិងគ្រួសាររបស់គាត់ក៏នៅទីនេះដែរ។ សូមអរគុណ អើវីន!

ទីបីខ្ញុំអរគុណព្រះចំពោះកូនប្រុសទាំងពីរនាក់របស់ខ្ញុំ រ៉ូប៊ឺតនិងចន។ ពួកគេជាកូនភ្លោះហើយឥឡូវនេះពួកគេមានអាយុ៣៥ ឆ្នាំ។ ពួកគេទាំងពីរនាក់បានបញ្ចប់ការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ានៅណោកប្រីដ្ឋ។ រ៉ូប៊ឺតបានរៀបការជាមួយនារីកូរ៉េដ៏ស្រស់ស្អាតម្នាក់ឈ្មោះជីន។ ឪពុកម្តាយរបស់នាងនៅទីនេះយប់នេះ ហើយបងប្រុសនិងភរិយារបស់គាត់ក៏នៅដែរ។ សូមអរគុណសម្រាប់ការមក! រ៉ូបឺតនិងជីនគឺជាឪពុកម្ដាយរបស់ក្មេងស្រីពីរនាក់គឺហាណានិងសារ៉ា។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះដែលបានប្រទានចៅ ៗ ដ៏ស្រស់ស្អាតបែបនេះ។

កូនប្រុសខ្ញុំ១ទៀតឈ្មោះចន វែស្លេ ឈ្មោះគ្រូអធិប្បាយជនជាតិអង់គ្លេសដ៏ល្បីម្នាក់។ រ៉ូប៊ឺតនិងចនបានចូលរួមរាល់ការប្រជុំនៅក្រុមជំនុំរបស់យើង។ លោកវែស្លេគឺជាបុរសដែលពូកែអធិស្ឋាន។ គាត់បានអធិស្ឋាននិងអានព្រះគម្ពីរជាញឹកញាប់អស់ជាច្រើនម៉ោង។ គាត់ជាគ្រីស្ទបរិស័ទល្អហើយគាត់គឺជាមិត្តរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំរីករាយចំពោះកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ។ ពួកគេគឺជាពរជ័យដ៏អស្ចារ្យចំពោះភរិយាខ្ញុំនិងខ្ញុំ។

ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះសម្រាប់លោកបណ្ឌិត គ្រីស្ដោហ្វើ ខាហ្គិន។ គាត់គឺជាបងប្អូនដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់មាន។ គាត់គឺជាមិត្តល្អបំផុតរបស់ខ្ញុំនិងអ្នកសហការជិតស្និទ្ធបំផុត។ យើងគោរពគ្នាទៅវិញទៅមកយ៉ាងខ្លាំងដែលយើងមិនហៅគ្នាទៅវិញទៅមកដោយឈ្មោះដំបូងរបស់យើង។ សូម្បីនៅពេលយើងនៅម្នាក់ឯងខ្ញុំតែងតែហៅគាត់ថាលោកខាហ្គិនហើយគាត់តែងហៅខ្ញុំថាបណ្ឌិតហ៊ីមើរ។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះជាម្ចាស់ដែលបានផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវមិត្តដែលមានប្រាជ្ញានិងស្មោះត្រង់ម្នាក់។ យើងយល់ពីគ្នាទៅវិញទៅមក។ យើងទាំងពីរមានទំនោរទៅជាអ្នកដទៃហើយយើងទាំងពីរនាក់ចំណាយពេលច្រើនក្នុងការអធិស្ឋាននិងការសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ គាត់មានវិទ្យាសាស្រ្តនិងគណិតវិទ្យាច្រើនណាស់ក្នុងការគិតរបស់គាត់។ ខ្ញុំមានរឿងអាថ៌កំបាំងនិងវិចារណញាណ។ ប៉ុន្តែយើងមានភាពងាយស្រួលក្នុងការធ្វើការជាមួយគ្នា។ យើងជាដៃគូដូចជា លោកហូលមែស និងវ៉ាត់សាន់ ឬចនសុននិងប៉ោសវែល(អ្នកខ្លះបានបន្ថែមថា “ដូចជាឡៅរែល និងហ៉ាដី ឬអាបប៉ូត និងសោស្ទែឡូ” អ្នកកំប្លែងចាស់) ។

ខ្ញុំជាអ្នកដែលមានការច្នៃប្រឌិត ហើយជាអ្នកដែលបង្រួបបង្រួម។ ខ្ញុំជាអ្នកមានចំណេះវិជ្ជាខាង អក្សរសាស្រ្ដ។ គាត់ជាអ្នកមានចំណេះវិជ្ជាខាងគណិត។ គាត់ចាត់ទុកខ្ញុំជាអ្នកដឹកនាំម្នាក់។ ខ្ញុំចាត់ទុកគាត់ជាអ្នកមានទេព្យកោសល្យម្នាក់។ ភាពជាដៃគូរបស់យើងបានក្លាយជាព្រះរសម្រាប់យើងទាំង២នាក់។ ខ្ញុំអរ គុណព្រះសម្រាប់លោកបណ្ឌិត គ្រីស្ដោហ្វើ ខាហ្គិន។

ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះសម្រាប់ចនសាំយូអែលខាហ្គិន។ គាត់គឺជាកូនប្រុសច្បងរបស់បណ្ឌិត និងអ្នកស្រីខាហ្គិន ។ ចនគឺជាបុរសវ័យក្មេងដែលកំពុងដឹកនាំកម្មវិធីនេះ។ គាត់ត្រូវបានតែងតាំងជាអ្នកជំនួយព្រះគ្រិស្ដបាទីស្ទកាលពីម្សិលមិញ។ ដូច្នេះឥឡូវនេះគាត់ត្រូវបានគោរពជាលោកយ៉ូហានសាំយ៉ូលខាហ្គិន! គាត់គឺជាគ្រូអធិប្បាយ និងជាអ្នកប្រឹក្សាដ៏ល្អម្នាក់។ ខ្ញុំចាត់ទុកលោកយ៉ូហានជាកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងព័ន្ធកិច្ច។ គាត់កំពុងសិក្សានៅឆ្នាំទី២ នៅសាលាទេវវិទ្យាថាលបូត នៅសកលវិទ្យាល័យប៉ាអោឡា។ គាត់ឆ្លាតណាស់។ គ្មានអ្វីដែលគួរឱ្យងឿងឆ្ងល់ទេ ព្រោះឪពុករបស់គាត់មានសញ្ញាបត្របណ្ឌិតពីរ ហើយម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះជូដី គឺជាវេជ្ជបណ្ឌិត។ ចនគឺជាសិស្សមួយរូប។ គាត់គ្រោងនឹងរៀនយកសញ្ញបត្របណ្ឌិតមួយ ខាងការធ្វើជាគ្រូគង្វាល។ នៅវ័យ២៤ឆ្នាំ លោកចនបានអធិប្បាយនៅឯកិច្ចប្រជុំផ្សាយដំណឹងល្អនៅឥណ្ឌាសាធារណរដ្ឋដូមីនីកា និងប្រទេសបីនៅទ្វីបអាហ្វ្រិក។ គាត់បានអធិប្បាយនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើងរាល់ព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យ។ យើងចំណាយពេលរសៀលរាល់ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ជាមួយគ្នាពិភាក្សាអំពីទ្រឹស្ដីនិងកិច្ចការរបស់ក្រសួង។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះសម្រាប់ចន។ គាត់នឹងដើរតាមខ្ញុំក្នុងនាមជាគ្រូគង្វាលនៅក្រុមជំនុំរបស់យើង។ គាត់ជាមិត្តរបស់ខ្ញុំ។ វាមានលក្ខណៈសាមញ្ញដូចនោះ។

ខ្ញុំអរគុណព្រះសម្រាប់ណូអេសុង។ គាត់គឺជា “ក្មេងប្រុសអធិប្បាយ” ផ្សេងទៀតរបស់ខ្ញុំ។ ណូអេបានបញ្ចប់ការសិក្សាមហាវិទ្យាល័យរបស់គាត់ហើយបន្ទាប់មកគាត់នឹងទៅថ្នាក់សិក្ខាសាលា។ គាត់ និង ចន ខាហ្គិនបង្កើតក្រុមមួយដ៏ល្អ ហើយពួកគេនឹងដឹកនាំក្រុមជំនុំរបស់យើងនាពេលអនាគត។

ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះចំពោះលោកណូអេ លោកអើរ៉ុនយ៉ានស៍ និងជែកណាហ្គាន។ ពួកគេគឺជាគ្រូជំន័យដែលបានតែងតាំងថ្មីរបស់យើង។ អើរ៉ុនគឺជាមិត្តភក្ដិរបស់ខ្ញុំ។ គាត់មើលថែខ្ញុំដូចជាមេមាំដែលមានកូនតែមួយប៉ុណ្ណោះ។ គាត់គឺជាមិត្ដជិតស្និទ្ធបំផុតរបស់ខ្ញុំ។ ជែក ណោនបានរៀបការហើយមានកូនពីរនាក់។ ហើយនេះគឺជាអ្វីដែលអ្នកប្រហែលជាមិនដឹង។ ខ្ញុំមិនទាន់ឆ្លងកាត់នៅឡើយទេ! នៅឆ្នាំក្រោយខ្ញុំនឹងត្រូវបានបង្កើតក្រុមជំនុំចិនថ្មីនៅក្នុងផ្ទះរបស់ជែក ណោន ។

លោកចន ខាហ្គិន ណូអេ សុង អ៊ឺរ៉ុន យ៉ែនសី ជែក ណោន និងបែន ហ្គ្រីហ្វីតគឺជាដៃគូអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ។ យើងជួបជុំគ្នាអធិស្ឋានរាល់យប់ថ្ងៃពុធនៅក្នុងផ្ទះរបស់មិត្ដសំឡាញ់របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំអរគុណព្រះចំពោះ បុរសទាំងនេះ។ គេបានជួយខ្ញុំក្នុងគ្រាលំបាកខ្លះ ជាពិសេសពេលខ្ញុំកំពុងព្យាបាលជំងឺមហារីករបស់ខ្ញុំ។

ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះចំពោះលោកចាន់អ្នកស្រីសាឡាហ្សា និង «អ្នកទាំង៣៩នាក់” លោកចាន់គឺជាជំនួយការគ្រូគង្វាលដែលទទួលបន្ទុកកិច្ចការផ្សាយដំណឹងល្អ និងព័ន្ធកិច្ចខាងតាមដានទូរស័ព្ទរបស់យើង។ លោកស្រីសាឡាហ្សាជាអ្នកទទួលខុសត្រូវខាងព័ន្ធកិច្ចភាសាអេស្ប៉ាញរបស់យើង។ «អ្នកទាំង៣៩នាក់» គឺជាមនុស្សស្មោះត្រង់ដែលបានសង្គ្រោះក្រុមជំនុំរបស់យើងពីការក្ស័យធននៅក្នុងការបាក់បែកគ្នាដ៏ធំមួយ។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះសម្រាប់គ្រប់គ្នា។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះសម្រាប់លោកអេបិលព្រូហូមមី។ គាត់គឺជាបុរសម្នាក់ដែលបានបញ្ឈប់ការបែងចែកក្រុមជំនុំ។ ហើយខ្ញុំសូមអរគុណព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់វើជែល និង បែវើលី ណិកខែល។ ពួកគេគឺជាប្តីប្រពន្ធដែលបានផ្តល់ប្រាក់កម្ចីឱ្យយើងភាគច្រើនដើម្បីទិញអាគារព្រះវិហាររបស់យើង។ ពួកគេមិនដែលមានការគាំទ្រពីពួកយើងទេ។ ឥឡូវនេះពួកគេគឺជាសមាជិកកិត្តិយសនៃក្រុមជំនុំរបស់យើង។

ក្រុមជំនុំរបស់យើងត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយប្រហែល៥០ភាគរយនៃមនុស្សវ័យក្មេងដែលមានអាយុក្រោម៣០ឆ្នាំ។ ខ្ញុំតែងតែចូលចិត្តឃ្វាលមនុស្សវ័យក្មេង។ ក្រុមដែលយើងមានឥឡូវនេះគឺស្ថិតក្នុងចំណោមល្អបំផុតដែលខ្ញុំធ្លាប់បានស្គាល់។ យើងមានក្រុមគ្រូជំនួយដ៏អស្ចារ្យ។ មានគ្រូជំនួយប្រាំបីនាក់ដែលបានតែងតាំង ហើយយើងប្ដូរពួកគេរាល់ពីរឆ្នាំម្តង។ លោកអ៊ឺរ៉ុន យ៉ែនសីគឺជាប្រធានអចិន្ត្រៃយ៍ខាងគ្រូជំនួយដូច្នេះគាត់គឺជាមនុស្សដែលមិនត្រូវប្ដូរបានឡើយ។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះសម្រាប់មនុស្សទាំងនេះ។

មនុស្សចាស់ៗនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើងផ្ដល់ការគាំទ្រដ៏អស្ចារ្យដល់អ្វីៗដែលយើងធ្វើ។ ពួកគេចូលរួមរាល់កិច្ចប្រជុំ។ ពួកគេអធិដ្ឋានយ៉ាងល្អហើយខំប្រឹងធ្វើការដើម្បីកសាងក្រុមជំនុំរបស់យើង។ ខ្ញុំមិនភ័យខ្លាចក្នុងការចាកចេញពីការបម្រើថ្ងៃអាទិត្យនៅក្នុងដៃរបស់ចន ខាហ្គិននិងឪពុកគាត់ទេ នៅពេលខ្ញុំទៅ ម៉ោនថេបែឡូដើម្បីចាប់ផ្ដើមក្រុមជំនុំចិនថ្មីមួយ។ ខ្ញុំទុកចិត្តពួកគេទាំងស្រុង។ ខ្ញុំនឹងត្រលប់ទៅក្រុមជំនុំម្ដាយវិញដើម្បីអធិប្បាយរៀងរាល់យប់ថ្ងៃអាទិត្យ។

ជីវិតរបស់ខ្ញុំទាំងមូលមានឥទ្ធិពលជុំវិញមនុស្សក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង។ ពួកគេគឺជា «សមាជិកគ្រួសារ»របស់ខ្ញុំ។ វាផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវសេចក្ដីអំណរដ៏អស្ចារ្យដើម្បីធ្វើជាអយ្យកោនៃក្រុមគ្រួសារដ៏អស្ចារ្យបែបនេះ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖

«គេនឹងដឹងថា អ្នករាល់គ្នាជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ ដោយសារសេចក្តីនេះឯង គឺដោយអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក» (យ៉ូហាន ១៣:៣៥)។

ខ្ញុំមិនអាចគិតពីវិធីល្អប្រសើរជាងមុន ដើម្បីបញ្ចប់សារនេះជាជាងប្រាប់អ្នកនូវរឿងពិត។ នៅពេលខ្ញុំកំពុងអធិប្បាយនៅក្នុងព្រះវិហារនៃទ្វារបើកចំហនៅសង្កាត់ម៉ារីន ខ្ញុំតែងតែនាំក្មេងៗមកសាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូរាល់ថ្ងៃសុក្រនិងយប់ថ្ងៃសៅរ៍។ ខ្ញុំបានអធិប្បាយនៅលើផ្លូវខណៈដែលពួកគេបានឆ្លងផុតខិត្ដប័ណ្ណ។ ជាញឹកញាប់យើងបានទៅតំបន់ឆ្នេរខាងជើងនៃទីក្រុង។ វាគឺជាកន្លែងស្អាតស្អំមួយកន្លែងដែលមនុស្សប្រើគ្រឿងញៀនហើយមានស្រីៗរាំស្រាតជាច្រើន។ ជាធម្មតាខ្ញុំបានអធិប្បាយនៅលើចិញ្ចើមផ្លូវនៅកន្លែងដែលមានឈ្មោះថា «សួនច្បារអេដែន» !!!

នៅយប់មួយកូនក្មេងខ្លះបាននាំយុវជនម្នាក់មកជួបខ្ញុំ។ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់បានមានទម្លាប់ប្រើថ្នាំញៀនហេរ៉ូអ៊ីនថ្លៃណាស់។ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថាគាត់ចង់ចាកចេញពីវា។ នៅពេលខ្ញុំនិយាយជាមួយគាត់ខ្ញុំដឹងថាគាត់ស្មោះត្រង់។ នៅចុងបញ្ចប់នៃល្ងាចខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ឱ្យចូលឡានខ្ញុំហើយយកគាត់មកផ្ទះខ្ញុំវិញ។ ខ្ញុំបានដាក់គាត់នៅក្នុងផ្ទះបាយចាក់សោទ្វារទៅបន្ទប់គេងរបស់ខ្ញុំហើយដេកលក់។

ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមកទៀតគាត់បានឆ្លងកាត់ការដកប្រាក់ដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចនៅពេលដែលអង្គុយនៅលើកំរាលឥដ្ឋ។ នៅទីបំផុតគាត់បានស្ងប់ស្ងាត់ ហើយសួរខ្ញុំថាតើអ្នកណាម្នាក់មានហ្គីតា។ ខ្ញុំបានឲ្យក្មេងៗរបស់យើងយកវាមក។ គាត់បានអង្គុយលើកំរាលឥដ្ឋដែលរុំព័ទ្ធវាអស់រយៈពេលពីរថ្ងៃ។ បន្ទាប់មកគាត់បានសុំសៀវភៅចម្រៀងមួយ។ យើងបានឲ្យគាត់ ហើយគាត់បានចាប់ផ្តើមបង្កើតបទភ្លេងថ្មីមួយសម្រាប់បទចំរៀងមួយ។ ខ្ញុំភ្លេចឈ្មោះពិតរបស់ក្មេងប្រុស។ ខ្ញុំតែងតែហៅគាត់ថា ដីអេ ខ្លីសម្រាប់ញៀនគ្រឿងញៀន!

បន្ទាប់មកថ្ងៃមួយដីអេបានប្រាប់ខ្ញុំថា «សូមស្ដាប់នេះ»។ គាត់បានលើកហ្គីតាមក ហើយបើកសៀវ ភៅចម្រៀង ថែមទាំងបានច្រៀងបទរបស់លោកអាលប៉ឺត មីឡែន(១៨២៥-១៩០៩) «សូមទ្រង់ស្ដារការងាររបស់ទ្រង់ឡើងវិញ» ទៅនឹងបទភ្លេងថ្មីរបស់គាត់។ វាពិរោះមែនទែន! យើងបានច្រៀងបទភ្លេងរបស់ គាត់រហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ!

ឱព្រះអម្ចាស់អើយសូមរំដោះព្រះឱវាទរបស់ព្រះអង្គ! ព្រះហស្ដនៃព្រះហស្តរបស់ទ្រង់
   និយាយដោយសំលេងដែលដាស់អ្នកស្លាប់ហើយធ្វើឱ្យប្រជារាស្ត្ររបស់អ្នកឮ។
សូមទ្រង់ស្តារឡើងវិញ! សូមទ្រង់បន្ទន់ចិត្ដឲ្យស្រស់ស្រាយ
   សិរីល្អទាំងអស់នឹងជាកម្មសិទ្ធិផ្ទាល់របស់ទ្រង់ ព្រះពរនឹងជារបស់យើង។
(«សូមទ្រង់ស្ដារការងារទ្រង់ឡើងវិញ»ដោយលោកអាលប៊ឺត មីដឡេន ១៨២៥-១៩០៩)។

នៅពេលខ្ញុំត្រលប់មកផ្ទះនៅទីក្រុងឡូសអង់សឺឡែសខ្ញុំបានបាត់បង់ទំនាក់ទំនងជាមួយដីអេ ។ ជីវិតបានបន្តហើយទីបំផុតក្រុមជំនុំរបស់យើងស្ថិតនៅក្នុងអគារដែលយើងកំពុងកាន់កាប់។ ទូរសព្ទ័បាន រោទ៍យប់មួយ។ សម្លេងនៅលើទូរស័ព្ទបាននិយាយថា «សួស្តីលោកបណ្ឌិត ហាយមើស៍ហ៊ី ខ្ញុំឈ្មោះដីអេ» ។ ខ្ញុំបាននិយាយថា “នរណា?” គាត់បាននិយាយថា “ដីអេ ។ អ្នកចាំពីបុរសញៀនថ្នាំ ដីអែ ឬទេ» ខ្ញុំស្ទើរតែបានដួលសន្លប់។ ខ្ញុំមិនបានលឺសំឡេងរបស់គាត់អស់រយៈពេលជិត៣០ឆ្នាំ! ខ្ញុំនិយាយថា “តើអ្នកនៅឯណា?” គាត់និយាយថា “ខ្ញុំនៅរដ្ឋផ្លរីដា។ ខ្ញុំរៀបការរួចហើយ។ ខ្ញុំមានកូនពីរនាក់ហើយជាប្រពន្ធល្អ។ ហើយខ្ញុំបង្រៀនថ្នាក់ថ្ងៃអាទិត្យក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង។ »

ខ្ញុំបានសើចដោយមានអំណរ! ខ្ញុំបានច្រៀងរហូតពេលខ្ញុំមកផ្ទះនៅយប់នេះ។ វាជាពេលដូចនេះ ដែលនាំឲ្យខ្ញុំសប្បាយពេលខ្ញុំបំរើព្រះ៦០ឆ្នាំកន្លងមកហើយ។ វាមានពេលរងទុក្ខ ហើយឈឺចាប់! ការជួយ មនុស្សវ័យក្មេងដូចដីអេ នាំឲ្យខ្ញុំមានអំណរខ្លាំងណាស់!

ការឈឺចាប់ និងទុក្ខព្រួយរលាយបាត់នៅពេលខ្ញុំគិតពីមនុស្សវ័យក្មេងទាំងអស់ ដែលត្រូវបាន សង្រ្គោះ។ ប្រាំមួយឆ្នាំរបស់ខ្ញុំក្នុងព័ន្ធកិច្ចបំរើព្រះរបស់ខ្ញុំបានផ្ដល់ឱ្យខ្ញុំនូវសុភមង្គលដ៏អស្ចារ្យ។ ខ្ញុំនឹងមិនធ្វើការប្ដូរជាមួយការងារណាមួយឡើយ!

ដូចធម្មតាខ្ញុំត្រូវចំណាយពេលប៉ុន្មាននាទីដើម្បីពន្យល់ពីដំណឹងល្អ។ ព្រះយេស៊ូវបានយាងចុះមកពីស្ថានសួគ៌ដោយសារមូលហេតុចម្បងមួយ។ ទ្រង់បានយាងមកសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីសងថ្លៃលោះបាបរបស់យើង។ ទ្រង់បានរស់ពីសុគតទាំងរូបកាយសាច់ឈាមនៅថ្ងៃអាទិត្យ។ ទ្រង់បានបង្ហូរព្រះលោហិតដ៏វិសេសរបស់ទ្រង់ដើម្បីលាងសំអាតអំពើបាបរបស់យើង។ ទ្រង់បានប្រាប់យើងឱ្យទុកចិត្តលើទ្រង់ហើយយើងនឹងត្រូវបានលាងសំអាតពីអំពើបាប។

ខ្ញុំបានព្យាយាមដើម្បីទទួលបានសេចក្ដីសង្រ្គោះដោយភាពល្អឥតខ្ចោះ។ ខ្ញុំជាផារិស៊ីម្នាក់។ ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃទី ២៨ ខែកញ្ញាឆ្នាំ១៩៦១ នៅមហាវិទ្យាល័យប៉ាអោឡា ខ្ញុំបានជឿទុកចិត្តលើព្រះយេស៊ូវ។ វាជាបទចំរៀងនេះដែលនាំខ្ញុំទៅកាន់ព្រះគ្រីស្ទ៖

វិញ្ញាណជាប់ចំណងរបស់ខ្ញុំបាននៅយូរ
   ឆាប់ជាប់ក្នុងអំពើបាបនិងយប់ធម្មជាតិ។
ភ្នែករបស់គាត់បានរីករាលដាលពាសពេញកាំរស្មី។
   ខ្ញុំភ្ញាក់ឡើងអណ្តូងទឹកដែលមានពន្លឺ។
ច្រវាក់របស់ខ្ញុំបានដួលរលំបេះដូងខ្ញុំមានសេរីភាព។
   ខ្ញុំបានក្រោកឡើងហើយដើរតាមទ្រង់។
សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យ! របៀបដែលវាអាច
   ថាទ្រង់ជាព្រះរបស់ខ្ញុំគួរតែស្លាប់សំរាប់ខ្ញុំ
(«ទ្រង់អាចប្រោសឲ្យរួច»ដោយលោកឆោឡែស វែស្លេ ១៧០៧-១៧៨៨)។

ព្រះយេស៊ូវជាព្រះដែលបានមកចាប់កំណើតជាមនុស្ស ទ្រង់បានសុគតសម្រាប់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានគិតពីទ្រង់ក្នុងផ្លូវថ្មី។ ខ្ញុំទទួលជឿព្រះគ្រិស្ដ ខ្ញុំអធិស្ឋានថា អ្នកនឹងទទួលជឿលើព្រះយេស៊ូវ ហើយបានសង្រ្គោះដែរ។ បន្ទាប់មក សូមប្រាកដថា អ្នកចូលរួមក្នុងក្រុមជំនុំដែលជឿតាមព្រះគម្ពីរ ហើយសូមរស់នៅសម្រាប់ព្រះគ្រិស្ដ។

អ្វីដែលខ្ញុំសូមនិយាយទៅកាន់អ្នករាល់គ្នាគឺ «សូមឲ្យព្រះប្រទានពរដល់អ្នករាល់គ្នាដូចទ្រង់បានប្រទានពរខ្ញុំក្នុងគ្រប់ឧបសគ្គទាំងអស់ និងការភ័យខ្លាចទាំងអស់»។ «គ្មានសេចក្តីណាដែលនាំឲ្យខ្ញុំអរសប្បាយ លើសជាងសេចក្តីនេះទេ គឺដែលឮនិយាយថា ពួកកូនខ្ញុំកំពុងតែប្រព្រឹត្តតាមសេចក្តីពិតនោះឯង» (៣យ៉ូហាន ៤ អាម៉ែន។

ឥឡូវនេះខ្ញុំនឹងប្រគល់កម្មវិធីទៅលោករេវ ចន ខាហ្គិនដើម្បីបិទកម្មវិធីនេះ។ (លោកយ៉ូហានប្រកាសពីថ្ងៃខួបកំណើតរបស់លោកបណ្ឌិត ហាយមើស៍ និងអ្នកស្រី ហាយមើស៍ជាមួយនំខែក២ ហើយ «សូមរីករាយថ្ងៃខួបកំណើតអ្នក»។)


បើសិនជាសេចក្ដីអធិប្បាយនេះជាព្រះពរសំរាប់បងប្អូន នោះសូមផ្ញើរអ៊ីម៉ែលទៅកាន់លោកបណ្ឌិត ហាយមើស៏ ហើយសូមប្រាប់គាត់ផង។ នៅពេលអ្នកសរសេរផ្ញើរទៅកាន់លោក ហាយមើស៍ សូមប្រាប់ពីប្រទេសរបស់អ្នក ឬក៏គាត់មិនអាចឆ្លើយតបទៅវិញ។ សូមចុចទីនេះ rlhymersjr@sbcglobal.net(សូមចុចទីនេះ) ។ បើសេចក្ដីអធិប្បាយទាំងនេះជាព្រះពរចំពោះអ្នក នោះសូមប្រាប់គាត់ ថែមទាំងប្រាប់ពីប្រទេសរបស់អ្នកផង។ អ្នកអាចសរសេរទៅកាន់លោក ហាយមើស៏ក្នុងភាសាណា ក៏បាន ប៉ុន្ដែ សូមសរសេរជាភាសាអង់គ្លេស បើសិនជាបងប្អូនអាចធ្វើបាន។ បើអ្នកចង់សរសេរទៅ គាត់តាមប្រៃណីយ៍ សូមសរសេរទៅកាន់អាស័យដ្ឋាន P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015។ អ្នកអាចទូរស័ព្ទទៅគាត់តាមលេខ(៨១៨)៣៥២-០៤៥២។

(ចប់សេចក្ដីអធិប្បាយ)
អ្នកអាចអានសេចក្ដីអធិប្បាយរបស់ លោក ហាយមើស៏ (Dr. Hymers) តាម
សប្ដាហ៏នីមួយៗនៅលើអ៊ីធើណេត តាមគេហទំព័រ
www.sermonsfortheworld.com. ចុចលើ ”
សេចក្ដីអធិប្បាយក្នុងភាសាខ្មែរ”

សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដៃទាំងនេះមិនហាមឲ្យថតចំលងទេ។ អ្នកប្រើវាដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីលោក
Dr. Hymers។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គ្រប់សេចក្ដីអធិប្បាយជាវីដីអូទាំងអស់របស់លោក
Dr. Hymers ហាមថតចំលង ហើយអាចត្រឹមតែប្រើវាបានដោយមានការអនុញ្ញាត។

អានបទគម្ពីរមុនសេចក្ដីអធិប្បាយដោយលោកយ៉ូហាន វែស្លេ ហាយមើស៍៖ ទំនុកតម្កើង ២៧:១-១៤។
ច្រៀងចំរៀងម្នាក់ឯងដោយលោក បែនយ៉ាមីន ខីនខេង ហ្គ្រីហ្វីត៖
«ព្រះយេស៊ូវត្រូវផ្ទុកឈើឆ្កាងតែម្នាក់ឯង» (ដោយថូម៉ាស់ សែផ្វើន ១៦៦៥-១៧៣៩ ឃ្លាទីមួយ និងឃ្លាចុងក្រោយ)/
«ចៅហ្វាយបានមកដល់»(ដោយសារ៉ា ដោដណី ១៨៤១-១៩២៦ ឃ្លា២ចុងក្រោយ)។