Print Sermon

Ο σκοπός αυτού του ιστοτόπου είναι να παρέχει δωρεάν γραπτά και βιντεοσκοπημένα κηρύγματα σε ποιμένες και ιεραποστόλους σε όλον τον κόσμο, και ειδικότερα στον Τρίτο Κόσμο, όπου δεν υπάρχουν ή είναι ελάχιστα τα θεολογικά σεμινάρια και οι Βιβλικές σχολές.

Αυτά τα γραπτά και βιντεοσκοπημένα κηρύγματα καταφτάνουν τώρα σε περίπου 1.500.000 υπολογιστές σε πάνω από 221 χώρες κάθε χρόνο, διαμέσου του www.sermonsfortheworld.com . Εκατοντάδες άλλοι παρακολουθούν τα βίντεο στο YouTube, αλλά πολύ γρήγορα αφήνουν το YouTube και έρχονται στον ιστοτόπο μας. Το YouTube τούς οδηγεί στον ιστοτόπο μας. Τα γραπτά κηρύγματα προσφέρονται σε 46 γλώσσες σε περίπου 120.000 υπολογιστές κάθε μήνα. Τα γραπτά κηρύγματα δεν φέρουν προστασία δικαιωμάτων (copyright), οπότε μπορούν να χρησιμοποιηθούν από κήρυκες χωρίς την άδειά μας. Παρακαλούμε να κάνετε κλικ εδώ για να μάθετε πώς μπορείτε να κάνετε μία μηνιαία δωρεά, για να μας βοηθήσετε σε αυτό το σπουδαίο έργο της εξάπλωσης του Ευαγγελίου σε όλον τον κόσμο.

Όταν γράφετε στον Δρ Χάιμερς, πάντα να του λέτε από ποια χώρα είστε, αλλιώς δεν θα μπορεί να σας απαντήσει. Το e-mail του Δρ Χάιμερς είναι rlhymersjr@sbcglobal.net .




ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΤΗΣ ΤΑΦΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

(ΔΕΚΑΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΟΝ ΗΣΑΪΑ 53)
THE PARADOX OF CHRIST’S BURIAL
(SERMON NUMBER 10 ON ISAIAH 53)
(Greek)

από τον Δρ Ρ. Λ. Χάιμερς Τζούνιορ (Dr. R. L. Hymers, Jr.)

Κήρυγμα από το Μπάπτιστ Τάμπερνακλ οβ Λος Άντζελες (Βαπτιστική εκκλησία)
Κυριακή βράδυ, 7 Απριλίου 2013
A sermon preached at the Baptist Tabernacle of Los Angeles
Lord’s Day Evening, April 7, 2013

“Και ο τάφος αυτού διωρίσθη μετά των κακούργων• πλην εις τον θάνατον αυτού εστάθη μετά του πλουσίου• διότι δεν έκαμεν ανομίαν ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού” (Ησαΐας νγ΄. 9).


Πόσα κηρύγματα έχετε ακούσει για την ταφή του Χριστού; Ποτέ μου δεν έχω ακούσει ούτε ένα, αν και κηρύττω για 55 χρόνια και πηγαίνω εκκλησία εδώ και 59 χρόνια. Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει καν κήρυγμα για την ταφή του Χριστού! Θα έπρεπε να έχουμε ακούσει περισσότερα. Αφού η ταφή Του δεν είναι ασήμαντη. Μάλιστα, είναι το δεύτερο θέμα του Ευαγγελίου!

“Ο Χριστός απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς” (Κορινθίους Α΄ ιε΄. 3).

Αυτό είναι το πρώτο θέμα του Ευαγγελίου.

“Και ότι ετάφη” (Κορινθίους Α΄ ιε΄. 4).

Αυτό είναι το δεύτερο θέμα του Ευαγγελίου.

Πώς μπορούμε να λέμε πως κηρύττουμε το Ευαγγέλιο αν δεν αναφέρουμε ποτέ το δεύτερο θέμα του; Αλλά σήμερα δεν υπάρχουν καν πολλά πλήρη κηρύγματα που να εστιάζουν στο πρώτο και στο τρίτο θέμα! Αυτό είναι μία από τις μεγάλες αδυναμίες των σύγχρονων κηρυγμάτων. Το Ευαγγέλιο πρέπει να είναι το κεντρικό θέμα. Πρέπει να δείχνουμε μεγαλύτερο σεβασμό στον Χριστό, και να δίνουμε εξέχουσα θέση μέσα στο κήρυγμά μας σε Αυτόν και το εξιλεωτικό Του έργο.

Πολλοί θρηνούν το γεγονός πως σπανίως ακούγονται καλά κηρύγματα σήμερα. Συμφωνώ απολύτως. Υπάρχουν ελάχιστα καλά κηρύγματα σήμερα, πραγματικά ελάχιστα! Αλλά γιατί ισχύει αυτό; Κυρίως επειδή υπάρχουν ελάχιστα κηρύγματα του Ευαγγελίου. Οι ποιμένες “διδάσκουν τους Χριστιανούς” αντί του να κηρύττουν το Ευαγγέλιο στους χαμένους, αν και οι εκκλησίες είναι γεμάτες χαμένους ανθρώπους! Οι “ηθικές διδασκαλίες” σε υποτιθέμενους “Χριστιανούς” δεν μπορούν να θεωρηθούν καλά κηρύγματα! Όταν ο Χριστός δεν είναι το κεντρικό θέμα, το κήρυγμα δεν μπορεί να είναι πραγματικά σπουδαίο!

Η γνώση του Ευαγγελίου είναι πολύ περισσότερο από το να γνωρίζεις πράγματα για τον Χριστό. Πραγματική γνώση του Ευαγγελίου είναι η γνώση του Ίδιου του Χριστού. Ο Ιησούς είπε:

“Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν” (Ιωάννην ιζ΄. 3).

Ο Τζορτζ Ρίκερ Μπέρι (George Ricker Berry) είπε πως η λέξη που μεταφράζεται ως “γνωρίζω” σε αυτό το εδάφιο σημαίνει “το να γνωρίζεις…με το να το έχεις βιώσει” (Ελληνο-αγγλικό λεξικό Καινής Διαθήκης / Greek-English New Testament Lexicon). Το να είσαι πραγματικός Χριστιανός σημαίνει να γνωρίζεις τον Χριστό με το να Τον έχεις βιώσει. Η απλή γνώση των γεγονότων δεν θα σε σώσει. Πρέπει να γνωρίζεις τον θάνατό Του για τις αμαρτίες μας με το να το έχεις βιώσει. Πρέπει να γνωρίζεις την ταφή Του με το να την έχεις βιώσει. Πρέπει να γνωρίζεις την ανάστασή Του με το να την έχεις βιώσει. Αυτή είναι η οδός της σωτηρίας. Αυτή είναι η οδός για την αιώνια ζωή.

“Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν” (Ιωάννην ιζ΄. 3).

Αν δεν τα έχετε βιώσει αυτά τα πράγματα, ελπίζω να σας έχω κάνει να νιώθετε άβολα. Επειδή δεν υπάρχει αμφιβολία πως δεν είστε πραγματικοί Χριστιανοί, επειδή δεν έχετε βιώσει πραγματική μεταστροφή. Θα πρέπει να προβληματιστείτε και να αναστατωθείτε μέχρι να αλλάξετε γνώμη, πέσετε στα πόδια του Ιησού και βρείτε πραγματική σωτηρία σ' Αυτόν και μόνον.

Για να γνωρίσετε τον Χριστό, πρέπει να πάτε στον Σταυρό, και να κοιτάξετε με πίστη σε Αυτόν που σταυρώθηκε για να πληρώσει για τις αμαρτίες μας. Πρέπει επίσης να κατεβείτε στον τάφο του Χριστού διαμέσου της πίστεως και να συνταφείτε

“μετ' αυτού διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον” (Ρωμαίους ς΄. 4α),

αφού όταν πεθαίνουμε μαζί Του, ανασταινόμαστε ώστε “και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν” (Ρωμαίους ς΄. 4β).

Οπότε ερχόμαστε στο κείμενό μας για να μάθουμε για την ταφή Του, ώστε να την βιώσουμε μαζί Του.

“Και ο τάφος αυτού διωρίσθη μετά των κακούργων• πλην εις τον θάνατον αυτού εστάθη μετά του πλουσίου• διότι δεν έκαμεν ανομίαν ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού” (Ησαΐας νγ΄. 9).

Βρίσκουμε σε αυτό το εδάφιο το παράδοξο της ταφής του Χριστού, τη φαινομενική αντίφαση, το γρίφο της. Και μετά βρίσκουμε την απάντηση στο γρίφο.

I. Πρώτον, το παράδοξο της ταφής Του.

“Και ο τάφος αυτού διωρίσθη μετά των κακούργων• πλην εις τον θάνατον αυτού εστάθη μετά του πλουσίου…” (Ησαΐας νγ΄. 9).

Τον καιρό του Χριστού, οι “κακούργοι” ήταν οι εγκληματίες. Οι “πλούσιοι” θεωρούνταν έντιμοι. Πώς λοιπόν μπορούσε ο τάφος Του να διοριστεί με τους κακούργους και συγχρόνως “εις τον θάνατον αυτού εστάθη μετά του πλουσίου”; Αυτό το πράγμα είχε φέρει σε σύγχυση τους αρχαίους ιουδαίους ερμηνευτές. Στο μυαλό τους ήταν παράδοξο, μία φαινομενική αντίφαση.

Αλλά αυτή η απορία λύνεται στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο. Ο Ιησούς πέθανε επάνω στο σταυρό μεταξύ δύο ληστών, έναν στο δεξί Του χέρι κι έναν στο αριστερό. Αναφέρονται στο κείμενό μας ως “κακούργοι”. Ο Ιησούς πέθανε πρώτος, καθώς οι δύο ληστές παρέμειναν ζωντανοί για κάποιο χρονικό διάστημα.

“Οι δε Ιουδαίοι, για να μη μείνουν τα σώματα επάνω στον σταυρό κατά το σάββατο, επειδή ήταν παρασκευή (για το Πάσχα)…παρακάλεσαν τον Πιλάτο να τους συντρίψουν τα πόδια, και να τους σηκώσουν” (Ιωάννην ιθ΄. 31).

Οι στρατιώτες έσπασαν τα πόδια των δύο ληστών. Αυτό έγινε για να μην μπορούν να σπρώξουν με τα πόδια και να ανασάνουν, και έτσι θα πέθαιναν γρηγορότερα. Αλλά όταν έφτασαν στον Ιησού που κρεμόταν στον μεσαίο σταυρό, ήταν ήδη νεκρός. Ένας απ' αυτούς διατρύπησε την πλευρά Του με λόγχη για να σιγουρευτεί για το θάνατό Του. Ξεχύθηκε νερό και Αίμα, δείχνοντας ότι πέθανε από καρδιακό επεισόδιο.

Δεν βασίλεψε επάνω σε θρόνο από ελεφαντόδοντο,
   Πέθανε επάνω στο σταυρό του Γολγοθά,
Εκεί για αμαρτωλούς θεώρησε ζημία όσα είχε,
   Και αγνάντευε το βασίλειό Του από το σταυρό.
Ένας τραχύς σταυρός έγινε Θρόνος Του,
   Το βασίλειό Του ήταν μόνο μέσα σε καρδιές,
Έγραψε την αγάπη Του με κατακόκκινο χρώμα,
   Και φόρεσε τα αγκάθια στο κεφάλι Του.
(“A Crown of Thorns” του Ira F. Stanphill, 1914-1993).

Μετά όμως έγινε κάτι απροσδόκητο. Δύο διακεκριμένοι άνδρες πήγαν να ζητήσουν το σώμα του Ιησού. Ήταν ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, ένας πλούσιος άνθρωπος, και μέλος του ιουδαϊκού Συνεδρίου, και ο Νικόδημος, άρχοντας των Ιουδαίων, που είχε έρθει νωρίτερα στον Ιησού μέσα στη νύχτα (βλ. Ιωάννην γ΄. 1-2). Και οι δύο ήταν κρυφοί μαθητές, αλλά τώρα το έκαναν γνωστό για πρώτη φορά. Και μάλιστα ρίσκαραν τη ζωή τους κάνοντάς το. Ο Δρ ΜακΓκι (Dr. McGee) είπε:

Ας μην επικρίνουμε υπερβολικά αυτούς τους δύο άνδρες. Είχαν μείνει στο παρασκήνιο, αλλά τώρα που όλοι οι μαθητές του Κυρίου έχουν διασκορπιστεί σαν πρόβατα και κρύβονται, αυτοί οι δύο άνδρες εκτίθενται (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, Thomas Nelson, 1983, volume IV, p. 494).

Ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία και ο Νικόδημος πήραν το σώμα του Ιησού. Ο Ιωσήφ ήταν πλούσιος άνθρωπος και έβαλε το σώμα του Ιησού στον καινούργιο του τάφο,

“Το οποίον ελατόμησεν εν τη πέτρα, και προσκυλίσας λίθον μέγαν εις την θύραν του μνημείου ανεχώρησεν” (Ματθαίον κζ΄. 60).

Κι έτσι εξηγείται το παράδοξο της ταφής του Χριστού. Ναι, ο τάφος Του διορίστηκε με τους κακούργους, με το θάνατό Του επάνω στο Σταυρό μεταξύ δύο ληστών. Αλλά ενταφιάστηκε “εις τον θάνατον αυτού...μετά του πλουσίου” (Ησαΐας νγ΄. 9), στον τάφο ενός πλουσίου. Ο Χριστός βίωσε το θάνατο ενός εγκληματία, αλλά είχε έναν έντιμο ενταφιασμό με τους πλούσιους. Αυτό δείχνει πως η ταπείνωση του Κυρίου μας τελείωνε. Το σώμα Του δεν πετάχτηκε σε κάποιον κοινό τάφο με τους δύο ληστές. Αναπαύθηκε με τον σεβασμό και την τιμή που Του άξιζε, στον τάφο ενός πλούσιου και έντιμου ανθρώπου. Και έτσι, το παράδοξο του κειμένου, που συχνά προβλημάτιζε τους παλαιούς ραββίνους που το μελετούσαν, γίνεται ξεκάθαρο.

“Και ο τάφος αυτού διωρίσθη μετά των κακούργων• πλην εις τον θάνατον αυτού εστάθη μετά του πλουσίου” (Ησαΐας νγ΄. 9).

Αλλά υπάρχει κι άλλος λόγος που ο τάφος του Χριστού διορίστηκε με τους κακούργους και με τους πλούσιους. Όπως είπα, ο ιουδαϊκός λαός θεωρούσε τους εγκληματίες και τους παρανομούντες ως τους “κακούργους”, και θεωρούσαν τους “πλουσίους” ως αξιοσέβαστους ανθρώπους. Το γεγονός πως “διορίστηκε ο τάφος” του Ιησού και με τις δύο αυτές ομάδες ανθρώπων δείχνει πως οι αρχαίοι ραββίνοι έκαναν λάθος στο να διαχωρίζουν τους “κακούργους” και τους “πλουσίους”. Δεν ήταν δύο ομάδες. Και οι δύο ομάδες ήταν αμαρτωλοί.

Κι αυτό ισχύει και σήμερα. Οι αξιοσέβαστοι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί όπως και οι άνθρωποι που θα αποκαλούσαν “κακούργους”. Καθώς καθόμουν και έγραφα αυτό το μέρος του κηρύγματος, χτύπησε το τηλέφωνό μου, και μου ζητήθηκε μια δωρεά για κάποια “συντηρητική” διακονία. Το άτομο στο τηλέφωνο είπε: “Ποιο από τα παρακάτω νομίζετε είναι το πιο σοβαρό θέμα που αντιμετωπίζει η Αμερική – οι εκτρώσεις, η μη-υποστήριξη του Ισραήλ, ή ο γάμος ομοφυλοφίλων;” Και είπα: “Κανένα απ' αυτά. Το πιο σοβαρό θέμα που αντιμετωπίζει η Αμερική είναι το γεγονός πως οι ποιμένες δεν κηρύττουν κατά της αμαρτίας των μελών της εκκλησίας.” Τι εννοούσα; Εννοούσα πως οι εκτρώσεις, οι ομοφυλοφιλικοί γάμοι και η μη-υποστήριξη του Ισραήλ είναι συμπτώματα, όχι η ίδια η αρρώστια, αλλά μόνο συμπτώματα της αρρώστιας. Μπορείς να προσπαθήσεις να θεραπεύσεις τα συμπτώματα, αλλά μακροχρόνια δεν θα κάνει κάποιο καλό αν δεν αντιμετωπίσεις την αρρώστια που υποβόσκει. Και η αρρώστια είναι η αμαρτία – η αμαρτία που σκοτώνει και τον προοδευτικό και τον συντηρητικό• η αμαρτία που καταστρέφει και τον Δημοκράτη και τον Ρεπουμπλικάνο• η αμαρτία που καταδικάζει και τους “κακούργους” και τους “πλουσίους”.

Η αμαρτία βρίσκεται στην καρδιά. Η καρδιά του ανθρώπου είναι το πρόβλημα, όχι μόνο οι εξωτερικές του πράξεις. Η αμαρτία ελέγχει τις πιο βαθιές σκέψεις και επιθυμίες. Η αμαρτωλή σας καρδιά σας λέει να σκέφτεστε για πράγματα που είναι λάθος. Μετά η αμαρτωλή σας φύση σας παρακινεί να εναντιωθείτε στον Θεό και να πράξετε την αμαρτία που σκεφτόσασταν. Η αμαρτία κυριαρχεί στην εσωτερική σας ζωή και σας οδηγεί στο να εναντιώνεστε στην εξουσία, να εναντιώνεστε στον Θεό. Η εναντίωση της καρδιάς σας προς τον Θεό είναι τόσο ισχυρή που δεν μπορείτε να κάνετε κάτι για να την αλλάξετε, ή να σπάσετε τα δεσμά της από επάνω σας. Πρέπει να φτάσετε στο σημείο που να πείτε μαζί με τον Απόστολο: “Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ• τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου;” (Ρωμαίους ζ΄. 24). Μόνο τότε θα καταλάβετε τη σημασία του διορισμού του τάφου του Χριστού μαζί με τους “κακούργους” και με τους “πλούσιους” – “εις τον θάνατον αυτού”. Όποιο κι αν είναι το παρελθόν σας, ο Χριστός πέθανε και ενταφιάστηκε ώστε η αμαρτία σας να συγχωρεθεί και να αφαιρεθεί. Όπως είπε ο Δρ Τζ. Ουίλμπερ Τσάπμαν (Dr. J. Wilbur Chapman) σε έναν από τους ύμνους του: “Ενταφιασμένος, μετάφερε μακριά την αμαρτία μου” (“One Day” του Dr. J. Wilbur Chapman, 1859-1918). Μόνο ο Χριστός μπορεί να συγχωρέσει την αμαρτία σας! Μόνο ο Χριστός μπορεί να αλλάξει την ανυπότακτη και αμαρτωλή καρδιά σας!

“Και ο τάφος αυτού διωρίσθη μετά των κακούργων• πλην εις τον θάνατον αυτού εστάθη μετά του πλουσίου” (Ησαΐας νγ΄. 9).

II. Δεύτερον, το παράδοξο εξηγείται.

Το δεύτερο μέρος του κειμένου μας δείχνει γιατί ο Χριστός, αν και πέθανε με επαίσχυντο τρόπο μεταξύ ληστών, ενταφιάστηκε με τιμή και σεβασμό. Παρακαλώ σταθείτε και διαβάστε το δεύτερο μέρος, ξεκινώντας με τις λέξεις: “διότι δεν έκαμεν ανομίαν…” (Ησαΐας νγ΄. 9).

“Και ο τάφος αυτού διωρίσθη μετά των κακούργων• πλην εις τον θάνατον αυτού εστάθη μετά του πλουσίου• διότι δεν έκαμεν ανομίαν ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού” (Ησαΐας νγ΄. 9).

Μπορείτε να καθήσετε.

Εδώ δίνεται ο λόγος για την αξιότιμη ταφή του Χριστού. Του δόθηκε αυτή η τιμή διότι δεν έκαμεν ανομίαν ή κακό σε κανέναν. Δεν ήταν ένοχος αδικίας ή κλοπής, φόνου ή οποιασδήποτε βιαιοπραγίας. Δεν είχε παρακινήσει ποτέ τους όχλους, ούτε είχε ξεκινήσει βίαια επεισόδια κατά της κυβέρνησης των Ιουδαίων ή των Ρωμαίων. Ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού. Ποτέ δεν δίδαξε κάποια ψευδοδιδασκαλία. Ποτέ δεν εξαπάτησε τον λαό, όπως Τον κατηγόρησαν. Αυτό ήταν αδιάντροπο ψέμα. Δεν προσπάθησε να τραβήξει κάποιον μακριά από την σωστή λατρεία του Θεού. Συνεχώς υποστήριζε και σεβόταν το νόμο του Μωϋσή, και τους προφήτες. Δεν ήταν εχθρός της θρησκείας τους ή του κράτους. Μάλιστα, δεν ήταν ένοχος καμίας αμαρτίας. Ο Απόστολος Πέτρος είπε πως ο Χριστός,

“αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού” (Πέτρου Α΄ β΄. 22).

Ο Δρ Γιανγκ (Dr. Young) είπε: “(Στον Χριστό) δόθηκε μια έντιμη ταφή μετά τον ανέντιμο θάνατό του εξαιτίας της τέλειας αθωότητάς του. (Αφού) δεν είχε πράξει όπως οι εγκληματίες εχθροί του, δεν θα του δινόταν μια αισχρή ταφή μαζί τους, αλλά μια έντιμη ταφή με τον πλούσιο.”

Αυτό μου υπενθυμίζει τον Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ (Sir Winston Churchill), ο οποίος επέλεξε μια έντιμη ταφή δίπλα στον πατέρα του στο νεκροταφείο μιας εκκλησίας στην εξοχή, παρά μια ταφή που θεωρούσε ως λιγότερο έντιμη μεταξύ των εχθρών του πατέρα του, και των δικών του εχθρών, μεταξύ ανδρών που πρόδοσαν την Αγγλία, που όμως ενταφιάστηκαν με μεγαλοπρέπεια και επισημότητα στο Αββαείο του Ουέστμινστερ, παρά τις πράξεις προδοσίας και κατευνασμού ενώπιον του Χίτλερ και του ναζιστικού καθεστώτος. Αν και ο Τσώρτσιλ δεν ήταν αναγεννημένος Χριστιανός, ήταν έντιμος άνθρωπος.

Ο Ιησούς, φυσικά, ήταν ο σπουδαιότερος άνθρωπος που έζησε ποτέ. Ναι, ήταν και είναι άνθρωπος, “Ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός” (Τιμόθεον Α΄ β΄. 5). Η σπουδαιότητά Του έγκειται στο γεγονός ότι έδωσε τη ζωή Του οικειοθελώς για να πληρώσει για τις δικές μας αμαρτίες ενώπιον του Θεού Πατρός. Λίγο πριν σταυρωθεί, ο Ιησούς είπε:

“Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού” (Ιωάννην ιε΄. 13).

Ένας τραχύς σταυρός έγινε Θρόνος Του,
   Το βασίλειό Του ήταν μόνο μέσα σε καρδιές,
Έγραψε την αγάπη Του με κατακόκκινο χρώμα,
   Και φόρεσε τα αγκάθια στο κεφάλι Του.

Και τώρα, φίλε μου, τι θα κάνεις με τον Ιησού που λέγεται Χριστός; Όπως είπε ο Κ. Σ. Λιούις (C. S. Lewis), υπάρχουν δύο πράγματα που μπορείς να κάνεις – “Μπορείτε να Τον φτύσετε και να Τον σκοτώσετε σαν να είναι δαίμονας• ή μπορείτε να πέσετε στα πόδια Του και να τον αποκαλέσετε Κύριο και Θεό.” Εσύ τι θα κάνεις; Η μόνη τρίτη επιλογή είναι να Τον αγνοήσεις εντελώς, και να συνεχίσεις τη ζωή σου λες και ο πόνος Του και τα παθήματά Του δεν σημαίνουν τίποτα. Τη μεγαλύτερη λύπη τη νιώθω για αυτούς που ατιμάζουν τον Σωτήρα με τέτοιο τρόπο. Προσεύχομαι να μην είσαι ένας απ' αυτούς. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που ο Τ. Σ. Έλιοτ (T. S. Eliot) αποκάλεσε “Κενούς ανθρώπους” – άνθρωποι που ζουν μόνο για την ηδονή της στιγμής. Ναι, προσεύχομαι να μην είσαι ένας απ' αυτούς, επειδή η θέση τους στην Κόλαση θα είναι πολύ βαθιά.

Για να μην ξεχάσω τη Γεσθημανή,
   Για να μην ξεχάσω την αγωνία Σου,
Για να μην ξεχάσω την αγάπη Σου για μένα,
   Οδήγησέ με στο Γολγοθά.
(“Lead Me to Calvary” της Jennie E. Hussey, 1874-1958).

Προσεύχομαι να έρθεις στον Ιησού, να Τον εμπιστευτείς με όλη σου την καρδιά, και να περάσεις από τον θάνατο στη ζωή με πραγματική χριστιανική μεταστροφή.

Ας σταθούμε όλοι μαζί. Αν θα θέλατε να μας μιλήσετε για το πώς να καθαριστείτε από την αμαρτία σας διαμέσου του Ιησού, παρακαλώ πηγαίνετε στο πίσω μέρος της αίθουσας τώρα. Ο Δρ Κέιγκαν (Dr. Cagan) θα σας πάει σε ένα ήσυχο μέρος όπου μπορούμε να μιλήσουμε. Κύριε Λι (Mr. Lee) παρακαλώ ελάτε και προσευχηθείτε για αυτούς που ανταποκρίθηκαν.

(ΤΕΛΟΣ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ)
Μπορείτε να διαβάσετε κάθε εβδομάδα τα κηρύγματα του Δρ Χάιμερς στο Ίντερνετ,
στο www.rlhsermons.com ή www.realconversion.com.
Κάντε κλικ στο “ Κηρύγματα στα Ελληνικά.”

Μπορείτε να στείλετε email στον Δρ Χάιμερς στα Αγγλικά στο rlhymersjr@sbcglobal.net.
Μπορείτε να του γράψετε στη διεύθυνση P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015.
Τηλεφωνήστε του στο (818)352-0452.

Αυτά τα γραπτά κηρύγματα δεν φέρουν προστασία δικαιωμάτων (copyright). Μπορείτε να
τα χρησιμοποιήσετε χωρίς την άδεια του Δρ. Χάιμερς (Dr. Hymers). Ωστόσο, όλα τα
βιντεοσκοπημένα μηνύματα του Δρ. Χάιμερς (Dr. Hymers) προστατεύονται με προστασία
πνευματικών δικαιωμάτων και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο με σχετική άδεια.

Γραφή που διαβάστηκε πριν το κήρυγμα από τον Δρ Κρέιτον Λ. Τσαν (Dr. Kreighton L. Chan): Ησαΐας νγ΄. 1-9.
Σόλο ύμνοι πριν το κήρυγμα από τον Κο Μπέντζαμιν Κινκέιντ Γκρίφιθ (Mr. Benjamin Kincaid Griffith):
“A Crown of Thorns” (του Ira F. Stanphill, 1914-1993)/
“Lead Me to Calvary” (της Jennie E. Hussey, 1874-1958).


ΤΟ ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ

ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΤΗΣ ΤΑΦΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

(ΔΕΚΑΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΟΝ ΗΣΑΪΑ 53)
THE PARADOX OF CHRIST’S BURIAL
(SERMON NUMBER 10 ON ISAIAH 53)

από τον Δρ Ρ. Λ. Χάιμερς Τζούνιορ

“Και ο τάφος αυτού διωρίσθη μετά των κακούργων• πλην εις τον θάνατον αυτού εστάθη μετά του πλουσίου• διότι δεν έκαμεν ανομίαν ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού” (Ησαΐας νγ΄. 9).

(Κορινθίους Α΄ ιε΄. 3-4, Ιωάννην ιζ΄. 3, Ρωμαίους ς΄. 4)

I.   Πρώτον, το παράδοξο της ταφής Του, Ησαΐας νγ΄. 9α,
Ιωάννην ιθ΄. 31, Ματθαίον κζ΄. 60, Ρωμαίους ζ΄. 24.

II.  Δεύτερον, το παράδοξο εξηγείται, Ησαΐας νγ΄. 9β, Πέτρου Α΄ β΄. 22,
Τιμόθεον Α΄ β΄. 5, Ιωάννην ιε΄. 13.